Deneysel alkali özofagus yanıklarında allopürinol kullanımının etkinliği

Basit Öğe Kaydı
dc.contributor.advisorErsin, Sinan
dc.contributor.authorMakay, Özer
dc.date.accessioned2024-08-19T19:51:26Z
dc.date.available2024-08-19T19:51:26Z
dc.date.issued2005
dc.departmentEge Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Genel Cerrahi Ana Bilim Dalıen_US
dc.descriptionBu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.en_US
dc.description.abstractÖZET Amaç : Kostik özofagus yanıklarının tedavisinde, darlık gelişmesini engellemeye yönelik bir çok tedavi yöntemi bildirilmiştir. Ancak, bütün bu tedavilere rağmen ciddi yanıklardan sonra gelişen darlık hala kaçınılmaz bir sorundur. Diğer taraftan, kostik yanığı takiben, akut nekrotik faz olarak bilinen dönemde, serbest oksijen radikallerinin özofagus dokusunda arttığı, ksantin oksidaz enziminin bunda rolü olduğu bilinmektedir. Bu amaçla, bu enzimi inhibe eden allopürinol'ün oksidatif stres ve striktür gelişimi üzerindeki etkilerini araştırmayı amaçladık. Gereç ve yöntem: Çalışmada 60 adet Wistar albino sıçan, her birinde 10 adet olmak üzere 6 gruba ayrılarak çalışıldı. Grup A, B ve C'de kostik yanığın akut dönemdeki etkileri, Grup X, Y ve Z'de ise geç dönemde darlık oluşumu üzerindeki etkileri araştırıldı. Grup A ve X' teki hayvanlara sham operasyonu uygulanırken, diğer grupları oluşturan hayvanlarda, Gehanno tarafından tarif edilen yöntemin modifikasyonu ile 1ml %37.5'luk NaOH solüsyonu ile standart kostik özofagus yanığı oluşturuldu. Grup B ve Y'deki hayvanlara herhangi bir tedavi uygulanmazken, Grup C ve Z'dekilere allopürinol (40mg/kg; intraperitoneal) tedavisi uygulandı. Akut dönemdeki etkiler, doku malondialdehit (MDA), nitrik oksit (NO) ve glutatyon (GSH) düzeyleri, geç dönemdeki etkiler hidroksiprolin seviyeleri ve histopatolojik hasar skoru ve stenoz indeksi ile değerlendirildi. Bulgular Doku GSH düzeyi, A grubu ile karşılaştırıldığında, B grubunda daha yüksek saptanırken (1.37 ± 0.92'ye 1,90 ± 0.95 mg/g yaş doku), C grubunda daha düşük saptandı (1.37 ± 0.92'ye 1,35 ± 0.65 mg/g yaş doku), (p>o.05). Doku NO düzey ortalaması, A grubu ile karşılaştırıldığında B grubunda azaldı (2.99 ± 2.09'a 1,26 ± 0.78 umol/g yaş doku), (p>o.05). NO düzeyi, C grubunda A grubunun ortalaması altına düşmekle birlikte gruplar arasında anlamlı fark saptanmadı (p>0.05). Doku MDA düzeyi, A grubuna göre B grubunda artış gösterdi (407.5 ± 183.6'ya 960.4 ± 384.8 nmoi/g yaş doku) (p<0.05). Tedavi grubunda ise doku MDA düzeyleri azaldı (546.1 ± 338.2 nmol/g yaş doku), (p>o.05). Hidroksiprolin düzeyleri ve stenoz indeksi açısından gruplar arasında anlamlı fark saptanmadı (p>0.05). Grup Y'nin histopatolojik hasar skoru, X ve Z gruplarının değerleri ile karşılaştırıldığında bu gruptaki yüksek skorun anlamlı olduğu belirlendi (p<0.05). Sonuç: Kostik özofagus hasarında allopürinol'ün etkisinin literatürde ilk kez araştırıldığı bu çalışmada ilaç, erken dönemde GSH, NO ve MDA düzeylerini çeşitli derecelerde etkilemiş ve MDA'nın doku düzeylerini azaltmıştır. Allopürinol, bu modelde kronik dönemde gelişen özofageal fıbrozisi anlamlı şekilde azaltmaktadır. Anahtar sözcükler: kostik özofagus yanığı, serbest oksijen radikalleri, nitrik oksit, ksantin oksidaz, allopürinolen_US
dc.description.abstractABSTRACT Background: Many methods are described for the treatment of caustic esophageal bums concerning the control of stricture formation. Nevertheless, narrowing of the esophagus after healing of severe bums remains an inevitable problem. It is well known that during the acute necrotic phase of esophageal bums the production of free oxygen radicals derives from the wounded tissue, where xanthine oxidase plays also an important role. This study was conducted to investigate the effects of allopurinol on oxidative stress and stricture formation after caustic esophageal burn. Materials and Method: The study was performed in 60 Wistar albino rats divided into 6 experimental groups. Caustic esophageal bum was induced by application of 37.5% NaOH to the distal esophagus according the modified technique of Gehanno. Allopurinol was given at a dose of 40 mg/kg via intraperitoneal route. Group A, B and C consisted of rats where changes during the acute phase were evaluated, while Group X, Y and Z consisted of rats for the assessment of the chronic phase. Group A and X (sham) were uninjured. Rats in Group B and Y had untreated oesophageal bums. Group C and Z had oesophageal bums treated with a single dose of allopurinol. Efficacy of the treatment for the acute phase was assessed after 72 hours by measuring tissue malondialdehyde (MDA), nitric oxide (NO) and glutathione (GSH); for the chronic phase by determining tissue hydroxyproline content, histopathologic damage score and stenosis index. Results: When compared to group A, the mean GSH levels were higher in group B and lower in group C (p>0.05), while mean NO levels were decreased in group B (p>o.05). Moreover, tissue MDA levels were significantly higher in group B (pen_US
dc.identifier.endpage90en_US
dc.identifier.startpage1en_US
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11454/88160
dc.identifier.yoktezid171268en_US
dc.language.isotren_US
dc.publisherEge Üniversitesien_US
dc.relation.publicationcategoryTezen_US
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/closedAccessen_US
dc.subjectGenel Cerrahien_US
dc.subjectGeneral Surgeryen_US
dc.titleDeneysel alkali özofagus yanıklarında allopürinol kullanımının etkinliğien_US
dc.typeSpecialist Thesisen_US

Dosyalar

Koleksiyon

Tıp Fakültesi Uzmanlık Tezleri Koleksiyonu