Motivasyonel görüşmenin ortopedik engelli yaşlı bireylerde öz yeterlilik ve yalnızlık düzeyine etkisi
Küçük Resim Yok
Tarih
2022
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/closedAccess
Özet
Çalışmanın amacı, motivasyonel görüşmenin ortopedik engelli yaşlı bireylerde öz yeterliliğe ve yalnızlığa etkisini belirlemektir. Araştırma Ekim 2019 - Haziran 2021 tarihleri arasında Karabağlar Belediyesi Sosyal Yardım İşleri Müdürlüğü engelli birimi veri tabanına kayıtlı ortopedik engelli bireylerle yapılmıştır. Araştırmanın evrenini ortopedik engelli 65 yaş ve üzeri 92 engelli birey oluşturmuştur. Çalışmaya katılmayı kabul eden 76 kişiye Tanıtıcı Bilgi Formu, Genel Özyeterlilik Ölçeği ve Yaşlılar İçin Yalnızlık Ölçeği uygulanmıştır ve 64 kişinin yalnızlık düzeyi yüksek, öz yeterlilik düzeyi düşük bulunmuştur. Evrenden örnekleme kaç kişinin alınacağı güç analizi ile belirlenmiştir. Analize göre deney ve kontrol gruplarına 26'şar engelli birey alınması halinde %80 güç sağlayacağı öngörülmüştür. Araştırma verilerinin ön test uygulamasında, deney ve kontrol gruplarına "Tanıtıcı Bilgi Formu" "Genel Özyeterlilik Ölçeği " ve "Yaşlılar İçin Yalnızlık Ölçeği" uygulanmıştır. Uygulama sürecinde bireylerin izlemleri "Motivasyonel Görüşme Programı Formu" ve "Kontrol Grubu İzlem Formu" ile yapılmıştır. Çalışmaya katılmayı kabul eden bireylere değişim aşamaları modeline dayalı 5 oturum motivasyonel görüşme uygulanmıştır. Sonrasında deney ve kontrol gruplarına çalışmada kullanılan ölçeklerlerin son test uygulaması yapılmıştır. Çalışmadan elde edilen verilerin değerlendirilmesinde SPSS 24.0 programı kullanılmıştır. Elde edilen sosyodemografik verilerin değerlendirilmesinde kategorik değişkenler için sayı, yüzde, sayısal değişkenler için ise ortalama, standart sapma kullanılmıştır. Verilerin normal dağılıma uygunlukları Kolmogorov-Smirnov normalite testi kullanılarak değerlendirilmiştir. Puan ortalamalarının karşılaştırılmasında non-parametrik testlerden Mann-Whitney U testi kullanılmıştır. Nominal değişkenlerin grupları arasındaki ilişkiler incelenirken Pearson ki-kare testi ve Fisher-Freeman-Halton Exact test analizi uygulanmıştır. Tekrarlı ölçümler arasındaki farkın belirlenmesinde Wilcoxon testi ve Paired Samples test kullanılmıştır. İkiden fazla grubun kıyaslanması Mann-Whitney U testi ile yapılmıştır. İstatistiksel anlamlılık sınır değeri p<0,05 kabul edilmiştir. Çalışmada deney grubunda yer alan katılımcıların yaş ortalamasının 70,00±4,86, kontrol grubunda yer alan katılımcıların yaş ortalamasının 72,27±5,71 olduğu belirlenmiştir. Katılımcıların sosyodemografik veriler ve engel durumuna yönelik veriler açısından benzer olduğu grupların homojen dağılım gösterdiği saptanmıştır (p<0,05). Çalışmada deney grubunda yer alan bireylerin Genel Özyeterlilik Ölçeği toplam puan ortalamasının ön test uygulamasında 24,65±5,00 puan ve kontrol grubundaki bireylerin 32,31±3,49 puan aldığı belirlenmiştir. Deney grubunda yer alan bireylerin Yaşlılar İçin Yalnızlık Ölçeği toplam puan ortalamasının ön test uygulamasında 19,45±2,35 puan ve kontrol grubundaki bireylerin 19,13±2,29 puan aldığı belirlenmiştir. Çalışmaya katılan bireylerin öz yeterlilik düzeylerinin düşük, yalnızlık düzeylerinin yüksek olduğu saptanmıştır. Çalışmada motivasyonel görüşme sonrası, Genel Özyeterlilik Ölçeği son test uygulamasında toplam puan ortalamasının deney grubundaki katılımcılarda 48,15±3,68, kontrol grubundaki katılımcılarda 29,95±4,80 olduğu saptanmıştır. Motivasyonel görüşme uygulanan deney grubundaki katılımcıların ön test ve son test uygulamasındaki ölçek toplam puan ortalamalarının istatistiksel olarak anlamlı farklılık gösterdiği ve ölçek toplam puanlarının arttığı belirlenmiştir. Çalışmada motivasyonel görüşme uygulanan deney grubundaki katılımcıların yalnızlık düzeylerinde azalma olduğu, ölçek puanı değerlendirmesine göre kabul edilebilir yalnızlık seviyesinde oldukları bulunmuştur. Sonuç olarak ortopedik engelli yaşlı bireylerin öz yeterlilik düzeylerinin düşük, yalnızlık düzeylerinin yüksek olduğu belirlenmiştir. Motivasyonel görüşme uygulamasının bireylerin öz yeterliliklerini arttırdığı, yalnızlık düzeylerini azalttığı saptanmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre; bundan sonraki araştırmalarda katılımcı sayısının artırılması, kentsel ve kırsal bölgeler arasında karşılaştırmalı çalışmaların yapılması, motivasyonel görüşmenin farklı engeli bulunan bireylerde uygulanması ve motivasyonel görüşme yönteminin hemşirelik eğitimi ve uygulamalarında yaygınlaştırılması önerilmiştir. Anahtar Kelimeler; Hemşirelik; Motivasyonel Görüşme; Öz Yeterlilik; Yalnızlık; Engellilik; Yaşlılık
