Danışanların algıladıkları terapötik çalışma uyumu ve oturum etkisi düzeylerinin bazı değişkenlere göre yordanması

Bu araştırma, psikolojik danışman adaylarının aldıkları süpervizyonun etkililiğinin ve kullandıkları psikolojik danışma becerilerinin etkililik düzeylerinin, danışanların algıladıkları terapötik çalışma uyumu ve oturum etkisi düzeylerini yordama derecesini belirlemeyi amaçlayan bir psikolojik danışma süreç ve sonuç araştırmasıdır. Araştırma kapsamında önce Yardım Becerileri Sistemi (YBS) (Hill & O’Brien, 1999), Etkililik Değerlendirme Ölçeği (EDÖ) (Elliott, 1985), Oturum Etkisi Ölçeği (Stiles, 1980), Terapötik Çalışma Uyumu Envanteri (Horvath & Greenberg, 1989) ve Süpervizyon Ölçeği (Worthington & Roehlke, 1979) Türkçe’ye uyarlanmıştır. Araş tırmada veriler Ege Üniversitesi Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık Lisans Programı’nda eğitim gören 60 farklı psikolojik danışman adayından ve onlardan yarıyıl boyunca psikolojik danışma yardımı alan 78 danışandan elde edilmiştir. Verilerin analizi beş ayrı çoklu doğrusal hiyerarşik regresyon analizi ile gerçekleştirilmiştir. Terapötik çalışma uyumunu süpervizyonun etkililiğinin ve psikolojik danışma becerilerinin etkililiğinin (kapalı uçlu soru, açık uçlu soru, yeniden ifadelendirme, duygu yansıtma, bilgi verme ve yönlendirme) yordamadığı bulunmuştur. Süpervizyonun etkililiğinin oturum etkisinin derinlik, akıcılık, oturum sonrası olumluluk ve canlılık boyutlarını yordamadığı saptanmıştır. Oturum etkisinin derinlik boyutu ve akıcılık boyutları için yönlendirme becerisinin etkililiğinin anlamlı bir yordayıcı olduğu bulunmuştur. Yönlendirme becerisinin etkililik düzeyiyle, oturum etkisinin derinlik ve akıcılık boyutları düzeyleri arasında ters yönde korelasyon saptanmıştır. Yönlendirme becerisinin etkililik düzeyi, danışanın oturum sonrası olumluluğun; duygu yansıtma becerisi ise danışanın oturum sonrası canlılığının anlamlı yordayıcıları olarak saptanmışlardır. Hem yönlendirme becerisinin etkililiğiyle olumluluk, hem de duygu yansıtma becerisinin etkililiğiyle canlılık düzeyleri arasındaki ilişki ters yönlü bulunmuştur.