Yazar "Yalman, Deniz" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 20 / 69
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Another Reason to Omit Induction Radiotherapy: Save It for Last REPLY(Galenos Yayincilik, 2016) Yalman, DenizÖğe AUA/ASTRO 2013 Guidelines for Adjuvant and Salvage Radiation Therapy After Prostatectomy: What are the Yields and the Changes?(Galenos Yayincilik, 2015) Yalman, DenizAdverse pathologic features such as positive surgical margins, seminal vesicle invasion and extra-prostatic extension after Radical Prostatectomy (RP) increases the recurrence risk. Administration of Radiotherapy (RT) as adjuvant therapy to the patients with adverse pathologic features before the evidence of disease recurrence (undetectable Prostatic Specific Antigen (PSA) level) or as salvage treatment after PSA recurrence without evidence of metastasis is one of the most controversial issues. In this context "American Urological Association" (AUA) and "American Society for Radiation Oncology" (ASTRO) prepared a guideline to provide direction to clinicians and patients. The guideline statements can be summarized as follows: adjuvant RT should be offered to patients with adverse pathologic features since it decreases the risk of biochemical and local recurrence and clinical progression; physicians should regularly monitor PSA to enable early administration of salvage therapies; a detectable or rising PSA value after surgery with a second confirmatory level of = 0.2 ng/mL should be defined as biochemical recurrence; a restaging evaluation may be considered in case of PSA recurrence; salvage RT should be offered to patients with PSA or local recurrence in whom there is no evidence of distant metastasis; the effectiveness of salvage RT is greatest when given at lower levels of PSA; patients should be informed of the possible short-term and long-term morbidity of RT. Although this guideline has not resolved the controversy regarding adjuvant or salvage RT it is an important step that two important societies-AUA and ASTRO-gathered together for the first time and prepared a guideline. It is expected that the results of ongoing randomized studies will bring clarification to this issue. No matter how controversial the issue is, the most important point is that the decision to administer adjuvant or salvage RT should be made by the patient and the multidisciplinary team together, and it must be kept in mind that every patient has different characteristics and the benefit/risk ratio will be different for each patient.Öğe AUA/ASTRO 2013 Guidelines for Adjuvant and Salvage Radiation Therapy After Prostatectomy: What are the Yields and the Changes?(Galenos Yayincilik, 2015) Yalman, DenizAdverse pathologic features such as positive surgical margins, seminal vesicle invasion and extra-prostatic extension after Radical Prostatectomy (RP) increases the recurrence risk. Administration of Radiotherapy (RT) as adjuvant therapy to the patients with adverse pathologic features before the evidence of disease recurrence (undetectable Prostatic Specific Antigen (PSA) level) or as salvage treatment after PSA recurrence without evidence of metastasis is one of the most controversial issues. In this context "American Urological Association" (AUA) and "American Society for Radiation Oncology" (ASTRO) prepared a guideline to provide direction to clinicians and patients. The guideline statements can be summarized as follows: adjuvant RT should be offered to patients with adverse pathologic features since it decreases the risk of biochemical and local recurrence and clinical progression; physicians should regularly monitor PSA to enable early administration of salvage therapies; a detectable or rising PSA value after surgery with a second confirmatory level of = 0.2 ng/mL should be defined as biochemical recurrence; a restaging evaluation may be considered in case of PSA recurrence; salvage RT should be offered to patients with PSA or local recurrence in whom there is no evidence of distant metastasis; the effectiveness of salvage RT