Radyasyon zırhlanmasında polimer-tungsten bileşik kompozitlerin etkinliğinin test edilmesi

Radyasyon daima doğada var olan ve birlikte yaşadığımız bir olgudur. Radyasyondan korunma üç temel prensibe dayanır. Bunlar zaman, mesafe ve zırhlamadır. Zaman ve mesafe radyasyonla çalışan personelin ve hastaların kendi kendilerine ya da birbirlerinin yardımıyla alabilecekleri önlemlerdir. Fakat zırhlama, personelin ve hastanın çevresindeki imkanlar dahilinde kullanacağı materyale bağlıdır. Bu materyalin ince, kolay şekil alabilen, dayanıklı ve toksik açıdan çevreye ya da kullanıcıya bir zarar sağlamaması, kullanım kolaylığı ve kullanıcıların konforu açısından büyük önem taşır. Bugüne kadar zırhlama materyali olarak genellikle kurşun kullanılmıştır. Nükleer tıpta, radyoloji kliniklerinde, üniversitelerde kısacası insan sağlığına zararlı olabilecek radyasyonun kullanıldığı her yerde kurşundan yapılmış yelekler, bloklar, camlar, kaplar kullanılmaktadır. Radyasyondan korunmak için kullanılan kurşundan yapılmış materyaller çalışanlar için hem çok kalın hem de çok ağır olduğundan koruyucu malzemelerin kullanılmaması gibi ihmalkârlıklara sebep olabilir. Bu ihmalkârlıklar kişinin sağlığı ve yaşam kalitesi açısından birçok risk ve tehdit oluşturmaktadır. Bu olumsuzluklar, zırhlama alanında farklı malzemeler üretilip kullanılması ile ilgili araştırmaların yoğunluk kazanmasına sebep olmuştur. Bu araştırmada yüksek yoğunluklu, ince ve şekil alabilir bir formda, yapısında tungsten karbür tozları ve polimer bulunduran yeni bir malzemenin üretilmesi hedeflenmiştir. Polimere %50, %60, %70, oranlarında tungsten karbür bileşikleri karıştırılarak 50 mm çapında 1 mm ve 2 mm kalınlıklarında diskler elde edilip bu disklerin 241Am, 137Cs, 131I gama kaynaklarına karşı durduruculuğu Geiger-Müller dedektörü kullanılarak test edilmiştir. Çalışma sonucunda durduruculuğu en iyi olan oran saptanmıştır. 2 mm kalınlıkta %70 oranında tungsten karbür içeren diskin 137Cs kaynağı karşısında en yüksek zırhlama verimine ulaştığı görülmüştür.