Tip 2 Diyabetes Mellitus'lularda trombin ile aktive olabilen fibrinoliz inhibitörü (TAFI) ve asimetrik dimetilarjinin (ADMA) düzeyleri
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2008
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Diyabetes mellitus (DM), insülin salınmının mutlak ve göreceli olarak eksikligi yada insülin direnci ile ortaya çıkan, hiperglisemi ile seyreden karbonhidrat, yag ve protein metabolizması bozuklugu ile karakterize bir hastalıktır. Dünyada % 5-8 sıklıgında görülen Tip 2 diyabet (T2DM), 2010 yılında tamamlanan TURDEP çalısmasına göre Türkiye’de % 13,7 sıklıgında görülmektedir. Diyabetin baslıca kronik komplikasyonlarından biri olan kardiyovasküler komplikasyonlar, mortalitenin ' % 80’inden sorumludur. Kardiyovasküler hastalıkların gelisimi ile trombotik olayların baslangıcı arasındaki açık baglantı, dikkatleri diyabetik olgulardaki hemostaz ve koagülasyon sistemi üzerine çekmistir. Koagülasyon homeostazisini kontrol eden protrombotik ve antitrombotik faktörler arasındaki dengenin bozulması trombüs olusumu ile sonuçlanmaktadır. Diyabetik hastalarda ortaya çıkan kan koagülasyon sisteminin aktivasyonundaki artısın yanı sıra, diyabette sık görülen hipofibrinolizin de vasküler tromboz olusumuna katkıda bulunabilecegi düsünülmektedir. Yeni tanımlanan, hipofibrinoliz ile iliskili güçlü bir fibrinoliz inhibitörü olan Trombinle Aktive Olabilen Fibrinoliz Inhibitörü’nün (TAFI), diyabette görülen hipofibrinolizde önemli bir rolünün olabilecegi öne sürülmektedir. Ancak diyabetik olgularda TAFI düzeyleri ve etkinligini arastıran fazla çalısma bulunmamaktadır. Çalısmaya 51 T2DM’li, 26 saglıklı birey dahil edilmistir. T2DM’li olgular; metabolik sendromlu (MS) olup olmamalarına, vücut kütle indeksi (BMI) ve hemoglobin A1c (HbA1c) degerlerine göre 3 alt gruba ayrılmıstır. Tüm hastalarda serumda; Asimetrik Dimetilarjinin (ADMA), Homosistein (Hyc), Nitrik Oksit (NO), Total Kolesterol, LDL-Kolesterol, HDLKolesterol, Trigliserid (TG), Açlık Kan Sekeri (AKS), Serum Kreatinin (SCr), Yüksek Duyarlıklı C-Reaktif Protein (hCRP), vitamin B12, folik asit plazmada; TAFI ve HbA1c, spot idrarda Mikroalbümin (MA) ölçümleri yapılmıs ayrıca hastaların BMI ve glomerüler filtrasyon hızı (GFR) degerleri ise hesaplanmıstır. Çalısmamızdan elde ettgimiz sonuçlara göre, plazma TAFI antijen düzeyleri T2DM’li hastalarda kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek (% 76,24±15,36 ve % 66,19±15,69; p<0,05) bulunmustur. TAFI ile diger parametreler arası grup içi korelasyonlar degerlendirildiginde; tüm T2DM’li grupta TAFI ile AKS ve NO arasında (sırasıyla r=0,750 ;p=0,000 ve r=0,699; p=0,000), obez grupta ise TAFI ile TG arasında anlamlı korelasyonlar (r=0,354; p=0,047) bulundugu belirlenmistir. Tüm diyabetik hastaların ADMA düzeyleri kontrol grubu ile karsılastırılmıs, istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadıgı görülmüstür. Alt gruplarda ise ADMA düzeylerinin diyabetik obez hastarda diyabetik non-obez hastalara kıyasla, anlamlı yüksek oldugu (sırasıyla 0,17±0,07 ve 0,10±0,04 *mol/L; p= 0,035) belirlenmistir. Çalısmamızda, tüm diyabetik hastalara ait ortalama NO düzeyleri, kontrol grubundan anlamlı olarak daha yüksek (33,90 ± 25,21 ve 18,11 ± 12,43 *mol/L ; p<0,001) saptanmıstır. Hcy düzeylerinin tüm T2DM’li hasta grubumuzda ve MS’lu diyabetiklerin yer aldıgı alt grupta, kontrol grubuna göre anlamlı yüksek oldugu ( sırasıyla 10,77±4,44 ve 12,10±5,58 ve 8,40±2,12 *mol/L) görülmüstür. Sonuç olarak; diyabetik hastalarda yüksek oranda görülen kardiyovasküler mortalite ve morbiditede koagülasyon sisteminin aktivisindeki artısın yanısıra, fibrinolitik sistem aktivitesinin azalmasının da önemli bir rolü bulunmaktadır. Çalısmamızda saptanan T2DM’deki artmıs TAFI düzeyleri, bu olgularda gözlenen hipofibrinolizin önemli bir nedensel faktörü olabilir. Olgularımızda, endotel üzerine direkt toksik etkisi oldugu bilinen hiperhomosisteineminin de gözlenmesi artmıs TAFI düzeylerinin endotel hasarından kaynaklanabilecegini düsündürmektedir. DM’deki hipofibrinolizi uyaran mekanizmaların tam olarak aydınlatılması ile aterogeneze baglı vasküler komplikasyonların olusumunu azaltmak için ortaya konacak terapötik yaklasımlara ısık tutulacaktır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Tıbbi Biyokimya A.B.D.