The aim of the study planned in the randomized controlled experimental study pattern is to determine the effects of motivational interviewing on the self-efficacy and loneliness in orthopedically disabled elderly individuals. The research is conducted with the orthopedically disabled individuals registered in the Karabağlar Municipality Social Aid Affairs Directorate disabled unit database, in between October 2019 – May 2021. The universe of the research is composed of 92 orthopedically disabled individuals 65 years of age and over. To the 76 persons who accepted to participate in the study, Introductory Information Form, General Self-Efficacy Scale and Loneliness Scale for Elderly are applied and the loneliness levels of 64 people are found high and self-efficacy levels of the same are found low. How many people shall be taken into the population from the universe is determined through the power analysis. According to the analysis, in case of including 26 persons each in the experimental and control groups, it is stipulated that 80% power shall be provided. In the preliminary test application of the research data, experimental and control groups are applied "Introductory Information Form", "General Self-Efficacy Scale" and "Loneliness Scale for Elderly". During the application process the observations on the individuals are conducted through "Motivational İnterviewing Program Form" and "Control Group Monitoring Form". For the individuals who agreed to participate in the study, 5 sessions of motivational interviewings based on change stages model are applied. Thereafter, the final test application of the scales used in the study is conducted for the experimental and control groups. In the assessment of the data acquired from the study SPSS 24.0 program is used. In the evaluation of the acquired socio-demographic data, numbers and percentages are used for categorical variables and mean and standard deviation are used for numerical variables. The conformity of the data to the normal distribution is assessed via Kolmogorov-Smirnov normality test. In comparison of score averages, Mann-Whitney U test is used among the non-parametric tests. While examining the relations between the groups of the nominal variables, Pearson chi-square test and Fisher-Freeman- Halton Exact test analysis are applied. In determining the difference between recursive measurements, Wilcoxon test and Paired Samples test are used. Comparison of more than two groups was made with Mann-Whitney U test. The statistical significance limit value is taken as p<0,05. It is determined in the study that the age mean of the participants in the experimental group is 70,00±4,86 and of the participants in the control group is 72,27±5,71. It is determined that the participants are similar and the groups are homogenous regarding the socio-demographic data and disability status data (p<0,05). In the study it is found out that the General Self-Efficacy Scale total score mean of the individuals in the experimental group is 24,65±5,00 points in the preliminary test application and the individuals in the control group received 32,31±3,49 points. It is determined that the individuals in the experimental group scored 19,45±2,35 points and control group individuals scored 19,13±2,29 points in the preliminary test application of Loneliness Scale for Elderly as the total score mean. It is determined that the self-efficacy levels of the participants of the study are low and their loneliness levels are high. In the study, after the motivational interviewing, in the final test application of the General Self-Efficacy Scale, it is determined that the total score mean in the experimental group participants is 48,15±3,68 and in the control group participants is 29,95±4,80. It is determined that the scale total score means in the preliminary and final test applications for the experimental group participants who received motivational interviewings show statistically significant difference and that the scale total point is increased. In the study, it is found out that there is a decrease in the loneliness levels of the participants in the experimental group who received motivational interviewings, and according to the scale point assessment they are at an acceptable loneliness level. As a result, it is determined that the self-efficacy levels of the orthopedically disabled elderly individuals are low and their loneliness levels are high. It is seen that the application of motivational interviewings increase the self-efficacy and decrease the loneliness levels of the individuals. According to the acquired results of the research, it is recommended that in the future studies the number of participants can be increased, comparative studies can be conducted among districts or provinces, the motivational interviewings can be applied for individuals with different disabilities and motivational interviewing method can be more generalized in nursery education and applications. Keywords; Nursery; Motivational Interviewing; Self-Efficacy; Loneliness; Disability; Elderly.