is greatest when given at lower levels of PSA; patients should be informed of the possible short-term and long-term morbidity of RT. Although this guideline has not resolved the controversy regarding adjuvant or salvage RT it is an important step that two important societies-AUA and ASTRO-gathered together for the first time and prepared a guideline. It is expected that the results of ongoing randomized studies will bring clarification to this issue. No matter how controversial the issue is, the most important point is that the decision to administer adjuvant or salvage RT should be made by the patient and the multidisciplinary team together, and it must be kept in mind that every patient has different characteristics and the benefit/risk ratio will be different for each patient.Öğe AUA/ASTRO 2013 Guidelines for Adjuvant and Salvage Radiation Therapy After Prostatectomy: What are the Yields and the Changes?(Galenos Yayincilik, 2015) Yalman, DenizAdverse pathologic features such as positive surgical margins, seminal vesicle invasion and extra-prostatic extension after Radical Prostatectomy (RP) increases the recurrence risk. Administration of Radiotherapy (RT) as adjuvant therapy to the patients with adverse pathologic features before the evidence of disease recurrence (undetectable Prostatic Specific Antigen (PSA) level) or as salvage treatment after PSA recurrence without evidence of metastasis is one of the most controversial issues. In this context "American Urological Association" (AUA) and "American Society for Radiation Oncology" (ASTRO) prepared a guideline to provide direction to clinicians and patients. The guideline statements can be summarized as follows: adjuvant RT should be offered to patients with adverse pathologic features since it decreases the risk of biochemical and local recurrence and clinical progression; physicians should regularly monitor PSA to enable early administration of salvage therapies; a detectable or rising PSA value after surgery with a second confirmatory level of = 0.2 ng/mL should be defined as biochemical recurrence; a restaging evaluation may be considered in case of PSA recurrence; salvage RT should be offered to patients with PSA or local recurrence in whom there is no evidence of distant metastasis; the effectiveness of salvage RT is greatest when given at lower levels of PSA; patients should be informed of the possible short-term and long-term morbidity of RT. Although this guideline has not resolved the controversy regarding adjuvant or salvage RT it is an important step that two important societies-AUA and ASTRO-gathered together for the first time and prepared a guideline. It is expected that the results of ongoing randomized studies will bring clarification to this issue. No matter how controversial the issue is, the most important point is that the decision to administer adjuvant or salvage RT should be made by the patient and the multidisciplinary team together, and it must be kept in mind that every patient has different characteristics and the benefit/risk ratio will be different for each patient.Öğe Baş-boyun kanseri tanısı ile radyopterapi gören olgularda geç yan etkilerinin değerlendirilmesi(2003) Özsaran, Zeynep; Yalman, Deniz; Yıldırım, Gökçen; Parvızı, Morteza; Esassolak, Mustafa; Haydaroğlu, AyferAmaç: Baş-boyun bölgesine yönelik radyoterapi gören 120 olgu, geç yan etkiler ve görülme sıklığını etkileyen prognostik faktörlerin belirlenmesi amacıyla kliniğimizde tedavi sonrası en erken 6. ayda olmak üzere "Radiation Therapy Oncology Group/ European Organization for Research and Treatment of Cancer" (RTOG/EORTC) kriterlerine göre değerlendirilmiştir. Gereç ve Yöntem: Tümör yerleşimi; 53 olguda (%44.2) larinks, 17 (%14.2) olguda nazofarinks, 13 (%10.8) olguda dil, 7 (%5.8) olguda ağız tabanı, bukkal mukoza, 10 olguda (%8.3) hipofarinks, tonsil veya parotiste olup, 20 (%16.7) olguya primeri bilinmeyen servikal lenf bezi metastazı nedeniyle baş-boyun bölgesinden radyoterapi uygulanmıştır. Radyoterapi dozu medyan 66 Gy (aralık:54-90 Gy) olup, tedavi 103 olguda