Çocuğun Mizacı ve Problem Davranışları: Ebeveyn Uygulamalarının Aracı Rolü
Küçük Resim Yok
Tarih
2019
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu çalışmada ebeveynlik uygulamalarının, çocukların mizacıyla çocukların içselleşmiş ve dışsallaştırılmış davranış problemleri arasındaki ilişkiye aracılık edip etmediği incelenmiştir. Araştırmaya 6-13 yaş arası çocukları olan 600 ebeveyn katılmıştır. Çocukların yaş ortalaması 8.98’dir (SS = 1.82). Örneklem grubunun % 44'ü erkek, % 56'sı kadındır. Veriler, Anababalık Uygulamaları Ölçeği, Çocuklar için Kısa Mizaç Ölçeği ve Çocuk ve Gençler için Davranış Değerlendirme Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Verilerin analizi için Yapısal Eşitlik Modellemesi kullanılmıştır. Analizler sonucunda, çocukların mizaç eğilimleri ile çocukların hem içselleştirilmiş davranış problemleri hem de dışsallaştırılmış davranış problemleri için ana babalık uygulamalarının aracılık etkisine sahip olduğu ortaya çıkmıştır. Yapılan YEM ile ulaşılan model çocuklarda içselleştirilmiş davranış problemlerinin %42’sini, dışsallaştırılmış davranış problemlerinin %49’unu açıklamıştır. Araştırma bulgularından yola çıkarak, çocukların sahip olduğu mizaç eğilimlerinin ana babalık uygulamalarını etkilediği, ana babalık uygulamalarının da çocukların davranış problemlerini arttırdığı ya da azalttığı söylenebilir.
The main aim of this study is to examine whether parenting practices mediated the relationship between children’s temperament and children’s internalizing and externalizing problems. The research has been conducted on 600 parents with school-age children between the ages of 6-13 years old. The mean age of children was 8.98 (SD=1.82). Of the subjects 44% were male, 56% were female. Data was collected with Parenting Practices Scale and Short Temperament Scale for Children. We also found the association between children’s temperament and internalizing behavior was mediated by parenting practices and the association between children’s temperament and externalizing behavior was also mediated by parenting practices. The model accounted for 42% of the variance in internalizing behavior and 49% of the variance in externalizing behavior. From the findings of this research, it can be said that the temperament disposition of children affected the parenting practices; parenting practices led to the decrease or increase of the children's behavior problems. Results reveal importance of assessment of children’s temperament in interventions.
The main aim of this study is to examine whether parenting practices mediated the relationship between children’s temperament and children’s internalizing and externalizing problems. The research has been conducted on 600 parents with school-age children between the ages of 6-13 years old. The mean age of children was 8.98 (SD=1.82). Of the subjects 44% were male, 56% were female. Data was collected with Parenting Practices Scale and Short Temperament Scale for Children. We also found the association between children’s temperament and internalizing behavior was mediated by parenting practices and the association between children’s temperament and externalizing behavior was also mediated by parenting practices. The model accounted for 42% of the variance in internalizing behavior and 49% of the variance in externalizing behavior. From the findings of this research, it can be said that the temperament disposition of children affected the parenting practices; parenting practices led to the decrease or increase of the children's behavior problems. Results reveal importance of assessment of children’s temperament in interventions.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
[No Keywords]
Kaynak
Buca Eğitim Fakültesi Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
27
Sayı
48
