Tip 2 diyabetik hastalarda transient elastografi ile değerlendirilen karaciğer fibrozisi, ileri fibrozis sıklığı ve karaciğer fibrozisi ile ilişkili parametreler
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2019
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi, Tıp Fakültesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Giriş ve Amaç: Tip-2 diyabetes mellitus (tip 2 DM) tanılı hastalar non alkolik yağlı karaciğer hastalığı (NAYKH) açısından yüksek risk altındadır. NAYKH, basit karaciğer yağlanmasından NASH (non-alkolik steatohepatit) ve siroza uzanan geniş bir tanımlamadır. Bu nedenle diyabetik hastaların karaciğer fibrozis durumlarının değerlendirilmesi çok önemlidir. Karaciğer fibrozisini değerlendirmede altın standart yöntem karaciğer biyopsisidir ancak invaziv bir yöntemdir. Karaciğerin sertliğini ölçen Transient Elastografi (TE) kolay uygulanması nedeniyle karaciğer fibrozisini değerlendirmede çok kullanılan bir test olmuştur. Bu çalışmada tip 2 diyabetik hastalarda transient elastografi ile değerlendirilen fibrozis düzeyleri ve fibrozis düzeyleri ile ilişkili parametrelerin neler olduğunun araştırılması amaçlandı. Gereç-Yöntem: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Kliniği, Endokrinoloji Polikliniğinde takip edilen 68'i kadın (% 58.1), 49'u erkek (% 41.9) toplam 117 tip 2 diyabet tanılı hasta çalışmaya alındı. Hastalar belirlediğimiz biyokimyasal parametreler, boy, kilo, bel çevresi, üst abdomen ultrason (USG) ve TE ile değerlendirildi. En az 3 ay sonra olacak şekilde kontrol değerler görüldü. Bulgular: Hastalar çalışmaya alındıklarında değerlendirmeye alınan bütün değişkenlerin TE ile ölçülen karaciğer katılığı (kPa) ile ilişkisi araştırılmıştır. Fibroziste azalma veya çoğalma olmasıyla ilişkili olabilecek değişimlere bakıldığında ALP (alkalen fosfataz), AKŞ (açlık kan şekeri), HbA1c (glikozillenmiş hemoglobin) değişimleri ilişkili bulunmuştur. Çoklu lojistik regresyon analizinde karaciğer sertleşmesindeki düzelme ile ilişkili tek değişkenin HbA1c düzeyindeki azalma olduğu bulunmuştur. Sonuç: Önce ve sonra ölçülen bütün parametreler çoklu lojistik regresyon analizine konduğunda karaciğer sertleşmesindeki düzelme ile ilişkili tek değişkenin HbA1c (glikozillenmiş hemoglobin) düzeyindeki azalma olduğu görülmüştür.
Background & Aims: Patients with diabetes mellitus (type 2 DM) are at high risk for non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD). NAFLD is a broad definition ranging from simple fatty liver and NASH to cirrhosis. Therefore, evaluation of liver fibrosis status of diabetic patients is very important. Liver biopsy is a gold standard method for evaluating liver fibrosis, but it is an invasive method. Transient Elastography (TE), which measures the liver stiffness, has been a widely used test to evaluate liver fibrosis. The aim of this study was to investigate the parameters associated with fibrosis levels and fibrosis levels evaluated by transient elastography in Type 2 diabetic patients. Material and Method: A total of 117 patients, 68 women(% 58.1) and 49 men (% 41.9) with type 2 diabetes were included in the study. The patients were evaluated with biochemical parameters, height, weight, waist circumference, upper abdomen ultrasound (USG) ve TE. Control values were observed at least 3 months later. Results: When the patients were included in the study, the relationship of all variables evaluated with the fibroscan-measured liver stiffness (kPa) was investigated. When changes in fibrosis were observed, changes in ALP(alkaline phosphatase), FPG(fasting plasma glukocose), HbA1c (glycated hemoglobin) were found to be related. Multiple logistic regression analysis showed that HbA1c was the only variable associated with improvement in liver stiffness. Conclusion: Before and after all parameters were measured by multiple logistic regression analysis, the only variable associated with improvement in liver stiffness was HbA1c.
Background & Aims: Patients with diabetes mellitus (type 2 DM) are at high risk for non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD). NAFLD is a broad definition ranging from simple fatty liver and NASH to cirrhosis. Therefore, evaluation of liver fibrosis status of diabetic patients is very important. Liver biopsy is a gold standard method for evaluating liver fibrosis, but it is an invasive method. Transient Elastography (TE), which measures the liver stiffness, has been a widely used test to evaluate liver fibrosis. The aim of this study was to investigate the parameters associated with fibrosis levels and fibrosis levels evaluated by transient elastography in Type 2 diabetic patients. Material and Method: A total of 117 patients, 68 women(% 58.1) and 49 men (% 41.9) with type 2 diabetes were included in the study. The patients were evaluated with biochemical parameters, height, weight, waist circumference, upper abdomen ultrasound (USG) ve TE. Control values were observed at least 3 months later. Results: When the patients were included in the study, the relationship of all variables evaluated with the fibroscan-measured liver stiffness (kPa) was investigated. When changes in fibrosis were observed, changes in ALP(alkaline phosphatase), FPG(fasting plasma glukocose), HbA1c (glycated hemoglobin) were found to be related. Multiple logistic regression analysis showed that HbA1c was the only variable associated with improvement in liver stiffness. Conclusion: Before and after all parameters were measured by multiple logistic regression analysis, the only variable associated with improvement in liver stiffness was HbA1c.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Tip 2 DM, NAYKH, NASH, Transient Elastografi, NAFLD, Transient Elastography
