Antik Yunan Heykel Sanatı ve Koroplastik Sanat arasındaki etkileşim

En erken dönemden itibaren, Antik Dönem insanının kendini gerçeğe en yakın şekilde ifade edebildiği alan plastik sanatlar olmuştur. Söz konusu alanda taş heykeller ve pişmiş toprak figürinler özel bir öneme sahiptir. Antik dönem Ege coğrafyasında en erken üç boyutlu betimlemeleri kilden üretilmiş olan figürinlerdir. M.Ö. 7. Yüzyılın ortalarıyla birlikte bilim ve sanattaki bilginin ve estetik anlayışın gelişimine paralel olarak, heykeltıraşlar kireçtaşı ve mermeri gerçek boyutlarda insan figürleri oluşturmak için kullanmışlardır. Bu dönemden antik dönemin sonuna dek anıtsal heykeltıraşlık eserleri dinsel ve sosyal açıdan en güçlü ve zengin imgelerden biri olmuşlardır. Bir diğer heykel sınıfı olarak sayılabilecek terrakotta figürinler de büyük taş eserler ile aynı kronolojiyi paylaşırlar. Buna karşın bu iki sanat dalı arasında işlevsel, anlamsal ve sınıfsal farklar bulunmaktadır. İşlevsel ve teknik açıdan aradaki büyük farklılıklara rağmen tipolojik ortaklıklar iki alan arasındaki etkileşimi ortaya koyar. Söz konusu etkileşimin özelliklerini net bir şekilde anlamak için heykel ve pişmiş toprak figürin tiplerinin dönemsel olarak gelişimleri irdelenmelidir.;Heykel, Figürin, Plastik Sanat, Koroplastik, Arkaik Dönem, Klasik Dönem.;Statue, Figurine, Plastic Art, Coroplastic, Archaic Period, Classical Period.