Covid-19 geçirme durumuna göre Gümüşhane ilindeki hastane öncesi ve acil çalışanlarında depresyon, travmatik biliş ve ölüm kaygısı

Küçük Resim Yok

Tarih

2022

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

Ege Üniversitesi

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/openAccess

Özet

Giriş: Pandemi şeklinde duyurulan COVID-19 salgını, kişilerin ve toplumların yalnızca fiziksel değil, ruhsal sağlığını da olumsuz yönde etkilemiştir. Pandemi ile mücadelede ön saflarda yer alan, tanı ve tedavi aşamalarında doğrudan bulunan ve buna ek olarak pandeminin getirdiği belirsizlik, artan işi yükü, farklı varyant türlerinde, vaka sayılarındaki artış ve önlemlere rağmen pandemi ile mücadelede doğrudan bulunan hastane öncesi acil sağlık ve acil servis personelleri sağlık hizmet birimleri içerisinde ruhsal olarak en çok etkilenen grup olmuştur. Amaç: Bu çalışmada Gümüşhane ilinde görev yapmakta olan hastane öncesi acil sağlık personeli ve acil servis çalışanlarının, COVID-19 hastalığı geçirme durumuna göre travmatik biliş, depresyon ve ölüm kaygısının değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Bu sayede özellikle COVID-19 süreci gibi afet dönemlerinde hastane öncesi ve acil servis çalışanlarının ruh sağlığını açısından yaşadıkları bu olumsuz süreçle ilgili farkındalığın sağlanması, gelecekte olması muhtemel benzer afet durumlarında personelin ruh sağlığı açısından koruyucu önlemlerin alınması sürecinde rehberlik etmesi ve literatüre katkı sağlanması hedeflenmektedir. Gereç ve Yöntem: Çalışma verilerinin toplanması, Gümüşhane ilinde bulunan hastane acil servisleri, acil sağlık istasyonları ve KKM'de görev yapmakta olan hastane öncesi acil sağlık ve acil servis çalışanlarının (n=304) katılımı ile gerçekleşmiştir. Çalışma için hazırlanan; COVID-19 Klinik Bilgi Formu, Sosyodemografik Bilgi Formu, Travma Sonrası Bilişler Ölçeği (TSBÖ), Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ve Türkçe Ölüm Kaygısı Ölçeği (TÖKÖ) kullanılmıştır. Bulgular: Katılımcıların TSBÖ, BDÖ ve TÖKÖ puan ortalamaları sırası ile ???=85,42, ???=14,05 ve ???=35,54 dür. COVID-19 geçiren çalışanların travma sonrası biliş düzeyleri ve depresyon düzeyleri geçirmeyenlere göre istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde yüksek bulunmuştur (p<0,05). Ölüm kaygısı ise COVID-19 tanısı almayanlar alanlara göre istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde yüksek bulunmuştur (p<0,05). Ölüm kaygısı ölçeklerinden maruz kalma ve acı çekme alt ölçeklerinin tanı alma değişkenine göre anlamlı bir farka sahip olmadığı görülmüştür. TSBÖ'de kadınların (???=99,29) erkeklerden (???=73,59) daha yüksek puan aldıkları saptanmıştır. Bu farklılık III istatistiksel olarak anlamlıdır (t= -8,634; p<0,05). BDÖ düzeylerinin kadınlarda (???=18,59) erkeklerden (???=10,18) yüksek belirlenmiştir (t= -7,058; p<0,05). Yapılan korelasyon analizi sonucuna göre; TÖKÖ, TSBÖ ve BDÖ arasındaki ilişkinin istatistiksel olarak anlamlılık göstermediği belirlenirken (p>0,05), BDÖ ile TSBÖ arasındaki arasında pozitif yönlü yüksek düzeyde bir ilişki saptanmıştır. COVID-19 tanısı almayan katılımcıların TÖKÖ, TSBÖ ve BDÖ arasındaki ilişkinin istatistiksel olarak anlamlılık göstermediği saptanmıştır. (p>0,05). BDÖ ile TSBÖ arasındaki arasında (r= 0,822) pozitif yönlü yüksek seviyede bir ilişki vardır. COVID-19 tanısı alan katılımcıların BDÖ (t=15,579 p=0,000 p<0,05) düzeylerinin TSBÖ düzeyleri üzerinde anlamlı bir etkisi olduğu % 95 güven düzeyinde olduğu belirlenmiştir. Sonuç: COVID-19 salgını ve ileride görülebilecek benzer salgınlar ile etkili bir şekilde savaşmak ve sağlık hizmetlerinin devamlı kılmak adına yetkili mercilerin sağlık hizmeti sunan sağlık çalışanlarına psiko-sosyal tedbirler alması, özellikle süreçten daha fazla etkilenen kadın ve COVID-19 tanısı almış çalışanlara özel önlemler alınması, kişisel koruyucu donanım vb. ekipmanların tedariği ve denetiminin yapılması çalışanlar için önem arz etmektedir. Yine çalışanlar için salgın döneminde hazırlıklı olmak adına konu ile ilgili belli aralıklarda salgın eğitimleri verilmesi ve alan yönelik sürveyans çalışmaların desteklenmesi oldukça elzemdir. Anahtar Kelimeler: COVID-19; Depresyon, Hastane Öncesi Acil Sağlık Personeli; Acil Servis Personeli; Travmatik Biliş; Ölüm Kaygısı
