Farklı tekniklerle üretilmiş implant üstü dayanak ve kronların in-vitro olarak karşılaştırılması

İmplant destekli protetik restorasyonlar günümüzde, özellikle tek diş eksikliklerinin tamamlanmasında sıklıkla başvurulan bir tedavi protokolü olarak öne çıkmaktadır. İmplant destekli protetik restorasyonların uzun dönem klinik başarısı, doğru endikasyon ve cerrahi uygulamanın yanı sıra olguya uygun protetik planlama ile doğrudan ilişkilidir. Doğru protetik planlama kapsamında üst yapıyı oluşturacak komponentlerin özelliklerinin de dikkatle seçilmesi gerekmektedir. Bu doğrultuda dayanağın ve üst yapı tasarımının seçimi oldukça önem taşımaktadır. Dayanak seçimi yapılırken dayanak materyali ve üretim tekniği göz önüne alındığında restorasyonun uzun dönem başarısı artmaktadır. Görülen komplikasyonlar, doğru dayanak seçimi ve üst yapı tasarımı ile en aza indirgenebilmektedir. Son yıllarda dayanak ve üstyapı kronun tek parça olarak üretilip implanta vidalandığı modifiye hibrit restorasyonlar "hibrit-dayanak-kronlar" şeklinde anılmaktadır. Siman tutuculu ve vida tutuculu implant destekli restorasyonların avantajlarını buluşturan bu tasarımın, restorasyonların uzun dönem klinik başarısını olumlu yönde etkilediği ifade edilmektedir. Fakat söz konusu tasarım hakkında literatürde yeterli bilgi bulunmamaktadır. Bu çalışmada farklı materyallerle ve farklı tekniklerle üretilen implant destekli tek kron restorasyonların kırılma dayanımları ve vida gevşeme miktarları incelenmektedir. Bu amaçla toplam 40 adet implant 4 gruba ayrılmıştır. Birinci gruptaki restorasyonlar fabrikasyon titanyum dayanaklar üzerine titanyum altyapılı porselen kronların simante edilip implantlara vidalanmasıyla hazırlanan fabrikasyon titanyum dayanaklı simante-vidalı kronlardan oluşmaktadır. İkinci gruptaki restorasyonlar fabrikasyon zirkonya dayanaklar üzerine zirkonya altyapılı porselen kronların simante edilip vidalanmasıyla hazırlanan fabrikasyon zirkonya dayanaklı simante-vidalı kronlardan meydana gelmektedir. Üçüncü grup, CAD/CAM yöntemiyle bireysel olarak üretilen titanyum temsili dayanaklar üzerine veneer porseleninin direkt olarak işlenmesiyle elde edilen monoblok titanyum hibritdayanak-kronlardır. Dördüncü ve son grup ise CAD/CAM yöntemiyle bireysel olarak üretilen zirkonya temsili dayanaklar üzerine veneer porseleninin direkt olarak işlenerek Ti-base'ler ile bağlanması yoluyla elde edilen monoblok zirkonya hibrit-dayanak-kronlardan oluşmaktadır. Farklı teknik ve materyallerle üretilen bu restorasyonların, termal siklus işlemini takiben önce çözülme torku değerleri hesaplanarak vida gevşeme oranları belirlenmiş, ardından da kırılma dayanımları ölçülmüş ve kırık modları incelenmiştir. Dayanak materyali ve vida gevşemesi arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Vida gevşeme oranları titanyum hibrit-dayanak-kronlar, zirkonya simante-vidalı kronlar, zirkonya hibrit-dayanak-kronlar ve titanyum simante-vidalı kronlar için sırasıyla %20, 09±6, 49; %15, 23±6, 07; %11, 63±7, 48 ve %9, 59±8, 84 olarak hesaplanmıştır. Dayanağın üretim tekniği ve üstyapı tasarımının zirkonya dayanaklar için vida gevşeme miktarını etkileyen bir faktör olmadığı belirlenmiştir. Vida gevşemesinin en fazla olduğu grup titanyum hibrit-dayanak-kron grubu, en az olduğu grup ise titanyum simante-vidalı kron grubu olarak belirlenmiştir. Yalnızca bu iki grubun vida gevşeme değerleri arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. İmplant destekli tek kron örneklerin üretiminde kullanılan dayanak materyalinin, üretim tekniğinin ve üstyapı tasarımının; örneklerin kırılma dayanımlarını etkilediği gözlemlenmiştir. Hibrit-dayanakkronların kırılma dayanımının, konvansiyonel simante-vidalı kronlara göre daha yüksek olduğu görülmüş; sistemin iki parça yerine tek parça halinde üretilmesinin kırılma dayanımını arttırdığı gözlemlenmiştir. Hem hibrit-dayanak-kron, hem de simante-vidalı kron gruplarında titanyumdan üretilen dayanakların kırılma dayanımlarının zirkonyaya göre anlamlı şekilde daha yüksek olduğu belirlenmiştir. En yüksek kırılma dayanımına sahip grup 385, 84±27, 68 N ile CAD/CAM tekniği ile üretilen titanyum hibrit-dayanak-kron grubudur. Bu grubu sırası ile 313, 18±39, 97 N ile CAD/CAM tekniği ile üretilen zirkonya hibrit-dayanak-kron grubu; 272, 69±35, 03 N ile titanyum simante-vidalı kron grubu ve 156, 71±19, 83 N ile zirkonya simante-vidalı kron grubu takip etmektedir. Grupların ortalama kırılma dayanımları arasındaki farklar istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur.;Dayanak, dental implant, hibrit-dayanak-kron, vida gevşemesi, kırılma dayanımı.;Abutment, dental implant, hybrid-abutment-crown, screw loosening, fracture strength.