Yazar "Uçar, Eser" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 2 / 2
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Biberiye (rosemary) ekstraktının bir radyofarmasötiğin biyodağılımı ve radyoişaretli kan bileşenleri üzerine etkisi(Ege Üniversitesi, 2010) Uçar, Eser; Teksöz, SerapBitkilerin ilaç olarak kullanımı çok eski zamanlara dayanmaktadır. Bununla birlikte ilaç ve radyofarmasötik arasındaki etkileşimler birçok çalışmada rapor edilmiştir. Tıbbi bitkilerden biri olan biberiye, Lamiaceae familyasındaki en yüksek antioksidan özelliğe sahip bitki olmasına bağlı olarak çok geniş biyolojik aktiviteye sahiptir. 99mTc-SC (Sülfür Kolloid) ise nükleer tıp uygulamalarında özellikle karaciğer görüntülemesinde bir radyofarmasötiktir. Bu çalışmada biberiye ekstraktının kan bileşenlerindeki radyoaktivite tutulumu ile radyofarmasötiğin biyodağılımına etkileri incelenmiştir. Bu amaçla öncelikle 5 gün boyunca deney hayvanları (wistar sıçanlar, 130-140 g) gavaj tekniğiyle biberiye ekstraktı (750 mg/kg vücut ağırlığı, N=9) ve suyla (kontrol, N=9) beslenmiştir. Sülfür kolloidle uygun koşullarda %99 verimle radyoişaretlenmesi sağlanan 99mTc için kalite kontrol İnce Tabaka Radyo Kromatografi (TLRC) ile gerçekleştirilmiştir. Her bir sıçanın kalbinden alınan kan örneklerine 1 mCi 99mTc-SC eklenerek 30 dk inkübasyon sağlandıktan sonra santrifüj edilmiş ve kan örnekleri bileşenlerine ayrılmıştır. Ayrılan kan bileşenlerinin Cd(Te) dedektöründe radyoaktiviteleri ölçülerek aktivite yüzdeleri hesaplanmıştır. Biberiye ekstraktı radyofarmasötik etkileşimi ise erkek Wistar Albino sıçanlar ile yapılan biyodağılım çalışması ile belirlenmiştir. Kalplerinden kan alınan hayvanlara bir gün sonra 99mTc-SC intravenöz enjeksiyon yoluyla uygulanmıştır. Cd(Te) dedektöründen alınan aktivite ölçümleri ile her bir organ için gram başına düşen doz değerleri (%ID/g) hesaplanmıştır. Denek ve kontrol gruplarından alınan sonuçlardan biberiye ekstratı ile beslenen sıçanlarda 99mTc- SC’in karaciğerdeki tutulumunda önemli bir artış (p<0.05) olduğu belirlenmiştir.Öğe Radyoişaretli paklitaksel taşıyıcı katı lipid nanoparçacık formülasyonu ve radyofarmasötik potansiyelinin incelenmesi(Ege üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2016) Uçar, Eser; Teksöz, SerapBu çalışmada, paklitaksel (PTX) yüklü katı lipid nanoparçacıklar sentezlenerek teknesyum-99m (I) trikarbonil koru ile radyoişaretlenmesi ve bu yapının biyolojik davranışının in vivo ve in vitro olarak incelenmesi amaçlanmıştır. Solvent difüzyon yöntemi ile hazırlanan katı lipid nanoparçacıkların (SLN) yapısal özellikleri Zeta Potansiyeli Analizi, Dinamik Işık Saçılımı (DLS) yöntemi, Geçirimli Elektron Mikroskobu (TEM) ve Taramalı Elektron Mikroskobu (SEM) görüntüleri ile tanımlanmıştır. Reseptör hedefleme amacıyla nanoparçacıklar, sentezlenen folat polietilen glikol-kolesterol hemisüksinat (Fol-PEG-CHEMS) molekülü ile modifiye edilmiştir. Hedefleyici molekülün karakterizasyonu proton nükleer manyetik rezonans (1H-NMR) spektroskopisi ile belirlenmiştir. Paklitaksel yüklü katı lipid nanoparçacıkların (SLN-PTX) teknesyum-99m (I) trikarbonil koru, [99mTc(CO)3(H2O)3]+, ile % 90 verimle radyoişaretlenmesi sağlanmıştır. Paklitaksel yüklü radyoişaretli katı lipid nanoparçacıkların (99mTc(CO)3-SLN-PTX) kalite kontrol çalışmaları İnce Tabaka Radyo Kromatografi (TLRC) ve Yüksek Performanslı Sıvı Radyokromatografi (HPLRC) yöntemleri kullanılarak gerçekleştirilmiştir. 99mTc(CO)3-SLN-PTX'in biyolojik davranışının in vitro yöntemle belirlenmesi amacıyla folat reseptörü pozitif olan folat reseptörü pozitif MCF7 meme (adenokarsinoma) epiteli ve HeLa serviks (adenokarsinoma) epiteli ile folat reseptörü negatif A549 akciğer (karsinoma) epitellerinden oluşan kanser hücre hatları üzerinde inkorporasyon çalışmaları gerçekleştirilmiştir. 99mTc(CO)3-SLN-PTX'in MCF7 ve HeLa hücreleri üzerinde A549 hücrelerine kıyasla daha yüksek bağlanma verimine sahip olduğu görülmüştür. 99mTc(CO)3-SLN-PTX'in in vivo biyolojik davranışının belirlenmesi amacıyla sağlıklı dişi Wistar Albino sıçanlar üzerinde biyodağılım ve görüntüleme çalışmaları gerçekleştirilmiştir. Biyodağılım ve görüntüleme çalışmaları sonucunda 99mTc(CO)3-SLN-PTX'in folat reseptörü bulunduran böbrek dokusunda diğer bölgelere göre daha fazla tutuluma sahip olduğu gözlenmiştir. In vitro ve in vivo çalışmalar sonucunda elde edilen verilerden geliştirilen sistemin (paklitaksel yüklü radyoişaretli katı lipid nanoparçacıkların) folat reseptörlerine karşı spesifiteye sahip olduğu görülmektedir. Geliştirilen paklitaksel yüklü radyoişaretli katı lipid nanoparçacıkların hazırlanması kolay, hedefe yönelik, biyouyumlu ve terapi potansiyeline sahip bir teşhis ajanı geliştirilmesine katkı saylayacağı düşünülmektedir.
