Porselen restorasyonların tamirinde kullanılan farklı tamir materyallerinin çeşitli yüzey preparasyonları uygulanarak; kopma, bağlama, kırılma dirençlerinin invitro ve invivo olarak karşılaştırmalı değerlendirilmesi
| dc.contributor.advisor | User, Atilla | |
| dc.contributor.author | Göktürk Kümbüloğlu, Tomurcuk Övül | |
| dc.date.accessioned | 2016-02-04T11:06:45Z | |
| dc.date.available | 2016-02-04T11:06:45Z | |
| dc.date.issued | 2003 | |
| dc.department | Ege Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü | en_US |
| dc.description.abstract | 1950ʼlerin ortalarından beri metal destekli porselenler dişhekimliğinde yaygın bir kullanım alanı bulmuşlardır. Ancak, porselen materyalinin kırılgan yapısından dolayı restorasyonlarda kırılmalar meydana gelebilmektedir. Bu durum, restorasyonun tamamen bozulmasına neden olmamakla birlikte, hasta ve hekime estetik ve fonksiyon açısından sorun yaratabilmektedir. Porselenin doğasından dolayı ağız içinde yeni porselen ilavesi mümkün değildir. Bu nedenle de ağız içi porselen tamir yöntemleri geliştirilmiştir. Bu çalışmanın amacı; metal destekli porselen restorasyonların kırılması sonucunda karşılaşılan metal, porselen ve metal-porselen yüzeyleri üzerine, frezle ve aluminyumoksit partikülleri ile kumlama yaparak oluşturulan yüzey pürüzlendirmesi işleminden sonra, tamir işleminde sıkça kullanılan beş farklı ağız içi porselen tamir setini uygulayarak hazırlanan örnekleri, belirli sürelerde suda beklettikten sonra, tüm örneklere termal döngü de uygulayarak, bağlanma direncini karşılaştırmalı olarak test etmektir. Ayrıca bağlanma direnci testi sonucunda meydana gelen kırık bölgelerini ve yüzey pürüzlendirmelerini profilometrik olarak incelemek ve takiben oluşan retansiyon alanlarını taramalı elektron mikroskobu (SEM) ile değerlendirmektir. Çalışmanın invivo bölümünde ise; ağızlarında taşıdıkları porselen köprülerinde değişik bölgelerde meydana gelmiş kırıklara altı farklı porselen tamir setini uygulayarak, değişik zaman periyotlarında tamir materyallerinin performanslarının klinik olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Ağız içi porselen tamir materyallerinin laboratuvar koşulları altında kopma dirençlerini test etmek amacıyla 60 tanesi sadece metal, 60 tanesi sadece porselen ve 60 tanesi de yarısı metal yarısı da porselen yüzeyli olarak toplam 180 silindir örnek hazırlandı. Örneklerin üzerine toplam 5 farklı ağız içi porselen tamir seti uygulandıktan sonra, örneklerin 1/3ʼü bir gün, 1/3ʼü bir hafta ve kalan 1/3ʼü ise bir ay 37⁰Cʼlik distile suda bekletildi ve 5-55⁰Cʼlik su banyosunda toplam 550 termal döngü yaptırıldı. Daha sonra tüm örneklerin Instron cihazında bağlanma dirençleri test edildi. Metal, porselen veya her ikisi ile de tamir materyallerinin bağlanmasını sağlayan yüzey preparasyonlarının, örnek yüzeyinde meydana getirdikleri pürüzlülüğü gözlemlemek amacı ile tamir setleri içinde kullanılan yüzey hazırlığı işlemleri profilometre yardımıyla incelendi. Çalışmanın invivo bölümünde; sabit protetik restorasyonunda kırık oluşması nedeniyle başvuran, yaşları 25 ile 66 arasında değişen 58 kadın ve 43 erkek, toplam 101 hastaya ağız içi porselen tamiri yapıldı. Bu hastalar altı aylık periodlarla 3 yıl boyunca kontrollere çağırıldı ve klinik olarak estetik görünüşleri önceden belirlenen bir indekse göre üç protez uzmanı tarafından değerlendirildi. Tüm veriler önem aralığı p<0.05ʼa göre istatistiksel olarak değerlendirildi. Metal, porselen ve metal-porselen yüzeylerine bağlanma direnci arasındaki farklılık istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Metal yüzeyli örnekler için kullanılan malzemeler arasında en yüksek bağlanma direncini Ceramic Repair tamir seti, kumlama yapılmış uygulama ile 1 gün distile suda bekletme süresinde vermiştir. Metal-Porselen yüzeyli örnekler için kullanılan malzemeler arasında en yüksek bağlanma direncini Ceramic Repair tamir seti, kumlama yapılmış uygulama 1 ay distile suda bekletme süresinde vermiştir. Porselen yüzeyli örnekler için kullanılan malzemeler arasında en yüksek bağlanma direncini Ceramic Repair tamir seti frezle pürüzlendirme yapılmış uygulama 1 gün distile suda bekletme süresinde vermiştir. Profilometrik değerlendirme sonucu metal, metal-porselen ve porselen örnekler için en pürüzlü yüzey frezle elde edilmiştir. İnvivo çalışmada ise takip edilen hastalardan elde edilen verilerin değerlendirilmesi sonucu porselen tamirleri klinik olarak başarılı (%86.13) bulunmuştur. Yeni gelişen adeziv teknikler ve kompozit rezin uygulamaları ile, özellikle restorasyonun küçük bir kısmının zarar gördüğü durumlarda ağız içi porselen tamir uygulamaları basit, tekrarlanabilir ve etkili bir tedavi seçeneğidir. | en_US |
| dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/11454/1191 | |
| dc.language.iso | tr | en_US |
| dc.publisher | Ege Üniversitesi | en_US |
| dc.relation.publicationcategory | Tez | en_US |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | en_US |
| dc.subject | Protetik Diş Tedavisi A.B.D. | en_US |
| dc.title | Porselen restorasyonların tamirinde kullanılan farklı tamir materyallerinin çeşitli yüzey preparasyonları uygulanarak; kopma, bağlama, kırılma dirençlerinin invitro ve invivo olarak karşılaştırmalı değerlendirilmesi | en_US |
| dc.type | Doctoral Thesis | en_US |