Co 60 teleterapi cihazı ile 17 olguda ise 6-25 MV lineer hızlandırıcı ile uygulanmıştır. Bulgular:Geç yan etki açısından sorguladığımız 120 olgunun 17'sinde (%14.2) geç yan etki gözlenmezken, 39 olguda (%32.5) derece 1, 49 olguda (%40.8) derece 2, 15 olguda (%12.5) derece 3 toksisite ile karşılaşılmıştır. Geç yan etki gelişimini etkileyebilecek faktörler araştırıldığında, cins (p=0.799), operasyon uygulanması (p=0.743), radyoterapi dozu(<66 Gy) (p=0.229), kullanılan foton enerjisi (Co 60 veya 6 MV) (p=0.860), sosyoekonomik durum (p=0.440), kemoterapi uygulaması (p=0.656) ile geç yan etki gelişimi arasında istatistiksel anlamlı ilişki bulunmazken, uygulanan operasyon tipinin (yalnız tümör eksizyonu ve tümör eksizyonuyla birlikte boyun disseksiyonu) geç yan etki oranlarını arttırdığı belirlenmiştir (p=0.004). Ayrıca ağız mukozasının %50'sinden fazlasının saha içinde kalması durumunda geç yan etki oranlarının yükseldiği saptanmıştır (p=0.006). Sonuç: Baş-boyun kanseri nedeniyle radyoterapi uygulanan olgularda farklı derecelerde olmakla birlikte yüksek oranda geç toksisiteye rastlanmaktadır. Bu yan etkilerin daha ayrıntılı bir şekilde standart bir derecelendirme sistemi kullanarak her hastada radyoterapiden önce, radyoterapi sırasında ve sonrasında değerlendirilmesi belki de geç toksisite görülebilecek olguları önceden belirleyip buna yönelik koruyucu tedbirler almamızda yardımcı olacak ve hastaların yaşam kalitesini yükseltecektir.Öğe Baş-boyun kanseri tanısı ile radyoterapi gören olgularda geç yan etkilerin değerlendirilmesi(2003) Özsaran, Zeynep; Yalman, Deniz; Yıldırım, Gökçen; Parvizi, Morteza; Esassolak, Mustafa Adnan; Haydaroğlu, Ayfer…Öğe Çocukluk çağı solid tümörlerinde ileri düzey linak tabanlı stereotaktik radyoterapi sistemlerinin görüntüleme poziyonlandırma ve ışınlama hassasiyetlerinin dozimetrik olarak değerlendirilmesi(Ege Üniversitesi, 2023) Yalman, Deniz; Kamer, Serra; Olacak, Nezahat; Tavlayan, Emin; Hazeral, Yusuf ZiyaAmaç: İleri düzey linak-tabanlı stereotaktik radyoterapi sistemlerinin çocukluk çağına özgül uygulamalar bağlamında görüntüleme, pozisyonlama, ışınlama hassasiyetlerinin belirlenmesi ve dozimetrik değerlendirilmesi hedeflenmiştir. Yöntem: Eşmerkeze yerleştirilen "Ball Bearing(BB)" fantomuna mikrometre ile 0, 02mm hassasiyetinde manuel kaymalar yapılarak, "ExacTrac Dynamic(ETD)" sisteminin bu kaymaları tespit yeteneği araştırılmıştır. Aynı araştırma, kaymalar tedavi masasıyla yapılarak kV/MV/ETD sistemleri için tekrarlanmıştır. İnsan eşdeğeri kafa fantomu ile kaymalar tekrarlanıp, ETD ve "Cone beam computed tomography(CBCT)"nin saptama yetenekleri araştırılmıştır. Fantoma farklı masa açıları verilerek ETD sapmaları incelenmiştir. Sonrasında antropomorfik çocuk fantomu üzerine 4 farklı tümör bölgesinde planlamalar yapılmış ve planlama sistemleri dozimetrik olarak karşılaştırılmıştır. Bu planların in-vitro ve in-vivo dozimetrelerle kalite kontrol ölçümleri gerçekleştirilmiştir. Bulgular: BB ile yapılan manuel ve masa kaymalarını ETD sistemi başarı ile tespit etmiştir. MV ve kV sistemlerinin ortalama sapma değerleri sırasıyla 0, 01mm (±0, 12mm) ile 0, 01mm (±0, 09mm) olarak bulunmuştur. Kafa fantomu kayma testlerinde ETD ortalama sapma değerleri x, y, z, vektörel, yaw, pitch ve roll için sırasıyla 0, 01;0, 07;-0, 04;0, 11mm, -0, 01;-0, 02 ve -0, 02 derece, CBCT için sırasıyla -0, 03;-0, 03;-0, 01;0, 09mm, 0, 02;-0, 12 ve -0, 02 derecedir. Farklı masa açılarında ETD sapmaları maksimum 0, 19mm ve 0, 12 derecedir. Kraniyal sanal tümör planlamalarında "Elements" ile beyin sapı merkezi dozu, "Eclipse" ile kapsama dozu hedefine ulaşılamamıştır. Diğer planlamalarda klinik hedeflere ulaşılmıştır. Sonuç: İncelenen tüm sistemler konum saptama ve pozisyonlandırma açısından klinik olarak yetkindir. Farklı masa açılarını kullanmak zorunda olduğumuz kranyal SRS ışınlamalarında ETD sisteminin aynı hassasiyetle çalıştığı ve gerekliliği ortaya konmuştur. Her iki sisteme ait planlama yazılımları klinik ve dozimetrik olarak yetkindir. ETD sisteminin sunduğu stereotaksiye özel protokol tabanlı iş akışının klinik avantajı tespit edilmiştir.;Stereotaktik radyoterapi, ExacTrac Dynamic, Cone Beam Computed Tomography, dozimetrik doğrulama, gerçek zamanlı görüntü rehberliği.;Stereotactic Radiotherapy, ExacTrac Dynamic, Cone Beam Computed Tomography, Dosimetric Verification, Real-time Image Guidance.