Mandanın et üretim etkinliği bakımından sığıra göre konumunu belirleyici bazı araştırmalar

Küçük Resim Yok

Tarih

1990

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

Ege Üniversitesi

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/closedAccess

Özet

5. ÖZET Ülkemizde 544 000 baş civarında bulunan mandanın kırmızı et üretiminde ekonomik olarak kullanımını sağ lamak ve et üretim etkinliğinin sığırla karşılaştırılma sı amacıyla bu araştırma yapılmıştır. Besi başlangıç yaşları 6 ay ve 12 ay olan manda, İsviçre Esmer sığırı ve yerli sığır erkek danaları iki gruba ayrılarak, kaba yem oranları % 40 ve % 20 olan farklı rasyonlarla besiye al inmiştir. Her grupta 4'er baş olmak üzere toplam 48 baş hayvan üzerinde çalışılmıştır. 140 Günlük besi süresinde günlük ortalama canlı ağırlık artışı mandalarda, 6 ay yaş grubunda % 40 kaba yem içeren rasyon tüketenlerde 798 g, % 20 kaba yemli rasyon grubunda ise 656 g olmuştur. 12 Aylıklardaki ağır lık artışı 800 g ve 489 g dır. isviçre Esmer sığırında bu değerler gruplara göre sırasıyla 1130 g, 1576 g» 1430 g ve 1400g, yerli sığırda 655 g,755 g, 812 g ve 767 g dır. En yüksek canlı -ağırlık artışı İsviçre Es mer sığırında olmuştur. Yerli sığır ve manda arasındaki fark önemsizdir. isviçre Esmer sığırı ve yerli sığır yoğun yem oranı yüksek olan rasyon (rasyon-2) ile daha fazla ağırlık artışı s ağlar ken, mandada tam tersi olup kaba yem ağırlıklı rasyon (rasyon-1) ile daha fazla ağırlık artışı sağlanmıştır. Grupların yem tüketimlerinde rasyonların etkisi önemsizdir. Genotipler arasında farklılıklar bululunmtkta- dır. İsviçre Esmer sığırı, yerli sığır ve mandadan daha fazla yem tüketmiştir. Bir kilogram canlı ağırlık artışı için tüketilen yem miktarı (yemden yararlanma) ise ; mandada sırasıyla 6.955 kg, 7.328 kg, 7-761 kg ve 11.035 kg, isviçre Esmer sığırında 5.242 kg,4.657 kg, 796.164 kg ve 5.998 kg, yerli sığırda 6.399 kg, 5.679 kg, 7.139 kg ve 7.015 kg dır. Yemden yararlanma oranı bakımın dan en iyi genotip İsviçre Esmer sığır dır. Bunu yerli sığır izlemiştir. Yemden yararlanma oranında rasyon etki sinin önemsiz bulunmasına karşın, rasyon X genotip inte- raksiyonu önemlidir. Sığırlar R-2, manda R-l ile daha iyi performans göstermişlerdir. Optimum besi süreleri mandada 6 ay yaş grubunda 140 gün ve 84 gün, 12 aylıklarda 56 gün ve 56 gündür. İsviçre Esmer sığırında sırasıyla 182 gün, 182 gün, 154 gün ve 154 gün, yerli sığırda ise 140 gün, 154 gün, 126 gün ve 112 gündür. Besi başlangıç yaşının 6 aydan 12 aya, rasy ondaki yoğun yem oranının % 60 dan % 80 'ne yükseltilmesi tüm genotiplerde randımana olumlu etki yapmıştır. En yüksek randıman % 54.52 ile isviçre Esmer sığırında saptanmıştır. Bunu % 53.64 ile yerli sığır izi emiştir. Baş, ay ak ve deri ağırlıklarının fazla olması nedeniyle en düşük randıman mandada saptanmıştır (% 51. 30). Karkasın 24 saat + 4°C'de bekletilmesi ile oluşan soğutma kaybında yaş, rasy on ve genotip etkisi önemsizdir. Ancak en yüksek soğutma kaybı mandada (% 2.74) saptanmış, bunu yerli sığır ve îsviçre Esmer sığırı izlemiştir (% 2.45 ve % 2.26). Karkasdaki et, yağ ve kemik oranlarını temsil edebil me özelliği olan 9. 10. ve 11. kotletlerde et, yağ ve kemik oranları saptanmıştır. Et oranı mandada % 61.65ı yerli sığırda % 62.69, îsviçre Esmer sığırında % 66.15 dir. Kemik oranı mandada '/o 22.58, yerli sığırda % 21.04, îsviçre Esmer sığırında % 2Ü.66 dır. Et ve yağ oranlarında genotip etkisi önemlidir. Araştırmamızda, mandanın canlı ağırlık artışı ve yemden yararlanma yeteneği isviçre Esmer sığırından önemli derecede düşük, yerli sığır ile benzer bulunmuştur. 80Rasyonda yoğun yem oranının % 60 dan % 80 ne yükseltilmesi mandalarda besi performansını olumsu z, sığırda ise olumlu etkilemiştir. 81
