Hareket bozuklukları tedavisinde kullanılan derin beyin stimülasyonu uygulamalarında anatomik elektrofizyolojik ve radyolojik hedefleme ile klinik iyileşme ve komplikasyonların değerlendirilmesi
Küçük Resim Yok
Dosyalar
Tarih
2021
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi, Tıp Fakültesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Amaç: Bu çalışmada hareket bozuklukları tedavisinde derin beyin stimülasyonu (DBS) uygulanan hastalarda, hastaların mevcut radyolojik, elektrofizyolojik bulgularının klinik iyileşmeye olan etkisinin araştırılması amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Ocak 2016 – Haziran 2020 tarihleri arasında DBS ameliyatı yapılmış hastaların dosyaları retrospektif olarak incelenmiştir. 18 yaş üstü, Parkinson, distoni ve esansiyel tremor nedeniyle DBS uygulanan hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Preoperatif, postoperatif görüntüler, demografik veriler, elektrofizyolojik kayıtlar ve tanıya özgü değerlendirme ölçekleri incelenmiştir. DBS elektrodlarının aktif kontakt lokalizasyonları ve uyarılan doku hacmi, preoperatif ve postoperatif radyolojik görüntülerin yazılım aracılığıyla birleştirerek işlenmesi ile elde edilmiştir.
Bulgular: Hastane arşivinden DBS uygulanmış 31 hasta bulundu. Üç hasta dışlama kriterlerini taşıdığı için çalışmaya dahil edilmedi, tüm analizler 28 hasta ile yapıldı. Dahil edilen hastaların 18’ine Parkinson nedeniyle subtalamik nükleusa (STN), 5’ine distoni nedeniyle globus pallidus internaya (GPi), 5’ine esansiyel tremor nedeniyle talamik ventral intermediate nükleusa (Vim) DBS uygulandığı görüldü. DBS uygulanan hastaların tümünde 6 ay sonra yapılan değerlendirme ölçeklerinde iyileşme olduğu saptandı. Kontakt yerleşimleri ile değerlendirme ölçekleri arasındaki ilişki incelendiğinde, yalnızca STN’e DBS uygulanan hastalarda kontaktın sol STN y eksenindeki yerleşimi ile Birleşik Parkinson Değerlendirme Ölçeği (UPDRS) ve UPDRS Bölüm-3 iyileşmesi arasında korelasyon saptandı. (r:-0,557, -0,488; p=0,02, p=0,047) Parkinson hastalarında dopaminerjik tedavi ve DBS ile sağlanan iyileşme arasında pozitif korelasyon saptandı. STN asosiyatif bölgedeki elektriksel uyarımın hacmi ile UPDRS bölüm 1’deki iyileşme arasında pozitif korelasyon bulundu. (r=0,39; p=0,021) Diğer STN alt bölge ve nükleuslardaki doku uyarım hacmi kesişimleri ile klinik iyileşme arasında ilişki saptanmadı. Üç grupta da yaş, cinsiyet ve hastalık süreleri ile klinik iyileşme arasında bir ilişki saptanmadı.
Sonuç: DBS uygulanan hastaların tümünde anlamlı klinik iyileşme gözlenmiştir. Elektrod lokalizasyonları ile ilişkisi incelendiğinde, STN nükleusa takılan elektrodların posterior yerleşimli olması klinik iyileşme üzerine etkili bulunmuş olup; elektriksel uyarımla sağlanan doku hacmi ve nükleus ilişkisi incelendiğinde, STN asosiyatif alt bölge uyarımının bilişsel fonksiyonlar üzerine etkisi anlamlı bulunmuştur.
Objectives: The purpose of this study was to correlate and represent the anatomical and electrophysiological position of electrode contacts with clinical outcomes in DBS patients. Methods: This retrospective study included patients who underwent MER guided DBS between January 2016 and June 2020 at our institution. Patients over the age of 18 who received DBS for Parkinson’s disease, dystonia or essential tremor were included. Preoperative and postoperative imaging studies, demographic data, electrophysiological tests and spesific rating scales for each diagnosis were analyzed. Active contact localizations and activated tissue volume (VTA) calculated from postoperative images using image fusion software. Results: A total of 31 patients underwent DBS were found from medical records. According to our inclusion criteria we included a total number of 28 patients in the final analysis.18 patients with Parkinson’s disease subthalamic nucleus (STN), 5 patients with dystonia the internal segment of the globus pallidus (GPi), 5 patients with essential tremor the ventralis intermedius nucleus (VIM) was targeted were included. All patients who underwent DBS operation had significantly clinical improvement at 6 months follow-up. The posterior position of the stimulation contact within the left STN correlates with Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (UPDRS) and UPDRS Part-3 improvement. (r:-0,557, -0,488; p=0,02, p=0,047) There was a positive correlation between postoperative clinical improvement and preoperative levodopa responsiveness in Parkinson patients. A positive correlation was found between STN associative subregion – VTA intersection and UPDRS Part-1 improvement. (r=0,39; p=0,021). No correlation was found between other STN subregions, other nucleus and clinical improvement. No correlation was found between clinical improvement and the parameters of age, sex and disease duration. Conclusions: Significant clinical improvement was observed in all patients underwent DBS. A positive correlation was found between the posterior position of active contact within the left STN and clinical improvement. STN associative subregion – VTA intersection led to improvement of cognitive functions in patients with Parkinson’s disease.
Objectives: The purpose of this study was to correlate and represent the anatomical and electrophysiological position of electrode contacts with clinical outcomes in DBS patients. Methods: This retrospective study included patients who underwent MER guided DBS between January 2016 and June 2020 at our institution. Patients over the age of 18 who received DBS for Parkinson’s disease, dystonia or essential tremor were included. Preoperative and postoperative imaging studies, demographic data, electrophysiological tests and spesific rating scales for each diagnosis were analyzed. Active contact localizations and activated tissue volume (VTA) calculated from postoperative images using image fusion software. Results: A total of 31 patients underwent DBS were found from medical records. According to our inclusion criteria we included a total number of 28 patients in the final analysis.18 patients with Parkinson’s disease subthalamic nucleus (STN), 5 patients with dystonia the internal segment of the globus pallidus (GPi), 5 patients with essential tremor the ventralis intermedius nucleus (VIM) was targeted were included. All patients who underwent DBS operation had significantly clinical improvement at 6 months follow-up. The posterior position of the stimulation contact within the left STN correlates with Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (UPDRS) and UPDRS Part-3 improvement. (r:-0,557, -0,488; p=0,02, p=0,047) There was a positive correlation between postoperative clinical improvement and preoperative levodopa responsiveness in Parkinson patients. A positive correlation was found between STN associative subregion – VTA intersection and UPDRS Part-1 improvement. (r=0,39; p=0,021). No correlation was found between other STN subregions, other nucleus and clinical improvement. No correlation was found between clinical improvement and the parameters of age, sex and disease duration. Conclusions: Significant clinical improvement was observed in all patients underwent DBS. A positive correlation was found between the posterior position of active contact within the left STN and clinical improvement. STN associative subregion – VTA intersection led to improvement of cognitive functions in patients with Parkinson’s disease.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Derin Beyin Stimülasyonu, Hareket Bozuklukları, STN, GPi, Vim, MER, Deep Brain Stimulation, Movement Disorders, STN, GPi, Vim, MER
