Sol ventrikül anevrizmalarında cerrahi tekniklerinin etkinliği ve risk faktörlerinin değerlendirilmesi

Küçük Resim Yok

Tarih

2002

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/openAccess

Özet

Amaç: Çalışmamız, sol ventrikül anevrizması tanısı ile kliniğimizde cerrahi tedavi uygulanan olguların erken ve orta dönem izlem sonuçları ile cerrahi tekniklerin etkinliğini ve mortalite ile morbiditeye etkili faktörleri araştırmak amacıyla düzenlenmiştir. Materyal ve Metod: Merkezimizde 1997 ve 1999 yılları arasında sol ventrikül anevrizmalı 41 olguya anevrizma onarımı uygulanmıştır. Olguların preoperatif, postoperatif ve ortalama 33.74 ± 7.22 aylık izlemlerinde ekokardiyografik olarak sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonları (LVEF) değerlendirilmiştir. Anteroapikal anevrizma 37 olguda (%90.2) ve posterobazal anevrizma 4 olguda (%9.8) saptanmıştır. Endoanevrizmorafi 28 olguda (%68.3), lineer onarım 13 olguda (%31.7) uygulanmıştır. İzlemler ilk 6 ayda poliklinik kontrolleri, daha sonra telefon görüşmeleri ile yapılmıştır. Preoperatif sadece 6 olgu (%14.6) NYHA klas I'deydi, 28 (%68.3) olgu düşük LVEF tedavisine yönelik digoksin kullanıyordu ve ortalama LVEF = %33.39 ± 5.97 idi. Bulgular: Toplam mortalite 2 olgudur (%4.9). Postoperatif 21 olguda (%51.2) 33 komplikasyon gelişmiştir. En sık karşılaşılan 13 olguda (%31.7) gelişen tedavi gerektiren aritmilerdir. Postoperatif izlemlerde yaşayan 39 olgunun (%95.1) 35'i (%89.7) NYHA klas I olarak saptanmıştır. Digoksin kullanımı anlamlı olarak 7 olguya (%17.9) düşmüş, ortalama LVEF %43.31 ± 4.26 olmuştur. LVEF ve fonksiyonel kapasitedeki iyileşme anlamlıdır. Multivaryans analizlerinde, operasyonlarda revaskülarize edilen koroner arter sayısı ( $geq$2) anlamlı bir risk faktörü olarak bulunmuştur (p = 0.0443). Endoanevrizmorafi uygulanan olguların NYHA klasının (1.037 ± 0.192) lineer onarım uygulananlardan (1.33 ± 0.651) daha iyi olduğu gözlenmiştir (p = 0.043). Sonuç: Sol ventrikül anevrizma onarımlarının düşük mortalite ve morbidite oranları ile hemodinamik düzelme sağladıkları, revaskülarize edilen koroner arter sayısı fazlalığının, dolayısı ile multidamar koroner hastalığının önemli bir risk faktörü olduğu ve uzun dönem fonksiyonel kapasitede endoanevrizmorafinin daha verimli olduğu düşüncesindeyiz.
Background: Our study was designed to evaluate the early and mid-term follow-up results of patients who underwent left ventricular aneurysm repair, the effectiveness of different techniques, and to determine the risk factors affecting postoperative outcome. Methods: Between 1997 and 1999, 41 patients underwent left ventricular aneurysm repair. Echocardiographic evaluations of left ventricular ejection fraction (LVEF) were performed preoperatively, postoperatively, and at mean follow-up of 33.74 ± 7.22 months. Thirty-seven (90.2%) patients had anteroapical aneurysm, and 4 (9.8%) had posterobasal aneurysm. Endoaneurysmorraphy and linear repair techniques were employed in 28 (68.3%) and 13 (31.7%) of patients, respectively. As preoperatively, only 6 (14.6%) patients were in NYHA class I, 28 (68.3%) patients were in digoksin management, and the mean LVEF was 33.39% ± 5.97%. Results: The overall mortality was 2 (4.9%) patients. Postoperative morbidities were observed in 21 (51.2%) patients. The most frequent complication observed in 13 (31.7%) patients was serious ventricular arrhythmia. Thirty-five (89.7%) of surviving 39 (95.1%) patients were in NYHA class I. Patients in digoksin management lowered to 7 (17.9%), and the mean LVEF raised to 43.31% ± 4.26%. The improvements in functional capacity and LVEF were significant. Multivariate analysis revealed that number ($geq$ 2) of concomittantly revascularized coronary arteries was an independent risk factor (p = 0.0443). The follow-up NYHA classification of patients who underwent endoaneurysmorraphy (1.037 ± 0.192) was better than that of patients who underwent linear repair (1.33 ± 0.651) (p = 0.043). Conclusion: We consider that left ventricular aneurysm repairs provide satisfactory improvements in functional capacity with low mortality and morbidity; number of revascularized coronary arteries, thereby, multivessel coronary disease is an important risk factor, and endoaneurysmorraphy seem better in long-term functional improvement.

Açıklama

Anahtar Kelimeler

Cerrahi, Kalp ve Kalp Damar Sistemi

Kaynak

Türk Göğüs Kalp Damar Cerrahisi Dergisi

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

10

Sayı

1

Künye