Farklı dentin bağlayıcı ajanların sitotoksik etkilerinin incelenmesi ve resveratrolün sitotoksisiteye etkisi
Dosyalar
Tarih
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
Özet
Çalışmamızın amacı; farklı dentin bağlayıcı ajanların sitotoksisitesini karşılaştırmak ve bir tür anti-oksidan ajan ilavesinin hücre canlılığı üzerine etkisini incelemekti. Dört farklı dentin bağlayıcı ajan (Grup A: G-aenial Bond-GC, Grup B: Optibond All in One-Kerr, Grup C: Gluma Self Etch-Heraeus ve Grup D: Clearfil S3 Bond-Kuraray) üç farklı konsantrasyonda (1:1, 1:10 and 1:20), ekstrakt yöntemiyle hücre kültürü besi ortamına eklendi. Hücrelerin Resveratrol (R) ilavesine karşı doz-yanıtı incelendi. Hücreler (L929), Resveratrol ilave edilerek veya edilmeksizin kültüre edildi. MTT, DCF, Comet assay ve 8-OHdG ölçümüyle sitotoksisite incelendi. Verilerin istatatistiksel analizi tek ve iki-yönlü ANOVA ile gerçekleştirildi. Hücre sayısını artıran en etkin Resveratrol dozu 0.5 oM olarak belirlendi (p<0.05). Tüm dentin bağlayıcı ajanların doza-bağlı (1:1>1:10>1:20) sitotoksik etki gösterdiği belirlendi. En yüksek sitotoksisite Grup C'de gözlendi (p<0.01). Hücre canlılığı göz önünde bulundurulduğunda, 1:10'luk konsantrasyonda en az sitotoksik etkiyi; 1 saatte Grup D (p<0.01), 24 saatte Grup B ve Grup D gösterdi (p<0.05). Resveratrol ilavesi sonrası en yüksek hücre canlılık oranı 1 saatte Grup B+R ve Group D+R'de, 24 saatte ise Grup A+R ve Grup B+R'de görüldü (p<0.01). Dentin bağlayıcı ajanların indüklediği oksidatif stres ve ROS üretiminin DNA hasarına neden olduğu belirlendi. Resveratrol ilavesinin genel olarak hücre canlılığı yönünden olumlu etki sağladığı ve ROS üretimi ve DNA hasarını azalttığı saptandı. Çalışmanın bulguları, Resveratrol ilavesinin dentin bağlayıcı ajanların biyouyumluluğuna katkı sağlayacağını düşündürmektedir.;Dentin bağlayıcı ajan, Sitotoksisite, Hücre kültürü, Antioksidan, Resveratrol.;Dentin bonding agent, Cytotoxicity, Cell culture, Antioxidant, Resveratrol.
Açıklama
Araştırma Projesi -- Ege Üniversitesi, 2015