Endodontik tedavi yapılmış posterior dişlerin farklı restorasyon yöntemleriyle tedavileri
Küçük Resim Yok
Tarih
2018
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Çalışmanın amacı beş farklı restorasyon yönteminin endodontik tedavili dişlerin kırılma direncine olan etkisini laboratuvar şartlarında değerlendirmek ve in vitro testlerde en iyi sonucu veren restorasyon yönteminin başarısını, konvansyonel kompozit rezin ile klinik ortamında karşılaştırılmalı olarak incelemektir. Bu çalışmanın in vitro bölümünde gerçekleştirilen kırılma dayanımı testi için 140 adet insan molar dişi kullanıldı. Kanal tedavisi tamamlanan dişlere Sınıf II MOD kaviteler hazırlandı. Hazırlanan kaviteleri restore etmek için 1) Direkt Kompozit Rezin (DK), 2) Örgü Fiber ile Güçlendirilmiş Kompozit Rezin (ÖFGK), 3) Kısa Fiber ile Güçlendirilmiş Kompozit Rezin (KFGK), 4) Akışkan Bulk-Fill Kompozit Rezin (ABFK) ve 5) İndirekt Kompozit Rezin (İK) olmak üzere beş farklı materyal kullanıldı. Kanal tedavisi uygulanıp MOD kavite açıldıktan sonra restorasyon uygulanmayan dişler negatif kontrol, hiç bir işlem uygulanmamış sağlam dişler pozitif kontrol olarak çalışmaya dahil edildi. Test verilerinin tek yönlü ANOVA varyans analizi sonuçlarına güre kırılma direnci restorasyonun türünden önemli ölçüde etkilenmiştir (p < 0.05). Kırılma dayanımı değerleri restorasyon grupları için 1687 N-2228 N arasında değişmektedir. In vitro kısımda gerçekleştirilen çalışmalar kapsamında beş farklı kompozit rezin materyal için üç noktada esneme dayanımı testi uygulandı. Bu amaçla ISO 4049 standartlarına uygun paslanmaz çelik kalıp yardımıyla her bir grupta 15 adet olmak üzere toplam 75 adet örnek elde edildi. Bu aşamada test grupların elde edilen esneme dayanımı değerlerinin 140–184 MPa arasında değişikiği görülmektedir (p < 0.05). Elde edilen elastiklik modülü değerlerinin 6.33-18.89 GPa arasında değiştiği görülmektedir (p < 0.05). Kırılma dayanımı ve esneme dayanımı verileri değerlendirildikten sonra en yüksek fiziksel performansı veren materyal olan kısa fiberle güçlendirilmiş kompozit rezin (KFGK) klinik çalışma için seçilerek klinik test grubunu oluşturdu. Kontrol grubu olarak klinik pratikte yaygın kullanımı olan direkt posterior kompozit rezin tercih edildi. Otuz hastanın dâhil edildiği in vivo çalışmada her grup için 15 restorasyon yapıldı. Yapılan istatistiksel değerlendirmede gruplar arasında başlangıçtan 12 ay sonuna kadar sekonder çürük ve yüzey pürüzlülüğü açısından hiç bir değişim olmamıştır. Yapılan restorasyonlar marjinal bütünlük, marjinal renklenme, anatomik form kriterlerine göre hafif derecede değişimler gösterse de, bu değişimler gruplar arasında anlamlı fark oluşturmamıştır (p>0,05)
The aim of the present study is to evaluate the fracture resistance of endodontically treated teeth restored with five different restorative materials as well as clinical performance and success of a material with highest test results conducted in vitro, comparing to frequently used composite resin in practice. For fracture resistance in vitro study, hundred and forty extracted human molar teeth was used. After root canal treatment cavities were prepared as class II MOD. To restore the cavities five different techniques were used: Direct composite resin restoration (DK), bi-directional fiber reinforced composite resin restoration (OFGK), short fiber reinforced composite resin restoration (KFGK), flowable bulk-fill composite resin (ABFK), and indirect composite resin restoration (IK). After endodontic treatment and preparation of MOD cavities, specimens with no restoration were used as negative control and intact molar teeth were used as positive control. One-way ANOVA statistical analysis revealed that the fracture resistance was significantly affected by the restoration type. The test results of fracture resistance showed values between 1687 N-2228 N (p < 0.05). For in vitro evaluation of flexural strength of five different materials, three-point bending test specimens (n=15) were made from each tested composite resin using a mold according to ISO 4049 standards counting a total of 75 specimens. The test results of flexural strength showed values between 140-184MPa, modulus of elasticity between 6.33-18.89 GPa (p < 0.05). After evaluation of flexural strength and modulus elasticity, the group with the highest test results (KFGK) was selected for clinical trial. A frequently used posterior composite resin was selected as a control group. 30 patients were selected and 15 restorations per group were performed. Statistical evaluation showed that there was no significant difference between groups at the beginning and 12 months. Secondary caries, surface texture showed no change while marginal integrity, marginal discoloration, anatomic form showed slight differences not statistically significant (p < 0.05).
The aim of the present study is to evaluate the fracture resistance of endodontically treated teeth restored with five different restorative materials as well as clinical performance and success of a material with highest test results conducted in vitro, comparing to frequently used composite resin in practice. For fracture resistance in vitro study, hundred and forty extracted human molar teeth was used. After root canal treatment cavities were prepared as class II MOD. To restore the cavities five different techniques were used: Direct composite resin restoration (DK), bi-directional fiber reinforced composite resin restoration (OFGK), short fiber reinforced composite resin restoration (KFGK), flowable bulk-fill composite resin (ABFK), and indirect composite resin restoration (IK). After endodontic treatment and preparation of MOD cavities, specimens with no restoration were used as negative control and intact molar teeth were used as positive control. One-way ANOVA statistical analysis revealed that the fracture resistance was significantly affected by the restoration type. The test results of fracture resistance showed values between 1687 N-2228 N (p < 0.05). For in vitro evaluation of flexural strength of five different materials, three-point bending test specimens (n=15) were made from each tested composite resin using a mold according to ISO 4049 standards counting a total of 75 specimens. The test results of flexural strength showed values between 140-184MPa, modulus of elasticity between 6.33-18.89 GPa (p < 0.05). After evaluation of flexural strength and modulus elasticity, the group with the highest test results (KFGK) was selected for clinical trial. A frequently used posterior composite resin was selected as a control group. 30 patients were selected and 15 restorations per group were performed. Statistical evaluation showed that there was no significant difference between groups at the beginning and 12 months. Secondary caries, surface texture showed no change while marginal integrity, marginal discoloration, anatomic form showed slight differences not statistically significant (p < 0.05).
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Diş Hekimliği, Dentistry, Dental restorasyon, Dental restoration, Dental stres analizi, Dental stress analysis, Dişler, Teeth, Endodonti, Endodontics, Kompozit reçineler, Composite resins, İn vitro, In vitro
