Türkiye' de yetiştirilen bazı önemli biber genoptiplerinin morfolojik variyabilitesi üzerinde bir araştırma
Küçük Resim Yok
Tarih
2004
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Çalışmada hem taze hem de sanayi amaçlı yetiştirilen toplam 25 farklı biber genotipi 15 fenotipik özellik bakımından incelenmiştir. 'Principal Component' (PC) analizi toplam çoklu varyasyonun % 81.77'sini temsil eden 4 otonom PC ekseni oluşturmuştur. Varyasyonun % 29.54'ünü kapsayan birinci PC ekseni; meyve ağırlığı, meyve çapı, meyve et kalınlığı, kuru madde oranı ve bitki başına meyve adedi özelliklerini taşırken; varyasyonun % 21.03'ünü temsil eden ikinci PC ekseni ise; meyve kabuk rengi (a), titre edilebilir asitlik, pH ve bitki başına verim özelliklerini kapsamıştır. 'Gruplar arası benzerlik' dendogramı esas olarak 6 farklı grup oluşturmuştur. Dendogarmda Ilıca 256, Acıkıl, Çorbacı, Manisa yeşili, Çetinel ve Demre gibi sofralık olarak yetiştirilen genotipler 1. grubu oluşturmuşlardır. 2. grup hem sofralık çeşitleri (Çarliston ve Kandil Dolma), hem de sanayi tipi biberleri (Üçburun, Yunan, Kale) içermektedir. Salamuralık California Wonder çeşitleri ise salça ve közlemelik olarak değerlendirilen Kapia biberleri ile 3. grubu oluşturmuşlardır. Dendogramda sos ve turşu yapımında kullanılan Jalepeno biber hatlerı 4. grubu, eskiden beri turşuluk olarak yetiştirilen Biberiye populasyonları 5. grubu ve salamuralık olarak değerlendirilen Domates biberleri de 6. grubu oluşturmuşlardır. Elde edilen sonuçlar, Türkiye'de biber genotipleri arasında gözlemlenen varyasyonun değerlendirilmesini sağlamış ve gelecekteki ıslah çalışmalarının nasıl yönlendirileceğini tartışmamıza olanak vermiştir.
A total of 25 pepper genotypes widely used for fresh consumption or processing were investigated for 15 different phenotypic traits. Principal Component (PC) analysis extracted 4 autonomous axes containing 81.77 % of the total multivariate variation. The first PC axis carried 21.54 % of the total variation by representing fruit weight, fruit diameter, fruit flesh thickness, dry matter and fruit number / plant, while the second PC axis carried 21.03 % of the variation by representing fruit color (a), titrable acidity, pH and yield (g) / plant. Average linkage cluster analysis extracted 6 main clusters. 1st cluster separated Ilıca 256, Acıkıl, Çorbacı, Manisa yeşili, Çetinel and Denire all used for fresh consumption. 2nd cluster contained both fresh consumed cultivars (Çarliston and Kandil Dolma) and processed types (Üçburun, Yunan, Kale). C.v's California Wonder (for brining) and Kapia (for paste production and roasting) formed the 3r cluster. Jalepeno pepper lines (for sauce and pickling production) formed the 4th cluster, while Biberiye populations (for pickling production) formed the 5th cluster, and Topepoes (for brining) the 6th cluster. Results have been investigated to explain the degree of variation within widely grown pepper genotypes of Turkey and to discuss breeding aims in the future.
A total of 25 pepper genotypes widely used for fresh consumption or processing were investigated for 15 different phenotypic traits. Principal Component (PC) analysis extracted 4 autonomous axes containing 81.77 % of the total multivariate variation. The first PC axis carried 21.54 % of the total variation by representing fruit weight, fruit diameter, fruit flesh thickness, dry matter and fruit number / plant, while the second PC axis carried 21.03 % of the variation by representing fruit color (a), titrable acidity, pH and yield (g) / plant. Average linkage cluster analysis extracted 6 main clusters. 1st cluster separated Ilıca 256, Acıkıl, Çorbacı, Manisa yeşili, Çetinel and Denire all used for fresh consumption. 2nd cluster contained both fresh consumed cultivars (Çarliston and Kandil Dolma) and processed types (Üçburun, Yunan, Kale). C.v's California Wonder (for brining) and Kapia (for paste production and roasting) formed the 3r cluster. Jalepeno pepper lines (for sauce and pickling production) formed the 4th cluster, while Biberiye populations (for pickling production) formed the 5th cluster, and Topepoes (for brining) the 6th cluster. Results have been investigated to explain the degree of variation within widely grown pepper genotypes of Turkey and to discuss breeding aims in the future.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Mühendislik, Ziraat
Kaynak
Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
41
Sayı
3