Öğe Comparison of 3, 4, 5, 6 and 7-Field Therapy Techniques in Three Dimensional Conformal Prostate Radiotherapy(Ortadogu Ad Pres & Publ Co, 2011) Olacak, Nezahat; Tavlayan, Emin; Yalman, Deniz; Akagunguz, Ozlem; Ozkok, Serdar; Aras, B. ArifObjective: Determination of the most appropriate planning technique implementing maximum dose to target organs; minimum dose to critical organs as rectum, urinary bladder and femoral heads using different plans in three dimensional conformal radiotherapy (3D-CRT) of prostate cancer. Material and Methods: Eighteen distinctive conformal plans were made in each of 17 cases (radical RT for nine and adjuvant RT for eight) selected patients with prostate cancer who applied to Ego University Department of Therapeutic Radiation and Oncology. Values of rectum V50, V80, V90, bladder V90, femoral heads (V70 for radical, V80 for adjuvant) were evaluated using cumulative dose-volume histograms, and the level of statistical significance was assessed with t-test and one-way variance analysis after mean values and standard deviations of 1530 data, for five values of 18 plans of 17 patients, had been calculated. Results: When 18 distinctive planning techniques were compared, of the 3-field techniques, at "0 degrees,90 degrees" plan minimum dose values were detected for rectum and maximum dose values were detected for femoral head (F>3.25, p<0.05). A significant difference was not found for urinary bladder values. In the 4-field techniques, maximum dose for rectum was obtained at "45 degrees,135 degrees" plan, minimum values for femoral head were obtained at box technique and "45 degrees,135 degrees" plan (F>4.54, p<0.05). In 5-field techniques, "0 degrees,72 degrees,144 degrees" plan was found significantly high in terms of rectum V90 and V80 values in operated subjects and rectum V80 and V50 values in the subjects not operated (F>3.58, p<0.05). When 6 and 7-field planning techniques were compared between themselves, a significant difference was not found in terms of rectum, urinary bladder and femoral head doses. Conclusion: It was concluded that box technique would be more appropriate for the initial phase of both radical and adjuvant 3D-CRT of prostate cancer and double-weighted 6-field "45 degrees, 90 degrees, 135 degrees" technique for boost therapy.Öğe The Current Status of Radiotherapy in the Definitive Treatment of Lung Cancer in a Developing Country: Turkey(Elsevier Science Inc, 2017) Yalman, Deniz; Koylu, Murat; Sert, Fatma; Caglar, Hale BasakÖğe Ege Üniversitesi hastanesi veri tabanındaki pankreas kanserlerinin epidemiyolojik ve genel sağkalım özellikleri(2020) Sert, Fatma; Özkök, Serdar; Oruç, Nevin; Ünalp, Ömer; Yalman, Deniz; Nart, Deniz; Haydaroğlu, AyferAmaç: Pankreas kanserlerinin epidemiyolojisi ve genel sağkalım (GSK) özelliklerinin araştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Ege Üniversitesi Kanserle Savaş Uygulama ve Araştırma Merkezine (EÜKAM) 1992-2017 yıllarında kayıtlı Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi (EÜTF) kanser verileri retrospektif olarak taranmıştır. CANREG özel bilgisayar programına kayıtlı veriler, WHO ve Surveillance, Epidemiology, and End Results (SEER) sistemlerinde gruplanarak analizler yapılmıştır. İstatistiksel analizlerde Kikare, General Linear Model (GLM), Kaplan-Meier sağ kalım analizleri kullanılmıştır. Bulgular: Toplam 117.139 kanser olgusunun 2.507’si pankreas kanseridir. Olgularımızın 1.493’ü (%59,5) erkek, 1.014’ü (%40,5) kadın olup pankreas kanseri iki cinsiyette benzer oranlarda izlenmektedir. Pankreas başı, en sık yerleşim yeridir. Genellikle ileri evrede tanı konulan kuyruk yerleşimli tümörler, erkeklerde daha sıktır (%11,5 vs. %6,2; p=0,047). Erkeklerde en sık 60 69 yaş arasında, kadınlarda ise 70 yaş üzerinde izlenmektedir. Ekzokrin tümörler, endokrin tümörlerden anlamlı oranda fazla karşılaşılmaktadır (%95 vs. %5; p=0,002). 