CAD/CAM, lazer sinterizasyon ve konvansiyonel döküm yöntemleriyle üretilen metal alt yapılı seramik kronların marjinal ve internal uyumlarının in vivo ve in vitro olarak karşılaştırılması
dc.contributor.advisor | Toksavul, Suna | |
dc.contributor.author | Tamaç, Ece | |
dc.date.accessioned | 2019-04-26T08:17:25Z | |
dc.date.available | 2019-04-26T08:17:25Z | |
dc.date.issued | 2014 | |
dc.department | Ege Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü | en_US |
dc.description.abstract | Son yıllarda hastaların yüksek estetik beklentileri doğrultusunda, tam seramik sabit protez uygulamaları artmış olsa da, yine de günümüzde metal alt yapılı seramik restorasyonlar halen klinik uygulaması en yaygın olan sabit protezlerdir. Ancak gelişen bilgisayar destekli dizayn/bilgisayar destekli üretim (CAD/CAM) yöntemleri ile üç boyutlu yazıcı teknolojilerinin dişhekimliği alanında da kullanılmaya başlanmasıyla, önceleri konvansiyonel döküm yöntemiyle hazırlanan metal-seramik restorasyonların metal alt yapılarının üretim şekli de değişmiştir. Bu sistemlerin avantajları; restorasyonun üretimi için laboratuvara olan ihtiyacın azalması, üretim süresinin kısalması, yeni materyallerin kullanılması, kalite kontrol yapılabilmesi, teknisyene bağlı oluşabilecek hataların en aza indirilmesidir. Ancak bu teknolojilerle üretilen restorasyonların marjinal ve internal uyumları hala tartışılmaktadır. Bu çalışmada CAD/CAM milling (CCM), üç boyutlu yazıcı teknolojilerinden biri olan Direct Metal Laser Sintering (DMLS) ve konvansiyonel döküm (KD) yöntemiyle üretilen metal alt yapılı seramik kronların marjinal ve internal uyumlarının karşılaştırmalı olarak in vivo ve in vitro incelenmesi amaçlanmıştır. Bunun için hastalara uygulanan ve deneysel olarak hazırlanan tek kronların uyumu silikon replika yöntemi ile mikroskop altında incelenmiş ve klinik uygulanmaların iki yıllık takibi yapılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre in vitro olarak, DMLS ve KD gruplarının marjinal aralıkları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmazken, CCM grubunun marjinal aralığındaki artış, DMLS ve KD gruplarına göre istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. İnternal aralıktaki aksiyal duvar bölgesinde en yüksek aralık değeri DMLS grubunda daha sonra sırasıyla KD ve CCM gruplarında gözlenmiştir. Gruplar arasındaki bu farklılıklar istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. İn vitro olarak internal aralıktaki aksiyo-oklüzal köşe ve oklüzal alan bölgelerinde DMLS grubunda diğer iki gruba göre yüksek değerler elde edilmiştir ve bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. İn vivo çalışmanın sonuçlarına göre ise; her üç grup arasında marjinal uyum açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamıştır. Ayrıca DMLS grubu in vivo çalışmada internal aralıktaki aksiyo-oklüzal köşe ve oklüzal alan bölgelerinde en yüksek aralık değerlerini göstermiştir. DMLS grubundaki bu artış, CCM ve KD gruplarına göre istatistiksel olarak anlamlı bulunurken, CCM ve KD gruplarının bu bölgelerdeki internal aralık değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır. Klinik takip boyunca her üç gruba ait uygulanmış metal-seramik kronlarda yenilenme gereksinimi duyulmamıştır. | en_US |
dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/11454/7812 | |
dc.language.iso | tr | en_US |
dc.publisher | Ege Üniversitesi | en_US |
dc.relation.publicationcategory | Tez | en_US |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | en_US |
dc.subject | Lazer sinterizasyon, CAD/CAM milling, metal-seramik kron, marjinal uyum, internal uyum. | en_US |
dc.subject | Laser Sintering, CAD/CAM milling, metal-ceramic crowns, marginal adaptation, internal adaptation. | en_US |
dc.subject | Protetik Diş tedavisi A.B.D. | en_US |
dc.title | CAD/CAM, lazer sinterizasyon ve konvansiyonel döküm yöntemleriyle üretilen metal alt yapılı seramik kronların marjinal ve internal uyumlarının in vivo ve in vitro olarak karşılaştırılması | en_US |
dc.type | Doctoral Thesis | en_US |