Sabit ortodontik tedavilerde braket yapıştırılmasında kullanılan farklı adeziv sistemlerin in vitro karşılaştırılması
| dc.contributor.advisor | Tuncer, Ali Vehbi | |
| dc.contributor.author | Yaman, Mustafa Atakan | |
| dc.date.accessioned | 2016-04-22T11:57:52Z | |
| dc.date.available | 2016-04-22T11:57:52Z | |
| dc.date.issued | 2006 | |
| dc.department | Ege Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü | en_US |
| dc.description.abstract | Sabit ortodontik tedavilerde braket yapıştırılmasında kullanılan yapıştırıcılar 1970ʼlerin başlarından günümüze kadar geçen sürede büyük bir gelişim göstermişlerdir. Bu gelişmelerle, daha kuvvetli yapışma sağlamak, hasta ve hekim konforunu arttırmak, koltuk başında geçirilen süreyi azaltmak, uygulamayı kolaylaştırmak, dişlere ve ağız ortamına olabildiğince az zarar vermek amaçlanmıştır. Çalışmamızda, ortodontide braket yapıştırılmasında kullanılan dört farklı yapıştırıcı sistem [Transbond XT (3M/Unitek) + %37ʼlik fosforik asit uygulaması, Transbond XT (3M/Unitek) + Transbond Plus Self Etching Primer (3M/Unitek) uygulaması, Unite (3M/Unitek) + %37ʼlik fosforik asit uygulaması, SmartBond® (Gestenco Int.) + %37ʼlik fosforik asit uygulaması] tutunma bağ kuvvetleri ve kopma sonrası diş üzerinde kalan yapıştırıcı miktarı açısından karşılaştırılmıştır. Çalışmamızda toplam 400 adet insan premolar dişi kullanılmıştır. 100ʼer diş içeren dört grubun bağ kuvvetlerinin ve artık yapıştırıcı indekslerinin karşılaştırılmasında Nonparametrik Kruskal-Wallis ve Bonferroni düzeltmeli Mann-Whitney U testi uygulanmıştır. Her grubun ortalama değerine en yakın 10ʼar dişin kesitleri, taramalı elektron ve ışık mikroskoplarıyla incelenmiş, kesitlerden çekilen fotoğraflar değerlendirilmiştir. Çalışmamızın bulgularına göre asidik primer olan Transbond Plus Self Etching Primer (3M/Unitek) uygulanmış minede, yapıştırıcının tutunma bağ kuvveti, %37ʼlik fosforik asitle dağlanmış mineye tutunan yapıştırıcılara göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde düşük bulunmuştur. Ancak bu değer yine de ortodontide istenilen minimum bağ kuvvetinden (5.9-7.8 MPa) oldukça yüksektir. Kopma sonrası yüzeyde kalan yapıştırıcı miktarları değerlendirildiğinde, tüm gruplarda yapıştırıcılar daha çok diş üzerinde kalma eğilimi gösterirken, Unite (3M/Unitek) grubunda, bu eğilim yapıştırıcının tümünün diş üzerinde kalması yönünde olmuştur. Mekanik bağlanma amaçlayan kompozit rezin yapıştırıcı sistemlerde, %37ʼlik fosforik asitle dağlama yapıldığında, asidik primere göre, mine içinde daha derine inen yapıştırıcı uzantıları görülmüştür. SmartBond® (Gestenco Int.) grubundaki örneklerin tutunma bağ kuvvetleri, diğer, %37ʼlik asitle dağlanmış gruplardaki örneklerinki kadar olduğu halde mine içine herhangi bir yapıştırıcı penetrasyonu görülmemiştir. Bu durum siyanoakrilatın mekanik bağlanmadan çok kimyasal bağlanmayla yapıştığını düşündürmüştür. Asidik primer uygulamasıyla, mine içinde daha derine inen ve daha sık yapıda, ince boşluklar oluşmuştur. Bu da asidik primer uygulanmış minede yapıştırıcı penetrasyonu daha az olduğu halde, asitleme mekanizmasının daha derini etkilediğini göstermiştir. Sonuç olarak, çalışmamızda kullandığımız dört farklı adeziv sistem de başarıyla yapışma sağlamış fakat her sistemin kendine göre avantaj ve dezavantajları ortaya çıkmıştır. Hekimin bu avantaj ve dezavantajları değerlendirip kendine en uygun sistemi seçmesi gerekir. Ancak, ışık kaynaklarının gücünün artmasından dolayı ışınlama süresinin düşmesi ve yapıştırma aşamalarının çok azalması, ışıkla polimerize olan asidik primer sistemleri cazip kılmaktadır. | en_US |
| dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/11454/2408 | |
| dc.language.iso | tr | en_US |
| dc.publisher | Ege Üniversitesi | en_US |
| dc.relation.publicationcategory | Tez | en_US |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | en_US |
| dc.subject | Ortodonti A.B.D. | en_US |
| dc.title | Sabit ortodontik tedavilerde braket yapıştırılmasında kullanılan farklı adeziv sistemlerin in vitro karşılaştırılması | en_US |
| dc.type | Doctoral Thesis | en_US |