1992 yılından 2014 yılı sonuna kadar kaydedilen pankreas kanseri olgularında doğrusal bir artış mevcuttur ve yıllara göre olan bu artış anlamlıdır (GLM: F=10,91, p<0,001). Artış cinsiyetler arasında farklılık göstermektedir. Erkeklerde daha yüksek ve doğrusal artış olduğu saptanmıştır (GLM: F=4,988, p=0,026). Hastalık prognozu oldukça kötü olup 2-, 5- ve 10-yıllık GSK oranları sırasıyla %15,9, %8,3 ve %6,0; ortanca GSK 7 aydır. Beş yıllık GSK erkeklerde %11,3 iken; kadınlarda %15,4 olup fark anlamlı bulunmuştur (p<0,001). Sonuç: EÜTF’de EÜKAM tarafından 1992-2017 arasında, 117.139 kanser kaydı gerçekleştirilmiş, bunların 2507’si pankreas kanseridir. Pankreas kanserinde yıllara göre doğrusal artış vardır ve uzak metastatik evrede tanı konulmaktadır. En sık görülme yaş grubu olan 60-69 yaş grubu için 5 yıllık GSK %1,4 olarak bulunmuştur. Kadınlarda GSK erkeklere göre daha iyidir.Öğe Ege Üniversitesi Hastanesinde erkek genital sistem kanserlerinin epidemiyolojik ve genel sağ kalım özellikleri(2019) Haydaroğlu, Ayfer; Yalman, Deniz; Özkök, Serdar; Gökmen, Erhan; Şen, Sait; Kumbaracı, Banu Sarsık; Caner, AyşeAmaç: Ege Üniversitesi Hastanesi’nde (EÜH) Erkek Genital Sistem Kanseri (EGSK) tanısı ile tedavileri yapılan 5.634 kayıtlı olgunun epidemiyolojik ve genel sağ kalım (GSK) özelliklerini istatistiksel açıdan değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Sınıflandırmalarda ve sağ kalım analizlerinde “Surveillance, Epidemiology, and End Results” (SEER) verileri göz önüne alınmıştır. CANREG-4 programı ile kaydedilen veriler SPSS programına aktarılmıştır. İstatistik analizde Ki-kare yöntemi ve doğrusal modellemeler yapılmış ve p<0,05 anlamlı kabul edilmiştir. Bulgular: EGSK, EÜH kanser olgularının %5,3’ni, erkek kanserlerinin %10,1’ni oluşturmaktadır. EGSK’lerinin %84,7’si prostat, %15,3’ü ise testis yerleşimlidir. EGSK’lerinin yaş gruplarına göre dağılımında prostat kanserleri en sık 60-69 yaş grubunda, testis tümörleri ise 30-39 yaş grubunda yer almaktadır. Evrelendirme yapılabilen prostat kanserleri %60,9 lokalize, %20,2 lokal ileri, %16,8 metastatik dönemde tanı almışlardır. Prostat kanserinde yıllara göre doğrusal bir artış vardır (p<0,0001), testis tümöründe ise artış saptanmamıştır. Prostat kanserlerimizde medyan sağ kalım 120 ay, 5 ve 10 yıllık genel sağ kalım (GSK) oranları %74,2 ve %55,2’dir. Evrelere göre 5 ve 10 yıllık sağ kalım oranları sırasıyla; lokalize evrede %86,3 ve %70, lokal ileri evrede %78,1 ve %62,7, metastatik dönemde %21,7 ve %14’tür. Testis tümörlerinde olguların %45,4’ü seminom, %54,6’sı nonseminomdur. Testis tümörlerinde 5 ve 10 yıllık sağ kalımlar sırasıyla %86,6 ve %82,9’dir. Histopatolojiye göre 5 ve 10 yıllık GSK sırasıyla; seminomlarda %95,7 ve %94,2, nonseminomlarda ise %80.6 ve %75,2’dir (p<0,001). Sonuç: EÜH’de EGSK’lerinin %84,7’si prostat, %15,3’ü testis tümörüdür. Yıllar içinde prostat kanserinde doğrusal artış saptanmış, 5 ve 10 yıllık GSK oranları prostat kanseri için sırasıyla %74,2 ve %55,2, testis tümörlerinde %86,6 ve %82,9 bulunmuştur. Seminomlarda 10 yıllık sağ kalım %94,2 iken non-seminomlarda %75,2’ye düşmektedir.Öğe Ege Üniversitesi Hastanesinde gastrointestinal sistem kanserlerinin epidemiyolojik ve sağ kalım özellikleri(2019) Haydaroğlu, Ayfer; Yalman, Deniz; Ersin, Sinan; Yakut, Doğanavşargil Başak; Karabulut, Bülent; Ünal, Nalan; Özütemiz, ÖmerAmaç: Ege Üniversitesi Hastanesi (EÜH)’nde 1992-2017 arası gastrointestinal sistem (GİS) kanseri tanısı ve tedavileri yapılan olguların epidemiyolojik ve genel sağ kalım (GSK) özelliklerinin değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: EÜKAM tarafından 1992-2017 yılları arasında 19.542 GIS kanser kaydı yapılmıştır. Sınıflandırmalarda ve sağ kalım analizlerinde SEER verileri göz önüne alınmıştır. CANREG 4 programı ile kaydedilen veriler SPSS programına aktarılmış, istatistik analizde Ki-kare yöntemi ve doğrusal modellemeler yapılmış, p<0,05 değeri anlamlı kabul edilmiştir. Bulgular: GİS