Beta Lyr dizgesinin H beta, H gamma fotoelektrik darband ışıkölçümü
Küçük Resim Yok
Dosyalar
Tarih
1971
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/closedAccess
Özet
Bu çalışmada, (x)beta Lyr örten çiftinin "H beta , H alfa darband fotoelektirk ışık ölçümü ve incelemesi" yapılmıştır. Beta Lyr yıldızı gökyüzünün en ilginç nesnelerinden biridir. Örten çift ve tayf çift yıldızı olarak bilinmekle birlikte, karmaşık ve çoklu bir dizgedir (Aitken 1932). Fotometrik ve tayfsal gözlemlerinde olağan dışı özellikler gösterir. İki yıldızın birbirine değdiği ve aralarında kütle alışverişi yaptığı bilinmektedir. İkinci bileşenin tayfında hiçbir çizgi gözlenememekte sönük sürekli bir elde edilmektedir. Soğurma çizgileri salmaların etkisinde, salma çizgileri daha dar ve keskindir (Sahade ve arkadaşları 1959). Huang (1963), salma eyleminin dizgedeki ikinci bileşene doğru akan atomlardan ileri geldiğini söylemektedir. Sahade (1964), salma sivrilerinin yakınında sönük soğurma çizgilerinin varlığını görmüş, bunun nedeninin salma yapan malzemenin önündeki maddelere bağlamıştır. Boyarchuk (1959), birinci minimum yöresinde "uydu çizgiler" denilen çizgileri gözlemiş bunların, yıldızlardan birinden diğerine giden seyrek gaz akımlarından türediğini söylemişti. M. Walker'in önerisi üzerine 1958'de uluslararası bir örgütle UBV gözlemleri yapılmıştır (Wood, D.B and Walker, M.F. 1960). Bu gözlemlerle bir karşılaştırma yapabilmek için 1959'da Larsson-Leander (1971) tarafından uluslararası bir programla BV gözlemleri yapıldı. Lovell, L.P. ve Hall, D.S. (1969, 1971), dizgesi 1968-69 arasında ve 1970 de UBV d tekrar tekrar incelediler. Bizde 1970 döneminde darband girişim süzgeçleri kullanılarak yıldızın H beta ve H alfa fotoelektrik ışık ölçümü çalışmalarına başladık. Bu çalışmalarda özellikle H beta ve Halfa yeğinlik ölçekleri olarak tanımladığımız, aynı dalga boylarındaki dar ve geniş darband parlaklık farkını kadir sınıfı biriminde vereb beta' ve alfa' ölçeklerinin değişim eğrileri üzerinde durduk. Bu eğrilerin, birinci ve ikinici tutulma ortalarından hemen sonra maksimuma yükseldikleri dikkati çekmekte, bizce önemli görülmektedir. Gözlem sonuçlarımızın Huang (1963)'ın modelini desteklediğini ve Boyarchuk (1959)'un elde ettiği eşdeğer genişliğin evreye göre değişim eğrilerine uyduğunu belirtmek isteriz. Elde ettiğimiz bütün sonuçlar ve gerekli tartışma metin içerisinde geniş olarak ele alınmıştır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Anahtar kelime mevcut olmadığı için bu alan boş bırakılmıştır.
