Tip II diabetes mellitusta Enalapril tedavisi ile üriner glikozaminoglikan, Heparan sülfat atılımı ve mikroalbuminüride gözlenen değişiklikler

Basit Öğe Kaydı
dc.contributor.advisorZuhal, Fatma Z.
dc.contributor.authorParıldar, Zuhal
dc.date.accessioned2024-08-19T19:40:55Z
dc.date.available2024-08-19T19:40:55Z
dc.date.issued1997
dc.departmentEge Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Biyokimya Ana Bilim Dalıen_US
dc.descriptionBu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.en_US
dc.description.abstractÖZET Diabetik insanlarda yapılan son çalışmalar, ACE inhibitörlerinin konvansiyonel antüupertansif ajanlardan daha üstün ek renal kazanç sağladığını göstermiştir. GBM'ın önemli bileşenleri olan HS ve GAG kompozisyonunun Diabetik Nefropati'nin gelişiminde erken dönemde, mikroalbuminüri ortaya çıkmadan önce değişmiş olabileceği, idrarla kayba uğradığı ve ACE inhibitörlerinin bu yapıyı korumadaki rolü dikkate alınarak, çalışmamızda E. Û.T.F. Hastanesi iç Hastalıkları Anabilim Dalı Endokrinoloji Bilim Dalı Polikliniği 'nde izlenen Tip II Diabetli hastalarda üriner GAG, HS ve mikroalbuminüri düzeyleri saptanmış, 6 hafta Enalapril (5-10 mg/gün) tedavisi sonrası aynı parametreler belirlenmiş, ve tedavi öncesi veriler ve sağlıklı kontrol grup verileri ile bu bulgular karşdaşbnlmışur. Tedavi öncesi grupta GAG değerleri ( n=18, 3.37±2.22 mg üronik asid/g.krea./gün) ve HS düzeyleri (n=18, 1.62+0.83 mg glukozamin/g.krea./gün) kontrol grubuna (n=16, sırasıyla, 1.90+0.62 mg üronik asid/g.krea./gün and 0.88+0.35 mg glukozamin/g.krea./gün) oranla belirgin şekilde yüksek saptanmıştır (pO.01). Enalapril tedavisi öncesi GAG ve HS düzeyleri hipertansif, normotansif hasta grupları arasında ve mikroalburninürik, normoalburninürik hastalarda farklı bulunmamıştır. Enalapril tedavisi sonrası GAG (n=18, 1.68+1.26 mg üronik asid/g.krea./gün) ve HS (n=18, 1.05+0.64 mg glukozamin/g.krea./gün) ortalama değerleri, kontrol grubundan belirgin ferkh olmayan değerlere düşmüştür. Ayrıca tedavi sonrası üriner albumin atılımında da anlamlı bir azalma (70.2±124.8'den 61.5+109 mg/gün' e) (pO.001) gözlenmiştir. Enalapril tedavisi öncesi ve sonrası üriner GAG ve HS düzeyleri arasında pozitif bir korelasyon saptanmıştır (p<0.05, r=0.6541 and pO.01, r=0.5984). özetle bu sonuçlar, GAG'lann artmış üriner atılımlarının Tip II Diabetik hastalarda milfl-oalbuminüriden önce geliştiğini; üriner HS ölçümünün diabetik nefropatinin bir başka yararlı göstergesi olabileceğini ve Enalaprüm tüm hastalarda hipertansiyon varlığından bağımsız olarak GAG, HS düzeylerinde ve mikroalbuminüride belirgin azalmaya neden olduğunu göstermektedir. 94en_US
dc.identifier.endpage107en_US
dc.identifier.startpage1en_US
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11454/85862
dc.identifier.yoktezid69380en_US
dc.language.isotren_US
dc.publisherEge Üniversitesien_US
dc.relation.publicationcategoryTezen_US
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/closedAccessen_US
dc.subjectBiyokimyaen_US
dc.subjectBiochemistryen_US
dc.subjectDiabetes mellitus-tip 2en_US
dc.subjectDiabetes mellitus-type 2en_US
dc.subjectDiabetik nefropatileren_US
dc.subjectDiabetic nephropathiesen_US
dc.subjectEnalaprilen_US
dc.subjectEnalaprilen_US
dc.subjectGlikozaminoglikanlaren_US
dc.subjectGlycosaminoglycansen_US
dc.subjectHeparinen_US
dc.subjectHeparinen_US
dc.subjectİdraren_US
dc.subjectUrineen_US
dc.titleTip II diabetes mellitusta Enalapril tedavisi ile üriner glikozaminoglikan, Heparan sülfat atılımı ve mikroalbuminüride gözlenen değişiklikleren_US
dc.typeSpecialist Thesisen_US

Dosyalar

Koleksiyon

Tıp Fakültesi Uzmanlık Tezleri Koleksiyonu