kanserleri, tüm olgularda ilk sırada (%16,7) yer almaktadır (p<0,0001), erkeklerde ikinci, kadınlarda üçüncü sıradadır. GİS kanserleri içinde en sık kolorektal kanserler (KRK) (%37), mide (%22) ve pankreas (%13) kanseri izlenmektedir. KRK kadınlarda (%38,6), mide kanserleri ise erkeklerde (%22,6) daha sıktır (p<0,0001). Yerleşimler, cinsiyet ve yaş grupları dikkate alındığında, GİS kanserleri erkeklerde 60-69 yaş grubunda (%31), kadınlarda >70 yaş grubunda (%28,6) anlamlı yüksektir (ki-kare: 85,297; p<0,0001). Yirmi yaş ve üzeri erişkin ve çocukluk dönemi kanser yerleşimleri karşılaştırıldığında, çocuklarda karaciğer ve intrahepatik safra yolları (%60,9), erişkinde KRK ilk sıradadır (%37,4) (p<0,00019). Histopatolojik olarak en sık adenokanserler (%70) görülmektedir (p<0,0001). GİS kanserlerinde yıllara göre doğrusal bir artış saptanmıştır (p<0,0001). Sonuç: EÜH Kanser Kayıt sisteminde GİS kanserleri tüm sistemler arasında birinci sıradadır. GİS kanserleri içinde en sık KRK görülmekte, bunu mide kanserleri izlemektedir. KRK kadınlarda, mide kanseri erkeklerde daha sıktır. GİS kanserleri hastanemizde cinsiyete ve yıllara göre doğrusal bir artış göstermektedir. GİS kanserlerimizde ortalama sağ kalım 25 ay, beş ve 10 yıllık GSK oranları %33,6 ve %25,2’dir.Öğe Ege Üniversitesi hastanesinde prostat kanserlerinin epidemiyolojisi ve genel sağkalım özellikleri(2020) Haydaroğlu, Ayfer; Kumbaracı, Banu Sarsık; Yalman, Deniz; Özkök, Serdar; Cüreklibatır, İbrahim; Nazlı, Okay; Kalemci, SerdarAmaç: Ege Üniversitesi (EÜ) Hastanesinde 1992-2017 arası kanser tanı ve tedavisi yapılan prostat kanseri (PK) tanılı 4792 hastanın epidemiyolojik özellikleri, tedavi modaliteleri ve sağkalım özelliklerinin tanımlanması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: EÜ Kanserle Savaş Araştırma ve Uygulama Merkezi tarafından toplanan PK verileri CANREG özel bilgisayar programına kaydedilmiş, DSÖ (Dünya Sağlık Örgütü) ve SEER (Surveillance, Epidemiolgy, and End Results) sistemleri temelinde gruplanarak analizler yapılmıştır. İstatistiksel analizlerde Kikare, General Linear Model, Kaplan Meier sağkalım analizleri uygulanmıştır. Kaplan-Meier Sağkalım analizinde Log Rank(Mantel-Cox), Breslow(Generalized Wilcoxon) ve TaroneWare istatistikleri kullanılmıştır. İstatistiksel analizlerde p<0,05 değeri anlamlı kabul edilmiştir. Bulgular: PK tanılı 4792 hasta verisi analiz edilmiştir. Olgularımızda PK’ne en çok 60-69 yaş grubunda rastlanmaktadır. Histopatolojik olarak en sık “asiner adenokarsinom” görülmektedir. Evrelendirme çalışması yapılabilen PK’lerinde lokalize dönemin %61,2 oran ile en fazla olduğu saptanmıştır. PK’lerinin görülüşünde yıllara göre doğrusal bir artış dikkat çekmektedir. Mortalitede ise 2008’e kadar doğrusal artış daha sonra azalış vardır. PK olgularımızda ortanca genel sağkalım(GSK) 120 aydır, tüm olgular için 5 ve 10 yıllık GSK’lar %74,2 ve %55,2 bulunmuştur.5 yıllık GSK oranları lokalize, lokal ileri ve metastatik evrelerde sırasıyla %86,3, %78,1 ve %21,7 saptanırken 10 yıllık GSK için sırasıyla %70, %62,7 ve %14’dür. Lokal ve lokal ileri evrelerde tedavi alanlarda sağkalımlarda anlamlı bir fark elde edilirken metastatik evrede anlamlı sonuç kaybolmaktadır. Sonuç: EÜ Hastanesi Kanser veri tabanında bulunan 4792 PK’li bu seri tek merkez olarak Türkiye’deki en geniş PK serisidir. PK olgularımızda 5 ve 10 yıllık GSK oranları sırasıyla %74,2 ve %55,2 bulunmuştur. Evrelere göre tedavilerin GSK’lar üzerine katkıları lokal ve lokal ileri evrede anlamlı bulunurken metastatik evrede bu anlamlılık kalmamaktadır.