Obstrüktif uyku apne sendrom (OUAS)'lu olgularda kornea biyomekaniği ve gözyaşı disfonksiyonu ile etkileşimi
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2017
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
AMAÇ: Obstrüktif Uyku Apne Sendromu (OUAS) prevalansı, son yıllarda obezitenin artmasıyla daha da artmaktadır. İntermitan hipoksi, siklik desaturasyonlar ve katekolaminlerdeki artış gibi OUAS'daki patofizyolojik mekanizmaların okülovasküler sağlığı da etkilediği belirtilmektedir. Bu çalışmada, OUAS'lu hastalarda göz yaşı ve oküler yüzey değişiklikleri, meibom gland disfonksiyonu (MGD) varlığı ile birlikte, kornea biyomekaniği ve kornea endotel değişikliklerinin, ayrıca retina sinir lifı tabakası (RSLT) ve subfoveal koroid kalınlık (SFKK) ölçümlerinin hastalık şiddetine göre ve kontrol grubuyla karşılaştırmalı olarak araştınlması amaçlanmıştır. GEREÇ ve YÖNTEM: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi (EÜTFH) Göğüs Hastalıkları AD Uyku Polikliniğine Mart 2016 ile Mayıs 2017 tarihleri arasında başvuran ve Polisomnografık ve/veya Poligrafik değerlendirme sonucunda 15 Basit Horlama ve 57 OUAS (hafif, orta ve ağır OUAS; sırasıyla 9, 12 ve 36 hasta) tanısı alan olgu çalışmaya dahil edildi. Tüm hastalarda tam bir oftalmolojik muayeneyi takiben gözyaşı testleri (Schirmer ve t-BUT) araştınldı. Kornea topografisi, kornea biyomekaniği, endotel hücre morfolojisi, RSLT ve SFKK ölçümleri belirlendi. Meibografi ile MGD değerlendirildi. istatistiksel analizlerde, hafif OUAS & Basit Horlama (Grup 1), orta OUAS (Grup 2) ve ağır OUAS (Grup 3) gruplanna ait veriler karşılaştınldı. BULGULAR: Çalışmaya dahil edilen hastaların ortalama yaşı Grup 1 (13 erkek, 11 kadın), Grup 2 (11 erkek, 1 kadın) ve Grup 3 (28 erkek, 8 kadın)'de sırasıyla 47.9±10.5 (27-69), 51.5±12.9 (26-69) ve 50.8+8.3 (35-68) idi. Anterior ve vertikal distraksiyon mesafeleri, ağır OUAS'lularda anlamlı olarak daha yüksek izlendi (p<0.05, Kruskal Wallis test). OUAS şiddeti arttıkça, üst (Grup 1, 2 ve 3'te sırasıyla; 0.8±0.9 (0-3), 1.1±1.6 (0-4) ve 1.8±1.9 (0-8)) ve total (Grup 1, 2 ve 3'te sırasıyla; 1.1±2.2 (0-6), 1.8± 2.2(0-6) ve 2.8±2.3 (0-11)) meiboskorun anlamlı olarak arttığı, t-BUT (11.5+5.1 (4-24), 10.1±5.8 (4-18) ve 7.1±6.5 (2-17)) azaldığı saptandı (p<0.05, Kruskal Wallis test). t-BUT ile üst ve total meboskor değerleri arasında orta düzeyde negatif korelasyon mevcuttu (Spearman korelasyon katsayısı (r)=-0.425, p<0.001 and r=-0.352, p=0.002). Kornea topografik ve biyomekanik özellikleri, endotel hücre morfolojisi ölçümleri ve SFKK açısından gruplar arasında fark görülmedi (p>0.05, Kruskal Wallis test). RSLT'yla ilgili olarak, inferonazal RSLT kalınlığımn ağır OUAS'lularda anlamlı olarak daha ince olduğu izlenirken (Grup 1, 2 ve 3'te sırasıyla; 129.23.6 (80.0-168.5), 116.4±25.3 (71.5-167.5) ve 102.9±18.9 (63.5-144.0)), diğer kadranlarda anlamlı fark saptanmadı. SONUÇ: OUAS'lu hastalarda MGD görülmekte olup MGD hastalık şiddetiyle korelasyon göstermektedir. Kornea topografisi, kornea biyomekaniği, endotel hücre morfolojisi, SFKK açısından gruplar arasında anlamlı fark izlenmezken, inferonazal RSLT kalınlığının OUAS şiddeti arttıkça anlamlı bir şekilde azaldığı belirlenmiştir.;Obstructive sleep apnea syndrome, OSAS, non-contact meibography, meibom gland dysfunction, dry eye.;Obstrüktif uyku apne sendromu, OUAS, non-kontakt meibografi, meibom gland disfonksiyonu, kuru göz.
Açıklama
Araştırmacılar; Melis Palamir Onay, Mehmet Sezai Taşbakan, Özen Kaçmaz Başoğlu
Araştırma Projesi -- Ege Üniversitesi, 2017
Araştırma Projesi -- Ege Üniversitesi, 2017