Introduction: Announced as a pandemic, the COVID-19 outbreak has adversely affected not only the physical but also the mental health of individuals and societies. Pre-hospital emergency health and emergency service personnel who are at the forefront of the fight against the pandemic, who are directly involved in the diagnosis and treatment stages, and who are also directly involved in the fight against the pandemic despite the uncertainty, increased workload, different variant types, the increase in the number of cases and precautions brought by the pandemic. has been the group most affected psychologically among the service units. Aim: In this study, it is aimed to evaluate the traumatic cognition, depression and death anxiety of pre-hospital emergency health personnel and emergency service workers working in Gümüşhane province according to their COVID-19 disease status. In this way, it is aimed to raise awareness about this negative process experienced by prehospital and emergency service workers in terms of mental health, especially during disaster periods such as the COVID-19 process, to guide the personnel in the process of taking protective measures in terms of mental health in similar disaster situations that may occur in the future, and to contribute to the literature. Material and Methods: The collection of study data was carried out with the participation of pre-hospital emergency health and emergency service workers (n=304) working in hospital emergency services, emergency health stations and KKM in Gümüşhane province. Prepared for work; COVID-19 Clinical Information Form, Socio-demographic Information Form, Post Traumatic Cognitions Inventory (PTCI), Beck Depression Inventory (BDI), and Turkish Death Anxiety Inventory (TDAI) were used.. Results: The mean scores of the participants in PTCI, BDI and TDAI were ???=85,42, ???=14,05 and ???=35,54 respectively. Post-traumatic cognition and depression levels of employees who had COVID-19 were found to be statistically significantly higher than those who did not (p>0,05). Death anxiety was found to be statistically significantly higher than those who were not diagnosed with COVID-19 (p>0,05). It was observed V that the subscales of exposure and suffering, which are among the death anxiety scales, did not have a significant difference according to the variable of being diagnosed. It was determined that women (???=99,29) scored higher than men (???=73,59) in PTCI. This difference is statistically significant (t= -8,634; p<0,05). BDI levels were found to be higher in women (???=18,59) than in men (???=10,18) (t= -7,058; p<0,05). According to the results of the correlation analysis; While it was determined that the relationship between TDAI, PTCI and BDI was not statistically significant (p>0,05), a high level of positive correlation was found between Beck depression and posttraumatic cognitions scale. It was determined that the relationship between TDAI, PTSD and BDI of the participants who were not diagnosed with COVID-19 was not statistically significant. (p>0,05). There is a high level of positive correlation (r= 0,822) between BDI and PTCI. It was determined that the BDI (t=15,579 p=0,000 p<0,05) levels of the participants diagnosed with COVID-19 had a significant effect on their PTCI levels, with a 95% confidence level. Conclusion: In order to effectively fight the COVID-19 epidemic and similar epidemics that may be seen in the future and to ensure the continuity of health services, the competent authorities should take psycho-social measures for healthcare workers providing healthcare services, taking special precautions especially for women who are more affected by the process and employees who have been diagnosed with COVID-19, personal protective equipment etc. Procurement and inspection of equipment is important for employees. Again, in order to be prepared for the employees during the epidemic period, it is essential to provide epidemic training at certain intervals and support field-based surveillance studies. Keywords; COVID-19; Depression; Prehospital Emergency Personnel; Emergency Service Personnel; Traumatic Cognition; Death Anxiety

Açıklama

Anahtar Kelimeler

İlk ve Acil Yardım, Emergency and First Aid

Kaynak

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

Sayı

Künye