Öğe Ege Ünı versıtesı hastanesı veri tabanındaki mide kanserlerinin epidemiyolojisi ve sağkalım özellikleri(2020) Ünal, Nalan Gülşen; Yalman, Deniz; Demir, Halit Batuhan; Sezak, Murat; Sezer, Taylan Özgür; Burçak, Şaziye Karaca; Haydaroğlu, AyferAmaç: Bu çalışmada mide kanserinin (MK) epidemiyolojik ve genel sağkalım (GSK) özelliklerinin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç Yöntem: Ege Üniversitesi Kanserle Savaş Uygulama ve Araştırma Merkezine (EÜKAM) 1992- 2017 yıllarında kayıtlı Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi kanser verileri retrospektif olarak taranmıştır. CAN-REG-4 bilgisayar programına kayıtlı veriler, Dünya Sağlık Örgütü ve Surveillance, Epidemiology, and End Results sistemlerinde gruplanarak analizler yapılmıştır. İstatistik analizlerde kikare, General Linear Model (GLM), Kaplan Meier sağkalım analizleri uygulanmıştır. Etik kurul onayı alınmıştır. Bulgular: EÜKAM veri tabanına kayıtlı toplam 117.139 kanserden 4.212’si (%3,6) MK’dir. Gastrointestinal sistem kanserler içinde kolorektal kanserlerden sonra ikinci sıklıkta MK (%21,6) yer almıştır. Olguların 2.692’si (%63,9) erkek, 1.520’si (%36,1) kadındır, arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıdır (p<0,0001). Erkek/kadın oranı 1,8’dir. MK en sık 60-69 yaşlarda (%28,9) görülmüştür. En sık tümör yerleşimi korpusdur (%31,2), bunu antrum ve kardia izlemektedir. Distal (kardia dışı) tümörler, proksimal (kardia) tümörlerine göre yaklaşık 2,5 kat daha fazladır. Adenokarsinom en sık (%73,6) görülen histolojik alt tiptir. MK, erkeklerde kadınlara göre daha geç evrelerde saptanmış olup, fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0,0001). Tanı anında olgularının çoğu lokal ileri evre ve metastatik evrede bulunmuştur. Veri toplanan son 25 yıl içinde MK olgularında sayısal olarak doğrusal artış saptanmıştır (GLM:F=15,9;p<0,0001). MK’de medyan sağkalım 16 aydır. Beş-yıllık sağkalım %28,1 saptanmıştır, erkeklerde %25,2 kadınlarda %32’dir, kadınlarda istatistiksel olarak anlamlı yüksektir (p<0,0001). Adenokarsinomlar 5-yıllık %22,1 GSK oranı ile en kötü prognozu göstermektedir. Diffüz tip adenokarsinomlarda prognoz, intestinal tipe göre daha kötüdür (p=0,020). En iyi sağkalım oranları beklendiği gibi erken evrededir. Lokalize dönemde tanı konanlarda 5-yıllık GSK %61,8 iken, lokal ileri evrede %32,4 e düşmektedir (p<0,0001). Sonuç: Son 25 yıldaki verilerimizin analizinde yıllar içindeki olgu sayısında doğrusal bir artış görülmüştür. MK erkeklerde ve 60-69 yaş arasında daha sıktır. 5-yıllık sağkalım kadınlarda erkeklere göre daha yüksektir. MK evresi prognozda en önemli parametredir.Öğe Evaluation of burnout in oncology employees(Oxford Univ Press, 2006) Dubova, Senem; Yildirim, Yasemin K.; Demir, Ozlem; Ozsaran, Zeynep; Yalman, Deniz; Haydaroglu, Ayfer; Uslu, RuchanÖğe Evaluation of burnout syndrome in oncology employees(Humana Press Inc, 2010) Demirci, Senem; Yildirim, Yasemin Kuzeyli; Ozsaran, Zeynep; Uslu, Ruchan; Yalman, Deniz; Aras, Arif B.Burnout is an important occupational problem for health care workers. We aimed to assess the burnout levels among oncology employees and to evaluate the sociodemographic and occupational factors contributing to burnout levels. The Maslach Burnout Inventory, which is designed to measure the three stages of burnout-emotional exhaustion (EE), depersonalization (DP), and personal accomplishment (PA), was used. The study sample consisted of 90 participants with a median age of 34 (range 23 +/- 56). The mean levels of burnout in EE, DP and PA stages were 23.80 +/- 10.98, 5.21 +/- 4.99, and 36.23 +/- 8.05, respectively, for the entire sample. Among the 90 participants, 42, 20, and 35.6% of the employees had high levels of burnout in the EE, DP, and PA substage, respectively. Sociodemographic and occupational factors associated with higher levels of burnout included age of less than 35, being unmarried, being childless, >40 work hours per week, working on night shifts, and <10 years experience in the medicine/oncology field. Within all oncology clinics, medical oncology employees had the highest levels of burnout. Furthermore, employees who are not pleased with working in oncology field, who would like to change their speciality if they have an opportunity, and whose family and social lives have been negatively affected by their work experienced higher levels of burnout. Burnout syndrome may influence physical and mental health of the employee and affects the quality of health care as well. Therefore, several individual or organizational efforts should be considered for dealing with burnout.