6. SUMMARY The aim of this research is comparison of the meat potantial of buffalo and cattle. 48 Head buffalo, Brown Swiss and Native cattle of 6 months and 12 months of age were tested in 2 rations. The animals were male. The first ration (R-l) included 40 % roughages (barley straw), 60% concentrate. The second ration (R-2) included 20% roughages 80% concentrate. In this research indivudual feeding was used and the rations were consumed by the animals ad libitum. The fattening period was 140 days. The average daily live-weight gains during this period were 798 g and 656 g for 6 months ages buffaloes which were fed with R-l and R-2, respectively. This values were 800 g and 489 g for 12 months ages buffaloes ; 1130 g,1576 g,1430 g and 1400g for Brown Swiss ; 655 g»755 g» 812 g and 767 g for Native cattle respectively. Brown Swiss had the highest live- weight gains in those genotypes. The differences in daily live-weight gains between Native cattle and buffalo were not significant statistically. Brown Swiss and Native cattle had higher weight gain with R-2, but buffalo had lower. Effect of ration on the feed consumption was not significant. But effect of genotypes were significant. Brown Swiss consumed more feed than Native cattle and buffalo. The average feed consumption per kg live-weight gain were 6.955 kg, 7-528 kg, 7-761 kg and 11.055 kg for buffalo ; 5-242 kg, 4.657 kg, 6.164 kg and 5.998 kg for Brown Swiss "; 6.399 kg, 5-679 kg, 7-139 kg and 7.OI7 kg for Native cattle Respectively. The best genotype was Brown Swiss on efficiency of feed convertion. Native cattle followed it. Ration A Genotype interaction was significant 82on the feed convertion.The cattle had a good fattening performance with R-2, but buffalo had not. The optimum fattening periods were 140, 84, 56 and 56 days for buffalo ; 182, 182, 154 and 154 days for Brown Swiss ; 140,154, 126 and 112 days for Native cattle »respectively. At the end of optimum fattening period or 140. th day all animals were slaughtered for carcass characteristics. 12 month ages and high concentrate ratio took a good effect on the dressing percentages in the all genotypes. The highest dressing percentage was observed on Brown Swiss (54. 52%). The lowest dressing percentage was observed on buffalo because of weigther head, feet and hide. The effect of age »ration and genotype were not significant on the cooling loss. In spite of this, the buffalo had the highest cooling loss (2.74%). Native cattle and Brown Swiss followed buffalo (2.45% and 2.26%). The ratio of lean meat,seperable fat and bone were observed in the three-rib cuts (9.,10. and 11. ribs). The ratio of lean meat was 66.15% for Brown Swiss ; 62.69% for Native cattle ; 61.65% for buff alo. The ratio of bone was 22.58% for buffalo ; 21.04% for Native cattle; and 20.66% for Brown Swiss. Effect.of genotype was not significant on the ratio of lean meat and seperable fat. In thxs research, the average live-weight gains and efficiency of feed convertion of buffalo that were found lower than Brown Swiss, were similar Native cattle. The ratio of concentrate went up from 60% to 80% in ration took negative effect on the fattening performance of buff alo, but took possitive effect on the cattle. 83

Açıklama

Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.

Anahtar Kelimeler

Ziraat, Agriculture, Besi performansı, Fattening performance, Canlı ağırlık, Live weight, Hayvancılık, Animal husbandry, Mandalar, Buffaloes, Sığırlar, Cattles

Kaynak

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

Sayı

Künye