Stabilizasyonun vertebra histomorfometrisi üzerine etkileri (İn vivo çalışma)
Küçük Resim Yok
Tarih
2012
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Omurga stabilizasyonu spinal travma, deformite ve segmental instabilite cerrahisinde önemli bir yer tutmaktadır. Fakat stabilizasyonun insan vertebralarına etkileri halen tartışılmaktadır. Bu çalışmamızın amacı torakolomber vertebra kırığı nedeniyle opere edilen olguların vertebra örneklerini histomorfometrik inceleyerek stabilizasyonun omurgaya etkisini ortaya koymaktır ve histomorfometrik değişiklikleri dansitometrik ölçümler ile karşılaştırmaktır.Çalışmamıza 2009-2011 yılları arasında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji kliniğine torakolomber vertebra kırığı nedeniyle cerrahi tedavi edilen 10 hasta dahil edildi. Ameliyat olmadan önce omurga ve sol kalça bölgesinin kemik dansitometrisi yapıldı. Kemik örnekleri skopi eşliğinde enstrumantasyona dahil olan kırık vertebranın bir üst veya alt seviyesinden ve enstrumantasyona dahil olmayan bir üst vertebra korpusundan alındı. Yaklaşık bir yıl stabilizasyon sonrası implant çıkarma ameliyatı sırasında önceden örnek alınan vertebralardan aynı yöntem ile örnekler alındı. Sonra yeniden kemik mineral dansitometrisi yapıldı. Alınan örnekler histomorfometrik incelendi ve dansitometrik veriler ile karşılaştırdı. Hastaların nörolojik ve fonksiyonel durumunu değerlendirmek için ASIA, Oswestry skalası ve Hannover Omurga skoru kullanıldı.Çalışmamıza katılan 10 hastanın 5 tanesi erkek, 5 tanesi kadındı. Hastaların yaş ortalaması 33 (18-54) olarak belirlendi. Olguların 5`inde eşlik eden kırıklar mevcuttu. Hastaların implant koyma ve implant çıkarma operasyonları arasında geçen stabilizasyon süresi ortalama 13 aydır(12-16 ay). Bir sene stabilizasyon sonrası vertebraların histomorfometrik ölçümlerinde trabeküler kemik alanı yüzdesinde ve trabekül sayısında azalma, trabeküller arası mesafede ise artış saptandı, fakat sonuçlar istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı. Enstrumantasyon dışı vertebraların enstrumantasyon içi vertebralara oranla daha çok etkilendiği saptandı. Kemik alanı yüzdesinin 30 yaş üzeri olgularda istatistiksel olarak anlamlı azaldığı görüldü(p<0.05). Stabilizasyon öncesi ve sonrası dansitometrik ölçümlerde omurga bölgesi T-skorunda minimal, fakat kalça bölgesi T-skorunda istatistiksel olarak anlamlı azalma saptandı (p<0.05). Dansitometrik ve histomorfometrik sonuçları karşılaştırdığımızda, stabilizasyon öncesi, omurga T-skoru ile enstrumantasyon dışı vertebraların kemik oranı yüzdesinin korele olduğu görüldü.Sonuç olarak, bir yıl stabilizasyon sonrası enstrumantasyon bölgesine komşu vertebralarda enstrumantasyon bölgesine dahil olan vertebralara oranla daha çok osteopenik değişiklikler gelişmektedir. Kalça bölgesi dansitesi omurga bölgesine göre daha çok azaldığı için değişikliklerin lokal stabilizasyona değil, hastanın ameliyat sonrası aktivitesinde azalmaya bağlı olabileceğini göstermektedir. İleri yaş grubu (30 yaş üzeri) olguların vertebralarının histomorfometrik olarak osteopeniye daha eğilimli olduğu gözlendi
Spinal stabilization is an important part of treatment of patients with spinal trauma, deformity and segmental instability. However the influence of stabilization on human vertebrae is still under debate. The aim of our study was to determine the effect of stabilization on spine by histomorphometric evaluation of vertebral bone biopsies in patients operated for thoracolomber fracture and comparison of histomorphometric and densitometric changes.Between 2009 and 2011, 10 patients with thoracolomber fracture surgically treated in the department of Orthopedics and Traumatology of Ege University were included to our study. Preoperatively bone densitometry was performed at the left femoral neck and lumbar spine. Bone samples were obtained under fluoroscopic guidance from the vertebral body next to the fractured vertebra inside instrumentation and from the vertebra just outside of instrumentation. Bone biopsies from the same vertebrae were retaken in the same manner during implant removal after one year of stabilization. Later bone mineral density was measured again. Histomorphometry of obtained samples were performed and compared with densitometry data. ASIA, Oswestry and Hannover Spine scores were used to assess neurological and functional status of patients.Our study population consisted of 10 patients: 