Streptozotosin ile Diyabet Oluşturulmuş Sıçanlarda Oksitosinin Retinopati Üzerine Olan Koruyucu Etkisi

Basit Öğe Kaydı
dc.contributor.authorDeğirmenci, Cumali
dc.contributor.authorAfrashı, Filiz
dc.contributor.authorErbaş, Oytun
dc.contributor.authorAktuğ, Hüseyin
dc.contributor.authorTaşkıran, Dilek
dc.date.accessioned2021-05-03T21:14:09Z
dc.date.available2021-05-03T21:14:09Z
dc.date.issued2019
dc.departmentEge Üniversitesien_US
dc.description.abstractAmaç: Bu çalışmada amaç intravitreal ve intraperitoneal olarak uygulanan oksitosinin (OT), streptozotosin ile diyabet oluşturulmuş sıçanlarda retinopati üzerine olan etkilerini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 6-8 haftalık erkek ve dişi Sprague Dawley sıçanları kullanıldı. Sıçanlarda diyabet tek doz intraperitoneal streptozotocin uygulanarak oluşturuldu. Uygulamadan 48 saat sonar ölçülen kan şekerleri 260 mg/dL (14,4 mmol/L) ve üzeri olan sıçanların diyabet tanısı doğrulandı. Yirmi dört adet sıçan gruplara şu şekilde ayrıldı: İntravitreal serum fizyolojik grubu, intravitreal OT grubu, intraperitoneal serum fizyolojik grubu ve intraperitoneal OT grubu. Sıçanlar günlük 1 mL serum fizyolojik veya 100 IU/kg OT ile intraperitoneal olarak; 0,01 mL serum fizyolojik veya 10 ?U/?L OT ile intravitreal olarak tedavi edildi. Hamilton enjektörlerine yerleştirilmiş 27 G iğneler ile intraperitoneal tedaviler yapılırken 31 G iğneler ile intravitreal enjeksiyonlar yapıldı. Tedaviden 4 hafta sonar sıçanlarda dış nükleer tabaka kalınlığı (ONL) ve vasküler endotelyal büyüme faktörünün (VEGF) immünoekspresyonuna bakmak için ötenazi yapıldı ve plazma VEGF düzeylerine bakmak için kalpten kan örnekleri alındı. Bulgular: Retinal kesitlerin morfometrik analizlerinde intravitreal ve intraperitoneal OT verilen sıçan gruplarında fizyolojik salin grubu ile karşılaştırılınca ONL kalınlığın belirgin olarak daha yüksekti. Ayrıca OT tedavisi VEGF protein ekspresyonunu fizyolojik salin grubuna göre belirgin olarak azalttı. Fizyolojik salin grubunun plazma VEGF seviyesi belirgin olarak OT tedavi grubundan daha yüksekti. Gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark vardı. Sonuç: OT tedavisi özellikle intravitreal olarak uygulandığında diyabetik retinopati progresyonunu azaltmaktadır. Bildiğimiz kadarıyla, bu çalışma OT tedavisinin diyabetik retinopati üzerine olan etkinin araştırılmasında ilk çalışmadır ve araştırmacılara daha ileri araştırmalar için yeni bir alan yaratabilir.en_US
dc.description.abstractObjectives: The aim of this study was to investigate the impact of intravitreal and intraperitoneal use of oxytocin (OT) on retinopathy in streptozotocin-induced diabetic rats. Materials and Methods: Twenty-four 6-8-week-old adult male and female Sprague Dawley rats were used in the study. Diabetes was induced in the rats with a single injection of intraperitoneal streptozotocin. Diabetes was verified after 48 hours by measuring blood glucose levels of 260 mg/dl (14.4 mmol/L) or higher in diabetic rats. The rats were divided into 4 groups and treated as follows: intravitreal physiological saline group (0.01 mL saline weekly), intravitreal OT group (10 ?U/?L OT weekly), intraperitoneal physiological saline group (1 mL daily), and intraperitoneal OT group (100 IU/kg OT daily). Hamilton syringes fitted with 27-gauge needles were used for intraperitoneal injections while 31-gauge needles were used for intravitreal injection. After 4 weeks of treatment the rats were euthanized to evaluate outer nuclear layer (ONL) thickness, vascular endothelial growth factor (VEGF) immunoexpression, and plasma VEGF levels from blood samples obtained by cardiac puncture. Results: Morphometric analysis of retinal cross-sections showed that intravitreal and intraperitoneal OT significantly increased ONL thickness compared to physiological saline-treated groups. Also, OT treatment significantly decreased VEGF protein expression compared with the physiological saline groups. Plasma VEGF level was significantly higher in the physiological saline treatment group compared to the OT treatment group. Conclusion: OT reduces diabetic retinopathy progression, particularly when administered intravitreally. To our knowledge, this is the first attempt to investigate the impact of OT on diabetic retinopathy and may provide a new area for further research.en_US
dc.identifier.doi10.4274/tjo.galenos.2018.47897
dc.identifier.endpage72en_US
dc.identifier.issn1300-0659
dc.identifier.issn2147-2661
dc.identifier.issue2en_US
dc.identifier.startpage68en_US
dc.identifier.urihttps://doi.org/10.4274/tjo.galenos.2018.47897
dc.identifier.urihttps://app.trdizin.gov.tr/makale/TXpjMk5EUTVPUT09
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11454/71778
dc.identifier.volume49en_US
dc.indekslendigikaynakTR-Dizinen_US
dc.language.isotren_US
dc.relation.ispartofTürk Oftalmoloji Dergisien_US
dc.relation.publicationcategoryMakale - Ulusal Hakemli Dergi - Kurum Öğretim Elemanen_US
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccessen_US
dc.subject[No Keywords]en_US
dc.titleStreptozotosin ile Diyabet Oluşturulmuş Sıçanlarda Oksitosinin Retinopati Üzerine Olan Koruyucu Etkisien_US
dc.title.alternativeThe Preventive Effect of Oxytocin on Retinopathy in Streptozotocin- Induced Diabetic Ratsen_US
dc.typeArticleen_US

Dosyalar

Koleksiyon

TR-Dizin İndeksli Yayınlar Koleksiyonu