Streptozotosin ile Diyabet Oluşturulmuş Sıçanlarda Oksitosinin Retinopati Üzerine Olan Koruyucu Etkisi

Amaç: Bu çalışmada amaç intravitreal ve intraperitoneal olarak uygulanan oksitosinin (OT), streptozotosin ile diyabet oluşturulmuş sıçanlarda retinopati üzerine olan etkilerini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 6-8 haftalık erkek ve dişi Sprague Dawley sıçanları kullanıldı. Sıçanlarda diyabet tek doz intraperitoneal streptozotocin uygulanarak oluşturuldu. Uygulamadan 48 saat sonar ölçülen kan şekerleri 260 mg/dL (14,4 mmol/L) ve üzeri olan sıçanların diyabet tanısı doğrulandı. Yirmi dört adet sıçan gruplara şu şekilde ayrıldı: İntravitreal serum fizyolojik grubu, intravitreal OT grubu, intraperitoneal serum fizyolojik grubu ve intraperitoneal OT grubu. Sıçanlar günlük 1 mL serum fizyolojik veya 100 IU/kg OT ile intraperitoneal olarak; 0,01 mL serum fizyolojik veya 10 ?U/?L OT ile intravitreal olarak tedavi edildi. Hamilton enjektörlerine yerleştirilmiş 27 G iğneler ile intraperitoneal tedaviler yapılırken 31 G iğneler ile intravitreal enjeksiyonlar yapıldı. Tedaviden 4 hafta sonar sıçanlarda dış nükleer tabaka kalınlığı (ONL) ve vasküler endotelyal büyüme faktörünün (VEGF) immünoekspresyonuna bakmak için ötenazi yapıldı ve plazma VEGF düzeylerine bakmak için kalpten kan örnekleri alındı. Bulgular: Retinal kesitlerin morfometrik analizlerinde intravitreal ve intraperitoneal OT verilen sıçan gruplarında fizyolojik salin grubu ile karşılaştırılınca ONL kalınlığın belirgin olarak daha yüksekti. Ayrıca OT tedavisi VEGF protein ekspresyonunu fizyolojik salin grubuna göre belirgin olarak azalttı. Fizyolojik salin grubunun plazma VEGF seviyesi belirgin olarak OT tedavi grubundan daha yüksekti. Gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark vardı. Sonuç: OT tedavisi özellikle intravitreal olarak uygulandığında diyabetik retinopati progresyonunu azaltmaktadır. Bildiğimiz kadarıyla, bu çalışma OT tedavisinin diyabetik retinopati üzerine olan etkinin araştırılmasında ilk çalışmadır ve araştırmacılara daha ileri araştırmalar için yeni bir alan yaratabilir.

Objectives: the aim of this study was to investigate the impact of intravitreal and intraperitoneal use of oxytocin (OT) on retinopathy in streptozotocin-induced diabetic rats. Materials and Methods: Twenty-four 6-8-week-old adult male and female Sprague Dawley rats were used in the study. Diabetes was induced in the rats with a single injection of intraperitoneal streptozotocin. Diabetes was verified after 48 hours by measuring blood glucose levels of 260 mg/dl (14.4 mmol/L) or higher in diabetic rats. the rats were divided into 4 groups and treated as follows: intravitreal physiological saline group (0.01 mL saline weekly), intravitreal OT group (10 ?U/?L OT weekly), intraperitoneal physiological saline group (1 mL daily), and intraperitoneal OT group (100 IU/kg OT daily). Hamilton syringes fitted with 27-gauge needles were used for intraperitoneal injections while 31-gauge needles were used for intravitreal injection. After 4 weeks of treatment the rats were euthanized to evaluate outer nuclear layer (ONL) thickness, vascular endothelial growth factor (VEGF) immunoexpression, and plasma VEGF levels from blood samples obtained by cardiac puncture. Results: Morphometric analysis of retinal cross-sections showed that intravitreal and intraperitoneal OT significantly increased ONL thickness compared to physiological saline-treated groups. Also, OT treatment significantly decreased VEGF protein expression compared with the physiological saline groups. Plasma VEGF level was significantly higher in the physiological saline treatment group compared to the OT treatment group. Conclusion: OT reduces diabetic retinopathy progression, particularly when administered intravitreally. To our knowledge, this is the first attempt to investigate the impact of OT on diabetic retinopathy and may provide a new area for further research.