Geriye çömelme ve kalça itiş egzersizleriyle oluşturulan aktivite sonrası performans artışının iyi antrene erkek sporcuların dikey sıçrama ve sprint performanslarına etkilerinin karşılaştırılması

Bu çalışmanın amacı geriye çömelme (GÇ) ve kalça itiş (Kİ) egzersizleri yoluyla oluşturulan ön yüklerin yaratacağı aktivite sonrası performans artışının (ASPA), dikey sıçrama ve sprint performansına akut etkilerinin karşılaştırılmasıdır. Çalışmaya vücut kütlesinin 1,5 katıyla GÇ egzersizi uygulayabilen iyi antrene 12 erkek sporcu gönüllü olarak katıldı (yaş: 21,6±2,68; boy: 191,6±7,30 cm; vücut kütlesi: 86,7±11,04 kg; vücut yağ oranı: %8,7±3,6). Sporcuların dikey sıçrama ve 30 metre sprint performansları GÇ ve Kİ ile oluşturulan ön yükler uygulanarak ve uygulanmadan dört ayrı günde ve çaprazlanarak alındı. GÇ ve Kİ uygulamalarında sporcuların bir tekrar maksimallerinin (1-TM) %90’ı ile 5 set × 1 tekrarlık egzersizler kullanıldı. Elde edilen bulgulara göre; GÇ ile oluşturulan ön yükün sprint performansına etkisi anlamlı değildi (p>0,05; ES=0,46). Diğer yandan GÇ uygulamaları dikey sıçrama performansını anlamlı ölçüde arttırdı (p=0,005; ES=1,0). Kİ ile oluşturulan ön yük sonrasında ise ne dikey sıçrama ne de sprint performanslarındaki artış anlamlıydı (p>0,05; ES=0,29; ES=0,09). Sonuç olarak, GÇ yoluyla oluşturulan ön yük etkisi sporcuların yalnızca dikey sıçrama performansı artışında etkili oldu.

The aim of this study was to compare the acute effects of post-activation performance enhancement (PAPE) generated by back squat (BS) and hip thrust (HT) exercises on vertical jump and sprint performances. Twelve male athletes, who could perform BS exercise at least 1.5 times of their body mass, voluntarily participated in this study (age: 21.6 ± 2.68; height: 191.6 ± 7.30 cm; body mass: 86.7 ± 11.04 kg; body fat ratio: 8.7 ± 3.6%). Athletes’ vertical jump and 30-meter sprints were performed at four separate days with and without prior-exercises using cross-over study design. 5 sets × 1 repeated protocol corresponding to athletes’ 90% of one repeat maximal (1-RM) were used during HT and BS applications. According to results, PAPE created by BS did not significantly effect on sprint performance (p>0.05; ES=0.46). However, BS applications significantly enhanced vertical jump performances (p=0.005; ES=1.0). Neither vertical jump nor sprint performance of athletes were significantly affected by HT applications (p>0.05; ES=0.29; ES=0.09). As a result, prior-exercise applications performed by BS significantly enhanced only vertical jump performances of athletes.