Deneysel fare modelinde nötrofil düzeyinin nekrotizan enterokolit gelişimi üzerine etkisi
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2012
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Giriş: Nekrotizan enterokolit (NEK) yenidoğanlarda ortaya çıkan en sık gastrointestinal cerrahi acildir. Özellikle prematüre bebeklerde morbidite ve mortalitenin önemli nedenlerindendir. Son yıllarda yenidoğan yoğun bakım birimlerinin gelişmesi ve prematüre bebeklerin daha uzun süre yaşatılabilmesi nedeniyle NEK sıklığı artış göstermiştir. Nekrotizan enterokolitin patofizyolojisinde multifaktöriyel mekanizmalar rol oynamaktadır. En önemli risk faktörünün prematürite olduğu bilinmektedir. Herhangi bir nedenle oluşan hipoksi reoksijenasyon (H/R) sürecinde yoğun olarak ortaya çıkan serbest oksijen radikalleri bağırsak dokusundaki hasardan sorumlu temel faktördür. Serbest oksijen radikalleri lipid peroksidasyonu yanı sıra nötrofillerin aktivasyonunu yaratarak da bağırsak hasarı oluşturabilirler. Bu radikaller olayın meydana geldiği organda toksik etki göstererek doku hasarı ve apopitozise neden olur. Amaç: Bu çalışmanın hipotezi nötrofillerin fazla olduğu ve aktif olduğu ortamda ortaya çıkan mediatörlerin nekrotizan enterokolit gelişimini kolaylaştırdığıdır. H/R ile oluşturulan deneysel nekrotizan enterokolit modelinde nötrofil sayısının, nötrofillerden salınan mediatörlerin, G-CSF tedavisinin nekrotizan enterokolit gelişimine katkısının belirlenmesi, thiobarbituric acid-reactive substances (TBARS), poli(ADP-riboz)polimeraz (PARP) ve toll like reseptör (TLR4) ve IL-6 düzeylerinin saptanması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Yaşamın 15.-20. gününde 10-20 g fare yavruları 5 gruba ayrıldı. Grup 1 kontrol grubu; Grup 2 klasik doz (10 mcg/kg) Granülosit koloni sitmüle edici faktör (G-CSF) uygulanan grup; Grup 3 yüksek doz G-CSF (100 mcg/kg) uygulan grup; Grup 4: nötropenik (siklofosfamid uygulanan) grup; Grup 5 tedavisiz NEK grubu olarak belirlendi. Çalışmanın 5. gününde yavru farelere hipoksi için %100 karbondioksid 5 dakika ve ardından %100 oksijen 10 dakika süre ile uygulandı. Bağırsak dokusu homojenatında TBARS, myeloperoksidaz (MPO), kitotriozidaz, IL-6, PARP, TLR4 çalışıldı. Histolojik inceleme için hazırlanan preparatlarda hasar skorlaması ve apoptoz değerlendirildi. Bulgular: Yüksek doz G-CSF uygulan, nötrofil sayısının yüksek olduğu Grup 3'de hasar skoru diğer gruplardan yüksek saptandı. TUNEL yöntemi ile değerlendirilen apoptotik hücre sayısı da Grup 3'de en fazla olarak saptandı. TBARS tüm gruplarda kontrol grubuna göre anlamlı artmıştı. MPO ve kitotriozidaz aktivitesi en yüksek olarak Grup 3'de saptandı. Kontrol grubu ile Grup 4 arasında MPO ve kitotriozidaz aktivitesi açısından anlamlı fark saptanmadı. TLR4, IL-6, PARP düzeyleri de Grup 3'de diğer gruplara ve kontrol grubuna göre yüksek olarak saptandı. Sonuç: Nötrofiller NEK patogenezinde hasardan sorumlu önemli bir faktördür. Nötropeni hasarın artışını önlemek için koruyucu bir mekanizma olabilir. Klinikte nötropeni nedeniyle riskli prematüre bebeklere G-CSF uygulamak NEK için bir risk faktörü olabilir. Kitotriozidaz ve PARP düzeyleri NEK için belirteç olarak kullanılabilir. Ancak tüm bunların desteklenmesi için klinik çalışmalara gereksinim vardır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Nekrotizan enterokolit, nötropeni, PARP, kitotriozidaz., Necrotising enterocolitis, neutropenia, PARP, chitotriosidase., Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları A.B.D.