5 men and 5 women. The mean age of the patients was 33 years (18-54). Five patients have associated fractures. The period of stabilization between posterior instrumentation and implant removal ranged from 12 to 16 months (mean 13 months).After one year of stabilization, histomorphometric evaluation of vertebrae revealed statistically insignificant decrease in trabecular bone volume, thickness of trabeculae and increased space between trabeculae. Vertebrae just outside of instrumentation were much more affected than vertebrae inside of instrumentation. Statistically significant decreases occurred in trabecular bone volume in the patients older than 30 years (p<0.05).Densitometric evaluation before and after stabilization, revealed minimal decrease of T-score in lomber region and statistically important decrease of hip T-score (p<0.05). The comparison of densitometric and histomorphometric changes demonstrated correlation of spine T-score and trabecular bone volume before stabilization in vertebrae outside of instrumentation.We conclude that after one year of stabilization vertebrae just outside of instrumentation has much more osteopenic changes than vertebrae inside of instrumentation. Hip density has more decrease than the spine density, what can be explained by decrease activity of patients. Patients older than 30 years histomorfometrically has tendency to osteopenic changes.
Spinal stabilization is an important part of treatment of patients with spinal trauma, deformity and segmental instability. However the influence of stabilization on human vertebrae is still under debate. The aim of our study was to determine the effect of stabilization on spine by histomorphometric evaluation of vertebral bone biopsies in patients operated for thoracolomber fracture and comparison of histomorphometric and densitometric changes.Between 2009 and 2011, 10 patients with thoracolomber fracture surgically treated in the department of Orthopedics and Traumatology of Ege University were included to our study. Preoperatively bone densitometry was performed at the left femoral neck and lumbar spine. Bone samples were obtained under fluoroscopic guidance from the vertebral body next to the fractured vertebra inside instrumentation and from the vertebra just outside of instrumentation. Bone biopsies from the same vertebrae were retaken in the same manner during implant removal after one year of stabilization. Later bone mineral density was measured again. Histomorphometry of obtained samples were performed and compared with densitometry data. ASIA, Oswestry and Hannover Spine scores were used to assess neurological and functional status of patients.Our study population consisted of 10 patients: 5 men and 5 women. The mean age of the patients was 33 years (18-54). Five patients have associated fractures. The period of stabilization between posterior instrumentation and implant removal ranged from 12 to 16 months (mean 13 months).After one year of stabilization, histomorphometric evaluation of vertebrae revealed statistically insignificant decrease in trabecular bone volume, thickness of trabeculae and increased space between trabeculae. Vertebrae just outside of instrumentation were much more affected than vertebrae inside of instrumentation. Statistically significant decreases occurred in trabecular bone volume in the patients older than 30 years (p<0.05).Densitometric evaluation before and after stabilization, revealed minimal decrease of T-score in lomber region and statistically important decrease of hip T-score (p<0.05). The comparison of densitometric and histomorphometric changes demonstrated correlation of spine T-score and trabecular bone volume before stabilization in vertebrae outside of instrumentation.We conclude that after one year of stabilization vertebrae just outside of instrumentation has much more osteopenic changes than vertebrae inside of instrumentation. Hip density has more decrease than the spine density, what can be explained by decrease activity of patients. Patients older than 30 years histomorfometrically has tendency to osteopenic changes.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Ortopedi ve Travmatoloji, Orthopedics and Traumatology, Kemik dansitesi, Bone density, Morfometri, Morphometry, Ortopedik cerrahi, Orthopedic surgery, Osteoporoz, Osteoporosis, Spinal kırıklar, Spinal fractures, Spinal yaralanmalar, Spinal injuries