Öğe Evaluation of Dose Distribution in Field Junction Area and Risk Organs for Supine and Prone Treatment Techniques in Craniospinal Irradiation(Kare Publ, 2021) Unlenen, Onur; Kamer, Serra; Olacak, Nezahat; Koylu, Murat; Olacak, Ibrahim; Anacak, Yavuz; Yalman, DenizOBJECTIVE The aim of this study is to investigate dose distributions in junction regions and organs at risk in asymmetric collimation techniques and divergence matching techniques used in craniospinal treatments. METHODS In the anthropomorphic phantom, the junction area and organ at risk doses were determined for eight different craniospinal irradiation (CSI) techniques with the help of thermoluminescent dosimeter (TLD) and treatment planning system (TPS). These techniques differ in terms of the parameters of the table being angled/un-angled, using block/multi-leaf collimator, and being in supine/prone position. RESULTS There was no statistically significant difference between TPS and TLD doses of all techniques. The lowest doses of cribriform plate are 1.82 Gy in PM, and 1.84 Gy in PAM. The lowest dose in lenses is 0.19 Gy in PB. The lowest dose of thyroid is 1.27 Gy in PB and highest dose of PAM is 1.35 Gy. Average small intestine dose of 1.92 Gy in non-table angle decreases to 1.08 Gy with table angle. The highest kidney doses are 0.14 Gy in SM. Ovaries take an average dose of 0.09 Gy in non-table angled and average of 0.13 Gy in table-angled techniques. CONCLUSION It has been determined that CSI technique in supine without table angle and protected with special blocks, is superior to other techniques due to its better dose homogeneity in treatment volume, providing immobilization in daily use and ease of application.Öğe Evaluation of dose-volume histograms and related pulmonary side effects in lung cancer patients treated with 3-D conformal radiotherapy(Lippincott Williams & Wilkins, 2009) Kamer, Serra; Cok, Gursel; Yalman, Deniz; Sengul, Adem; Eren, Hakan; Olacak, Nezabat; Ozkok, SerdarÖğe Evaluation of dose-volume histograms and related pulmonary side effects in lung cancer patients treated with 3-D conformal radiotherapy(Lippincott Williams & Wilkins, 2009) Kamer, Serra; Cok, Gursel; Yalman, Deniz; Sengul, Adem; Eren, Hakan; Olacak, Nezabat; Ozkok, SerdarÖğe Evaluation of Nutritional Status and Anxiety Levels in Patients Applying to the Radiation Oncology Outpatient Clinic during the COVID-19 Pandemic: Turkish Society for Radiation Oncology Group Study (TROD 12:02)(Routledge Journals, Taylor & Francis Ltd, 2022) Caloglu, Vuslat Yurut; Akmansu, Muge; Yalman, Deniz; Gul, Sule Karabulut; Kocak, Zafer; Alicikus, Zumre Arican; Serarslan, AlparslanCancer patients often face malnutrition, which negatively affects their response to cancer treatment. This study aims to analyze the effects of the COVID-19 pandemic on nutritional status and anxiety in cancer patients with different types and stages of cancer. This is a cross-sectional cohort study that includes 1,252 patients with varying cancer types from 17 radiation oncology centers. The nutritional risk scores (NRS-2002) and coronavirus anxiety scale (CAS) scores of all patients were measured. NRS-2002 >= 3 and CAS >= 5 were accepted as values at risk. Of all patients, 15.3% had NRS-2002 >= 3. Breast cancer was the most prevalent cancer type (24.5%) with the lowest risk of nutrition (4.9%, p < 0.001). Nutritional risk was significantly higher in patients with gastrointestinal cancer, head and neck cancer, and lung cancer (p < 0.005) and in patients with stage IV disease (p < 0.001). High anxiety levels (CAS >= 5) were significantly related to voluntary avoidance and clinical postponement of hospital visits due to the pandemic (p < 0.001), while clinical postponement was particularly frequent among patients with NRS-2002 < 3 (p = 0.0021). Fear and anxiety in cancer patients with COVID-19 cause hesitations in visiting hospitals, leading to disrupted primary and nutritional treatments. Thus, nutritional monitoring and treatment monitoring of cancer patients are crucial during and after radiotherapy.
