Effect of the Anesthetic Method on the Outcomes of Ureteroscopy for Proximal Ureteral Stones: A Multi-center Study of the Society of Urological Surgery Aegean Study Group
Küçük Resim Yok
Tarih
2018
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Objective: To analyze the effect of the anesthesia method (spinal and general) on the outcome of ureteroscopy (URS) in patients treated for proximal ureteral stones. Materials and Methods: Patients, who underwent URS for proximal ureteral stones at various urology clinics in Turkiye, were included in the study. the patients were divided into two groups according to the anesthesia method performed; the procedure was performed under spinal anesthesia (SA) in group 1 and general anesthesia (GA) in group 2. Patients’ demographic, perioperative data and complication rates were compared between the two groups in a retrospective manner. Results: There were 309 and 329 patients in groups 1 and 2, respectively. the mean stone area and Hounsfield unit in GA group were higher (p<0.001 and p=0.007, respectively). in the GA group, the need for double J stent was more frequent (p<0.001). in the SA group, the rate of push-back of stone into the collecting system was higher (p=0.017). According to the Clavien classification system and the others, complication rates were similar between the two groups (p>0.05). the rate of success of URS, which is accepted as complete stone-free status, was higher in the SA group (p=0.041). Conclusion: URS, which is used in the treatment of proximal ureteral stones, has a high success rate, independent of the anesthesia method used. It is important to keep in mind the patient’s comorbidities prior to selecting the anesthesia method and that the stone area and the Hounsfield unit are the important factors affecting the outcomes.
Amaç: Bu çalışmada, anestezi yönteminin (spinal ve genel) proksimal üreter taşı tedavisinde uygulanan üreteroskopi (URS) sonuçlarına etkisini değerlendirdik. Gereç ve Yöntem: Türkiye’deki farklı üroloji kliniklerinde proksimal üreter taşı nedeniyle URS uygulanan hastalar, çalışmaya dahil edildi. Hastalar, uygulanan anestezi yöntemine göre spinal anestezi (SA) uygulanan birinci grup ve genel anestezi (GA) uygulanan ikinci grup olmak üzere iki gruba ayrıldı. İki grup arasında, hastaların demografik ve perioperatif verileri ve komplikasyon oranları retrospektif olarak karşılaştırıldı. Bulgular: Birinci grupta 309 hasta, ikinci grupta 329 hasta vardı. GA grubunun ortalama taş alanı ve Hounsfield ünitesi daha yüksekti (sırasıyla, p<0,001 ve p=0,007). GA grubunda, double J stent gereksinimi daha fazlaydı (p<0,001). SA grubunda, taşın toplayıcı sisteme “push-back” oranı daha fazlaydı (p=0,017). Genel ve Clavien sınıflandırma sistemine göre, komplikasyon oranları iki grup arasında benzerdi (p>0,05). Tam taşsızlık olarak kabul edilen URS’nin başarı oranı, SA grubunda daha fazlaydı (p=0,041). Sonuç: Proksimal üreter taşlarının tedavisinde kullanılan URS, kullanılan anestezi yönteminden bağımsız, yüksek başarı oranlarına sahip bir yöntemdir. Anestezi yönteminin seçiminde hastanın komorbiditelerini göz önünde bulundurmak ve taş alanı ve Hounsfield ünitesinin sonuçları etkileyen önemli faktörler olduğunu akılda tutmak gerekir
Amaç: Bu çalışmada, anestezi yönteminin (spinal ve genel) proksimal üreter taşı tedavisinde uygulanan üreteroskopi (URS) sonuçlarına etkisini değerlendirdik. Gereç ve Yöntem: Türkiye’deki farklı üroloji kliniklerinde proksimal üreter taşı nedeniyle URS uygulanan hastalar, çalışmaya dahil edildi. Hastalar, uygulanan anestezi yöntemine göre spinal anestezi (SA) uygulanan birinci grup ve genel anestezi (GA) uygulanan ikinci grup olmak üzere iki gruba ayrıldı. İki grup arasında, hastaların demografik ve perioperatif verileri ve komplikasyon oranları retrospektif olarak karşılaştırıldı. Bulgular: Birinci grupta 309 hasta, ikinci grupta 329 hasta vardı. GA grubunun ortalama taş alanı ve Hounsfield ünitesi daha yüksekti (sırasıyla, p<0,001 ve p=0,007). GA grubunda, double J stent gereksinimi daha fazlaydı (p<0,001). SA grubunda, taşın toplayıcı sisteme “push-back” oranı daha fazlaydı (p=0,017). Genel ve Clavien sınıflandırma sistemine göre, komplikasyon oranları iki grup arasında benzerdi (p>0,05). Tam taşsızlık olarak kabul edilen URS’nin başarı oranı, SA grubunda daha fazlaydı (p=0,041). Sonuç: Proksimal üreter taşlarının tedavisinde kullanılan URS, kullanılan anestezi yönteminden bağımsız, yüksek başarı oranlarına sahip bir yöntemdir. Anestezi yönteminin seçiminde hastanın komorbiditelerini göz önünde bulundurmak ve taş alanı ve Hounsfield ünitesinin sonuçları etkileyen önemli faktörler olduğunu akılda tutmak gerekir
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Cerrahi, Üroloji ve Nefroloji
Kaynak
Journal of Urological Surgery
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
5
Sayı
4
