Miyokard infarktüsü geçirmiş hastalarda psikoeğitimin psikososyal uyum üzerine etkisinin değerlendirilmesi
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2011
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu araştırma Miyokard İnfartüsü geçirmiş bireylere verilen psikoeğitimin tedavideki etkinliğini ve psikososyal uyuma etkisini incelemek amacıyla, deney-kontrol deseninde yarı deneysel bir araştırma olarak yapılmıştır. Araştırma, Ege Üniversitesi Kardiyoloji Anabilim Dalı ve Manisa Özel Sekiz Eylül Hastanesi Kardiyoloji Polikliniğine başvuran Miyokard İnfarktüsü geçirmiş hastalarla Haziran 2010-Mart 2011 tarihleri arasında yürütülmüştür. Örneklem seçim kriterlerini karşılayan ve psikoeğitim görüşmelerini katılmaya gönüllü 30 deney grubu ve 30 kontrol grubu seçilen 60 hasta oluşturmuştur. Psikoeğitim girişimleri araştırmacı tarafından ilgili literatür doğrultusunda geliştirilmiştir. Bireysel olarak deney grubu ön test ve son testleri tamamlanan 30 hastanın her biriyle 6 kez olmak üzere eğitim ve görüşme yapılarak uygulanmıştır. Araştırmanın verileri gerekli izinler alındıktan sonra, hastalara ön test ve son test uygulanarak iki aşamada toplanmıştır. Verilerin toplanmasında Tanıtıcı Bilgi Formu ve Hastalığa Psikososyal Uyum- Öz Bildirim Ölçeği (PAIS-SR) kullanılmıştır. Veriler sayı, yüzde dağılımı ve paired sampled t test kullanılarak değerlendirilmiştir. Psikoeğitim uygulamaları sonrasında deney grubu hastaların PAIS-SR (toplam) ön test puan ortalaması 40.67±12.28, son test puan ortalaması 32.71±11.01 olarak bulunmuştur. Hastaların ön ön test ve son test PAIS-SR (toplam) puan ortalamaları arasındaki fark incelendiğinde, bu farkın anlamlı düzeyde olduğu saptanmıştır (Z=-4.382, p<0,01). Kontrol grubu hastaların PAIS-SR (toplam) ön test puan ortalaması 41.67±11.31, son test puan ortalaması 40.28±8.93 olarak bulunmuştur. Deney ve kontrol grubu hastaların PAIS-SR (toplam) ön test-son test puan ortalamaları arasındaki fark incelendiğinde, bu farkın anlamlı düzeyde olduğu saptanmıştır (Z=-4.733, p<0,01). Hastaların ön test ve son test PAIS-SR (toplam) puan ortalamaları arasındaki fark incelendiğinde, bu farkın anlamlı düzeyde olduğu saptanmıştır (Z=-4.481, p<0,01). Hastaların psikoeğitim sonrasında PAIS-SR alt ölçek sağlık bakımına uyum, mesleki çevresine, sosyal çevreye uyum, psikolojik distres düzeylerinde azalma olduğu, buna karşın aile çevresi, seksüel ilişkilere ve geniş aile ilişkilerine uyumlarında bir değişiklik olmadığı belirlenmiştir. Psikoeğitim öncesinde deney grubu hastaların büyük çoğunluğu (%71.4) psikososyal uyumları “orta derecede iyi”, %21.4’nün “iyi”, %7.2’sinin “kötü” olduğu belirlenmiştir olduğu belirlenmiştir. Hastaların psikoeğitim sonrası psikososyal uyum durumları incelendiğinde, %67.8’inin “iyi”, %28.7’sinin “orta derecede iyi”, %3.5’inin “kötü” olduğu saptanmıştır. Kontrol grubu hastaların psikososyal uyum durumları dağılımında ise, öntest öncesi hastaların büyük çoğunluğu (%60.7) psikososyal uyumları “orta derecede iyi”, %21.4’ünün “iyi”, %16.9’unun “kötü” olduğu belirlenmiştir. Hastaların sontest sonrası psikososyal uyum durumları incelendiğinde, %60.7’sinin “orta derecede iyi”, %21.4’ünün “iyi”, %16.9’unun “kötü” olduğu saptanmıştır. Elde edilen bu bulgular doğrultusunda, uygulanan psikoeğitim girişimlerinin Miyokard İnfartüsü geçirmiş hastaların psikososyal uyumlarını artırmada etkili olduğu sonucuna varılmıştır. Gelecekte benzer nitelikteki çalışmaların, daha büyük örneklemlerde ve daha uzun süreli izleme çalışmaları olarak yapılması önerilmiştir.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Psikiyatri Hemşireliği A.B.D.
