2000 sonrası Türk sinemasında görüntü estetiği ve mizansen

Genel olarak güzel üzerine düşünme anlamına gelen estetik, tüm sanat dallarıyla olduğu gibi sinemayla da yakın ilişki içindedir. Antik Yunan filozoflarıyla başlayan güzelliğe dair kuramsal yaklaşımlar, 18. yüzyılda estetiğin ayrı bir disiplin olarak kabul edilmesiyle devam etmiştir. Bu doğrultuda çalışmanın birinci bölümünde; estetik kavramı, klasik estetik anlayışın ortaya çıkışında önemli düşünürler doğrultusunda tarihsel olarak incelenmiştir. Böylece çalışmanın estetiğe dair kuramsal çerçevesi oluşturulmuştur. Çalışmanın ikinci bölümünde ise teknik ve estetik yönden büyük benzerliklerin bulunduğu fotoğraf ve sinema, görüntü estetiği bağlamında ele alınmıştır. Tarihsel süreç içerisinde teknik ve teknolojik ilerlemeye paralel olarak, estetik yaklaşımların da geliştiği görülmektedir. Bu doğrultuda sinemada estetik olgusu; mizansen, gerçekçilik, biçimcilik kavramları ve yaratıcı yönetmeni ifade eden auteur yaklaşımı çerçevesinde değerlendirilmiştir. Çalışmanın üçüncü bölümünde; 2000 yılına kadar Türk Sineması'nda öne çıkan filmler, görüntü estetiği ve mizansen bağlamında incelenmiştir. Bu incelemeler yapılırken, Türkiye'nin geçirdiği tarihsel ve toplumsal dönüşümler de göz önünde bulundurulmuştur. Çalışmanın son bölümünde ise, 2000 sonrasında kendi biçim anlayışları doğrultusunda üretim yapan yönetmenlerin filmleri ele alınmıştır. Buradan hareketle, anaakımın dışında kalan beş Türk yönetmenin amaca yönelik örneklem yoluyla seçilmiş birer filmi, David Bordwell'in "Biçem Analizi" (Style Analysis) modeli temel alınarak hazırlanan yönerge doğrultusunda niteliksel analize tabi tutulmuştur. Çalışmada böylece 2000 sonrası Türk Sineması'nda biçeme dair anlayışlarıyla öne çıkan yönetmenlerin estetik yaklaşımlarının ortaya konulması amaçlanmıştır.

Aesthetics which is generally meant as thinking on beauty is also related to cinema as it is with other branches of art. Theoretic approaches on beauty starting with Ancient Greek Philosophers go on with as a unique discipline of aesthetics in 18th century. From this perspective, in the first part of this study; the concept of aesthetics, is analysed historically in arising of the understanding of classical aesthetics by prominent thinkers. Thus, theoretical frame about aesthetics of this study is formed accordingly. In the second part of the study, photography and cinema, both of which, have technical and aesthetical similarities, have been handled in terms of visual aesthetics. The development of aesthetical approaches has been observed in parallel with the development of technical and technological improvement in historical process. So, the fact of aesthetics in cinema; is analysed under the scope of mise-en-scène, realism, concepts of style and auteur approach expressing creative director. In the third part of the study; prominent movies in Turkish Cinema till 2000 have been analysed under the scope of visual aesthetics and mise-en-scène. While these analyses have been done, Turkey's historical and social transforms have been considered. In the final part of the study, however, the products of directors whose movies have been formed according to their own style after 2000. Therefore, one for each movie, chosen as a purposive way of sample, of five Turkish directors who stay out of the mainstream, has been qualitatively analysed in accordance with the instruction prepared by David Bordwell's model of "Style Analysis". As a result, in this study, revealing of aesthetic approaches of prominent directors' understandings of style in Turkish Cinema after 2000 have been aimed.