Toprağa uygulanan başlıca fungisitlerin Acrophialophora levise etkileri ve antagonist-fungisit kombinasyonunun fasulyelerde Rhizoctonia solaniye karşı kullanılma olanakları üzerinde araştırmalar

PCEB, Benomyl, Thiram, Jfenoozeb ve Captan'ın 1, 3» 10, 30, 100 ve 300;ug/ml 'lik, Tololofos-methyl'in ise bunlara ek olarak 0.1, 0.3 ve 0.6 yUg/ml 'lik dozlarda antagonist Aorophialophora levis ve patojen Rhizootonia solani'ye etkileri in vitro'da araştırıldı. Sonuçlar PCMB ve Benomyl 'in genelde antagoniste patojenden daha etkili olduğunu orta ya koydu. Diğer fungisitler ise tüm dozlarda patojene antagoniste göre daha etkili bulundular. R. solani özellikle Tololof os-methyl. in 0.6jug/ml ve daha yüksek dozlarında- hiç gelişemezken, A. levis' iti 300^jg/ral'de engellenme. oranının sadeoe $31*14 olduğu saptandı. Çizgi yöntemi kullanarak yürütülen ikili kültür çalışmalarında A. levis ' in fungisitsiz ortamda R. solani'ye karşı güçlü "bir antihiotik aktivite gösterdiği anlaşıldı. Antagonist karşısında patojen kolonileri nin gelişimi $32.62 oranında engellendi. Fungisitli ortamlarda A. levis 'in antihiotik aktivitesindeki değişim yine çizgi yöntemi ile "belirlendi. 30 ug/ml dozda Çaptan içeren ortiarada engellenme zonu oluşmadı. Manoozeb ve Captan'ı denenen tüm dozlarda, Thiram *ı ise 1 ve 3 ^tg/ml dozda içeren ortamlarda R. solani 'nin engellenmesi petride A. levis ' in cb bulunduğu durumlarda daha fazla oldu. Ancak Tololofos-methyl'in denenen tüm ddzlarda patoje ne tek başına etkililiği, fungisit + antagonist etkililiğinden daha yüksek bulundu. Thiram, Manoozeb ve Captan'ın yüksek dozlarının A. levis1 in spor çimlenmesini engellediği anlaşıldı. Klima odası koşullarında saksılarda gerçekleştirilen in vivo denemelerde, fungisitlerin tüm dozlarda patojeni engelleme oranı, aynı dozlarda fungisit + antagonist uygulamalarının engelleme oranın dan daha yüksek bulundu. Doğal toprağa sadeoe antagonist uygulandığında köklerde görülen Rhizootonia lezyonlarının kontrolden daha fazla olması39 ilginç bulundu. Bu olay, A. levis metabolitlerinin fasulyede predispozis- yon yaratması şeklinde yorumlandı. Patojene en yüksek etkiyi 200 g. preparat/100 1. su dozunda uygulanan Manoozeb etkili maddeli ilaç gösterdi. Tololofos-methyl de 2 kg. preparat/lOOOra ve 1 kg. preparat/ 2 lOOOm dozlarda yüksek bir koruyuculuk sağladı. Antagonistin toprağa veriliş zamanı ile elde edilen etki arasın daki ilişkinin saptanması amaoıyla gerçekleştirilen 2. aşama in vivo denemeler "beklenen sonucu vermedi. A. levis toprağa tohum ekiminden 10 gün önce uygulandığında, kontrole göre daha yüksek bir hastalık çıkışı gözlendi. Toprağa tohum ekiminden 5 gün önce uygulanan anta gonistin ise koruyucu etkisi sadece $10. 95 oldu. Bu araştırmanın sonuçları fasulyelerde R. solani'ye karşı.A. levis uygulamasının başarısız olduğunu ve bu antagonistin ne tek başına ne de denemede kullanılan fungisidlerle kombine olarak kulla nılamayacağını ortaya koydu

Studies on the effects of some well-known fungioides on Aorophialophora levis and the possibilities of using the antagonist- fungicide combinations against Rhjzootonia solani on bean. The effects of PCHB, Benomyl, Thiram, Monoozeb and Çaptan at 1, 3, 10, 30, 100 and 300yUg/ml, and of Tololofon-roethyl -in addition to these concentrations -at 0.1, 0.3 and 0,6 ug/ml on Acrophialophora levis and Rhizootonia solani were studied in vitro. The results indi cated that POKB and Benomyl were generally more effective against the antagonist than the pathogen* But the other fungicides were found to be more effective towards the pathogen than the antagonist at all the doses. Although the growth of R. solani was completely suppressed by 0.6yUg/ml and higher concentrations of Tololofon-methyl, A. levis was inhibited only at the pate of 31.14 in oulture medium containing the mentioned fungicide at ŞOOjug/ml, In dual oulture studies carried out by using the streak method it was observed that A. levis exhibited a strong antibiotic activity against R. solani. The colonial growth of the pathogen was reduced 32.62 fo by the antagonist. R. solani was suppressed more strongly in PDA plates having Manoozeb and Oaptan at all of the doses tested and Thiram at 1 and 3/tg/ml in the presence of A. levis in the dishes than in those plates containing only the fungicides but no antagonist. It is interesting to note that the effectiveness of Tololofos- methyl against the pathogen was reduced by the presence of A. IqvIb in Petri plates.41 At high concentrations Thiram, Mancozeb and Çaptan inhibited the oonidial germination of A. levis. In vivo experiments oarried out in pots under controlled conditions showed that the fungicides alone were more effective in reducing the disease inoidenoe at all concentrations tested than the fungicide + antagonist combinations» The best oontrol was realized by using Intrazeb (80 fo Manoozeb) at the rate of 2 g/l.Hhizolex (50 % Tololofos-methyl) was also highyl effective at 1 and 2 g/m » Ihe experiments designed in order to determine the relations between the inoculation time of the treatments gave some unexpected results. Inoculation of the antagonist 10 days before sowing resulted in a higher disease inoidenoe even than the oontrol pots, and the protection in the pots inoculated with antagonist 5 days before sowing was only 10 $?. It is of great interest as well that the quantity of the Ehizootonia lesions appeared on the roots of bean plants grown in the pots containing the natural soil and inoculated only with the anta gonist was higher than the controls without antagonist. Ehis unexpected phenomenon could be explained with the emerging of a predisposition due to some metabolites of A. levis. Dae results suggested that A. levis was ineffective against R. gqlani on bean and it could not be used neither alone nor combined with the fungicides tested in this study.