Uygulamalı matematik yoluyla, müzikte kendiliğinden değişim üretilmesi
| dc.contributor.advisor | Özer, Yetkin | |
| dc.contributor.author | Çağlayan, Aykut | |
| dc.date.accessioned | 2018-11-27T12:48:46Z | |
| dc.date.available | 2018-11-27T12:48:46Z | |
| dc.date.issued | 2010 | |
| dc.department | Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü | en_US |
| dc.description.abstract | Batı müzik tarihi boyunca, algoritmik uygulamalar müzik bestelemenin doğal bir uzanımı olarak görülmektedir. Bilgisayar devrimi ile birlikte, algoritmik yöntemler, besteciler arasında yaygınlık ve derinlik kazanmıştır. Diğer yandan, bilimsel araştırmalarda da, bilgisayarların sağladığı işlemsel hız, dinamik sistemler ve kaotik yapıların araştırılmasında yeni ufuklar açmıştır. Sanatsal ve bilimsel yöntemleri birlikte ele almamın altında yatan gerekçeler; estetik ve epistemolojik alanların birbirleriyle dolaysız ilişki içinde olduğunu düşünmem ve bu tezde, sanatın mimetik yönünün öne çıkmış olmasıdır. Bu bağlamda, doğadaki kendiliğinden örgütlenme ve değişim (self-organisation) fenomeninin modellendiği yöntemler olan hücresel otomatlar (Cellular Automata) ve rastlantısal Boole ağları (Random Boolean Network) ile Markov zincirleri uygulaması bu tezde ayrıntıları ve literatürdeki müzikal uygulamaları ile ele alınmıştır. Hücresel otomatlar ve rastlatısal Boole ağları, sistemi oluşturan öğelerin kurallı iç ilişkilerine dayanır ve makro düzeyde kompleks yapılar üretebilen kabiliyetlere sahiplerdir. Bu sistemler deterministik hareket etmelerine rağmen öngörülemez sonuçlar doğurabilmektedirler. Çoğul öğelerin tutarlı iç ilişkiler ile evrimleşmesi algoritmik bestelemede verimli sonuçlar doğurmaktadır. Zira, müzikal estetiğe dair iki temel kavram bu sistemlere içkindir: tutarlılık (coherence) ve çeşitlenme (variation/evolution). Ancak sözkonusu modeller, zaman/mekansal olarak sınırlı boyutlarda temsil edilmektedir. Bu bakımdan, problem olarak konulan, matematiksel idealizasyonların müzikal zamana aktarılmasıdır ve tezin ilgili (2., 3. ve 4.) bölümlerinin son kısımlarında geliştirilen yeni yöntemlerin çıkış noktasını bu problem oluşturmaktadır. Sınırlı boyutlarda temsil edilen matematiksel modellerin tekdüze biçimde zamansal organizasyona aktarılmasının aşılması maksadıyla, çizgisel olmayan (non-linear) stratejiler/yöntemler geliştirmeye çalıştım. Bu yöntemler, hücresel otomat nesillerinin esnek olarak yorumlanması, iki Markov tablosu arasında interpolation kurulması (melodic morphing), rastlantısal Boole ağlarında her bir hücrenin bellek sahibi ve kendine dönüşlü bir fonksiyona atanmasıdır. Rastlantısal Boole ağlarının müzik bestelemede kullanımına literatürde rastlanmamıştır. Öğeleri arasında kurulan lokal olmayan ilişki biçimleri, RBA'nın algoritmik bestelemede daha esinleyici olmasını sağlamaktadır. Benim yöntemimde öne çıkan hususiyet, sistemin öğelerinin fonksiyonlara atanmış olmasıdır. Bu yöntemler, çeşitli bilgisayar kodları olarak ( Lisp, Pure Data ve Mathematica) metin içinde verilmiş olup, müzikal çıktıların notaları metin içinde, ses örnekleri ise CD ekinde verilmiştir. | en_US |
| dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/11454/5509 | |
| dc.language.iso | tr | en_US |
| dc.publisher | Ege Üniversitesi | en_US |
| dc.relation.publicationcategory | Tez | en_US |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | en_US |
| dc.subject | Temel Bilimler A.B.D. | en_US |
| dc.title | Uygulamalı matematik yoluyla, müzikte kendiliğinden değişim üretilmesi | en_US |
| dc.type | Doctoral Thesis | en_US |
