Resin Bağlantılı metal döküm inley tipi posterior köprü çapalarının ağız içi fonksiyonel kuvvetlere direncinin araştırılması

Resin bağlantılı inleylerin posterior köprü çapası olma potansiyelinin araştırıldığı ve bu tür köprülerin mineye bağlanabilirliği, zaman içindeki retansiyon kaybı ve klinik uygulama olanaklarının saptanmasının amaçlandığı bu çalışma iki bölümden oluşmaktadır. Deneysel olan birinci bölümde, mine-resin-metal bağ dayanıklılığının metal alaşımın ya da yapıştırıcı ajanın tipine ne derece bağlı olduğu, bağ üzerine etkiyen periyodik darbelerin dayanıklılığı ne şekilde etkilediği, metal, resin ve darbe faktörleri arasındaki karşılıklı etkileşimler ve kopma mod'ları incelenmiştir. Bunun için, üç ayrı metal alaşımından hazırlanmış diskler, çekilmiş doğal insan dişi minelerine dört ayrı yapıştırma ajanı ile yapıştırılmıştır. Örnekler iki ayrı denk gruba ayrıldıktan sonra, birinci gruptaki örnekler üzerine ağız içi fonksiyonel kuvvetlerin benzeri periyodik darbeler uygulanmış ve çekme dayanaklıkları ölçülmüştür. Diğer grubun çekme dayanıklılığı ise yapıştırmadan sonra hiçbir işlem uygulanmadan ölçülmüştür. Kullanılan metal alaşımının tipinin, metal-resin-mine bağ dayanıklılığı üzerinde etkili olmadığı, kullanılan dört yapıştırıcı ajan arasında ise Panavia-Ex ve Concise'ın gerek ABC ve gerekse Maryland Bridge Adhesive Cement'dan daha güçlü bir bağ sağladıkları; periyodik darbelerin bağ'ı zayıflatıcı etkisi bulunmakla birlikte, metal-resin, metal-darbe, resin-darbe ve metal-resin-darbe interaksiyonlarının anlamlı olmadıkları, kopma mod'u vericilerinin ise, kullanılan değişik materyallerde sergilenen adesiv, kohesiv ve kombine tablolar nedeni ile ilgili literatürle paralellik içinde bulunduğu gözlenmiştir. Klinik uygulamaların yer aldığı ikinci bölümde uygulama sonrası 3 yıllık kontrol verilerinin değerlendirilmesi de bulunmaktadır. Resin bağlantılı inley çapaların, konvansiyonel kronlardan daha konservatif oldukları, Maryland çapalardan daha dengeli bir kuvvet iletimi sağladıkları, tüberküllerin profilaktik örtümüne gerek bulunmadığı, düzlem ara yüz preparasyonunun kutu preparasyonuna oranla daha geniş prizma ucu etching alanı sağladığı, dentini ilgilendiren kavitelerde ekspoze dentin yüzeylerinin CIS ile örtülmesinin gerektiği, üç yıllık kontrol süresi içinde hesaplanan başarı oranının %92.5 olduğu ve tek posterior diş eksikliği olgularında resin bağlantılı inley çapalı köprülerin, diğer resin bağlantılı restorasyonlar ile birlikte konvansiyonel köprülere iyi bir alternatif olabileceği gözlenmiştir.