The aim of the study planned in the randomized controlled experimental study pattern is to determine the effects of motivational interviewing on the self-efficacy and loneliness in orthopedically disabled elderly individuals. The research is conducted with the orthopedically disabled individuals registered in the Karabağlar Municipality Social Aid Affairs Directorate disabled unit database, in between October 2019 – May 2021. The universe of the research is composed of 92 orthopedically disabled individuals 65 years of age and over. To the 76 persons who accepted to participate in the study, Introductory Information Form, General Self-Efficacy Scale and Loneliness Scale for Elderly are applied and the loneliness levels of 64 people are found high and self-efficacy levels of the same are found low. How many people shall be taken into the population from the universe is determined through the power analysis. According to the analysis, in case of including 26 persons each in the experimental and control groups, it is stipulated that 80% power shall be provided. In the preliminary test application of the research data, experimental and control groups are applied "Introductory Information Form", "General Self-Efficacy Scale" and "Loneliness Scale for Elderly". During the application process the observations on the individuals are conducted through "Motivational İnterviewing Program Form" and "Control Group Monitoring Form". For the individuals who agreed to participate in the study, 5 sessions of motivational interviewings based on change stages model are applied. Thereafter, the final test application of the scales used in the study is conducted for the experimental and control groups. In the assessment of the data acquired from the study SPSS 24.0 program is used. In the evaluation of the acquired socio-demographic data, numbers and percentages are used for categorical variables and mean and standard deviation are used for numerical variables. The conformity of the data to the normal distribution is assessed via Kolmogorov-Smirnov normality test. In comparison of score averages, Mann-Whitney U test is used among the non-parametric tests. While examining the relations between the groups of the nominal variables, Pearson chi-square test and Fisher-Freeman- Halton Exact test analysis are applied. In determining the difference between recursive measurements, Wilcoxon test and Paired Samples test are used. Comparison of more than two groups was made with Mann-Whitney U test. The statistical significance limit value is taken as p<0,05. It is determined in the study that the age mean of the participants in the experimental group is 70,00±4,86 and of the participants in the control group is 72,27±5,71. It is determined that the participants are similar and the groups are homogenous regarding the socio-demographic data and disability status data (p<0,05). In the study it is found out that the General Self-Efficacy Scale total score mean of the individuals in the experimental group is 24,65±5,00 points in the preliminary test application and the individuals in the control group received 32,31±3,49 points. It is determined that the individuals in the experimental group scored 19,45±2,35 points and control group individuals scored 19,13±2,29 points in the preliminary test application of Loneliness Scale for Elderly as the total score mean. It is determined that the self-efficacy levels of the participants of the study are low and their loneliness levels are high. In the study, after the motivational interviewing, in the final test application of the General Self-Efficacy Scale, it is determined that the total score mean in the experimental group participants is 48,15±3,68 and in the control group participants is 29,95±4,80. It is determined that the scale total score means in the preliminary and final test applications for the experimental group participants who received motivational interviewings show statistically significant difference and that the scale total point is increased. In the study, it is found out that there is a decrease in the loneliness levels of the participants in the experimental group who received motivational interviewings, and according to the scale point assessment they are at an acceptable loneliness level. As a result, it is determined that the self-efficacy levels of the orthopedically disabled elderly individuals are low and their loneliness levels are high. It is seen that the application of motivational interviewings increase the self-efficacy and decrease the loneliness levels of the individuals. According to the acquired results of the research, it is recommended that in the future studies the number of participants can be increased, comparative studies can be conducted among districts or provinces, the motivational interviewings can be applied for individuals with different disabilities and motivational interviewing method can be more generalized in nursery education and applications. Keywords; Nursery; Motivational Interviewing; Self-Efficacy; Loneliness; Disability; Elderly.
Açıklama
23.02.2023 tarihine kadar kullanımı yazar tarafından kısıtlanmıştır
Anahtar Kelimeler
Hemşirelik, Nursing
