Viral hepatit ve siroz hastalarında serum sitokin değerleri ve klinik anlamları
Küçük Resim Yok
Tarih
1996
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/closedAccess
Özet
48 ÖZET Dünya toplumunu önemli bir sağlık problemi olarak meşgul eden viral hepatitler ve komplikasyonlarından biri olan siroz, immünoloji alanındaki yeni gelişmelerle birlikte adlarından sıkça söz ettirmeye devam etmektedirler. Bu çalışmada 5 akut viral hepatit, 22 kronik aktif hepatit B, 17 kronik aktif hepatit C, ve viral hepatit kaynaklı 25 siroz hastası değerlendirmeye alındı. Hastaların tanıları klinik, biyokimyasal, serolojik, ultrasonografik ve histolojik parametreler yardımı ile konuldu. Akut hepatitli hastaların tümünde etken HBV enfeksiyonu idi. 22 kronik B hepatitli hastanın 14 tanesi tedavi görmemiş, 8 tanesi IFN ile tedavi görmüştü. 17 kronik C hepatitli hastanın 12 tanesi tedavi görmemiş, 5 tanesi IFN ile tedavi görmüştü. Değerlendirmeye alınan hastaların serum IL-2, IL-4, IL-6, TNF-alfa, IL-10 ve TGF-beta1 düzeyleri araştırıldı. Sirozlu hastaların sTGF-betal değerleri beklendiği gibi fibrozisten sorumlu tutulabilecek bir faktör olarak normallerden ve diğer hasta gruplarından yüksek saptandı. IFN ile tedavi görmüş kronik B hepatitli hastalarda ise sTGF-betal düzeyleri, tedavi görmemiş aynı tür hastalardan yüksek olarak saptandı. Bu da tedavisiz hastalarda inflamasyonun iyi kontrol edilemediğini ve bir immün cevap inhibitörü olan TGF-beta1' in IFN-alfa tedavisi ile artmasının tedavi ile rahatlayan immün sistemin kendi supresyonunu oluşturmak için TGF-beta1 sentezini arttırmaya çalışması şeklinde yorumlanabilir. Ayrıca tedavi görmüş hastalardaki sTGF-betal yüksekliği; virüsle infekte hücrelerin apopitozisinin indüklenmesi neticesinde oluşan49 artmış makrofaj aktivitesi ile yükselen TGF-beta1 üretimi veya direk apopitozis indüksiyonu için TGF-beta1 artımı şeklinde düşünülebilir. slL-10 düzeylerinin değerlendirilmesinde; sirozlu, tedavi görmemiş kronik B ve C hepatitli hasta gruplarının tümünde slL-10 değerleri normalden yüksek bulundu. slL-10 akut hepatitli vakalarda da yüksek olarak saptandı. IL-10 ağırlıklı olarak Thç hücreler ve makrofajlardan sentez edildiği bilinmektedir. Bizim vakalarımızda slL-10' un yüksekliği devam etmekte olan kronik bir antijenik stimülasyona veya zayıf bir Th2 ağırlıklı hücresel immün yanıta bağlı olduğu düşünüldü. Sirozlu hastalarımızda yapılan araştırmalarda siroz etkeninin kronik hepatit olması bu hastaların güçlü hücresel immün yanıt ile yeterli antijenik temizleme yapamayıp Th2 aracılı bir immün cevap oluşturarak kronik hastalık gelişimine sebep oldukları ve bu yolla yüksek IL-10' un Th2 tip immün yanıtın sonucu olabileceği düşünüldü. IL-10 makrofajlardan da sentez edildiği için hastalardaki yüksek değerlerin kesin kaynağının belirtilmesi mümkün olmayıp gene de çok yüksek değerlerin bulunması burada heriki komponentin de etkili olabileceğini akla getirmektedir. Tedavi görmemiş kronik hepatit B ve C hastalarında slL-10 değerleri IFN ile tedavi görmüş olan hastalara göre daha yüksek bulunmuştur. IFN-alfa tedavisinin viral enfeksiyonlarda (EBV) IL-10 ve IL-4 sentezini inhibe ettiği ve böylece de Th2 tip yanıtı süprese ettiği bilinmektedir. IFN-alfa' nın, başta IL-10 olmak üzere Th2 grubu sitokinleri süprese etmesi bizim çalışmamızda da tedavi görmüş kişilerdeki slL-10 azalmasının bir Th2 süpresyonundan kaynaklandığını akla getirmektedir.50 slL-6 da akut hepatit vakalarında yüksek olarak saptandı. IL-6 bir proinflamatuvar sitokin olup özellikle akut inflamatuvar hadiselerde yüksek olması beklenir bir cevaptır. Gerek hepatit sonrası gelişen siroz vakalarında gerekse akut hepatit B ve C nin kronik hepatite dönüşmesinde immün yanıtın rolü bilinmektedir. Bu çalışma ile yüksek slL-10 ve sTGF-betal değerlerinin bulunması diğer bulgularla beraber kronik antijenik stimülasyona karşı muhtemel "IT12 kaynaklı zayıf bir hücresel immün yanıt ve gene kronik antijenik stimülasyona karşı oluşan inflamasyonu supresyona çalışan TGF-beta1 aktivitesi ve bunun sonucu gelişebilecek fibrozisi akla getirmektedir. sTGF-betal' in kronik hepatit B' li vakalarda tedavi ile gösterdiği değişim bu sitokinin tedavi takibinde kulanılabilecek bir marker olabileceğini düşündürmekte, keza yüksek serum değerlerinin sirozda görülmesi hepatit enfeksiyonlarının seyri konusunda bir progresyon markeri olabileceğini ve bu konuda çalışılması gerektiğini akla getirmektedir
Açıklama
Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.
Anahtar Kelimeler
Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Endocrinology and Metabolic Diseases, Hepatit-viral-insan, Hepatitis-viral-human, Karaciğer sirozu, Liver cirrhosis, Sitokinler, Cytokines
