Yazar "Güreş, Ali" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 3 / 3
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Cardiovascular Responses of Exercises Performed Within the Extreme Exercise Domain
    (Acad Sciences Czech Republic, Inst Physiology, 2023) Güreş, Ali; Çolakoglu, Muzaffer; Özkaya, Özgur; As, Hakan; Balcı, Görkem Aybars
    Stroke volume (SV), heart rate (HR) and arterio-venous O2 difference (a-vO2diff) responses to heavy and severe-intensity exercise have been well documented; however, there is a lack of information on the SV, HR and a-vO2diff responses of work rates within extreme exercise domain. The aim of this study was, therefore, to focus on central and peripheral components of V? O2 responses to exercises performed within the heavy, severe and extreme exercise domain. Eight well-trained male cyclists participated in this study. Maximal O2 consumption (V ? O2max) and corresponding work rate (P@V? O2max) were determined by multisession constant work rate exercises. Cardiovascular responses to exercises were evaluated by nitrous-oxide rebreathing method with work rates from 40 % to 160 % of P@V? O2max, V? O2max corresponded to 324 & PLUSMN;39.4 W; however, maximal SV responses occurred at 205 & PLUSMN;54.3 W (p<0.01). Maximal cardiac output (Q), HR, and a-vO2diff responses were revealed by the P@V? O2max. ?V O2 response to exercise significantly decreased from severe-intense exercises to the first work rate of extreme exercise domain due to significant decreases in Q, SV, and HR responses (p<0.05), except a-vO2diff (p>0.05). Moreover, non-significant decreases in Q, SV, and a-vO2diff were evaluated as response to increase in work rate belonging to extreme work rates (p>0.05), except the HR (p<0.05). Work rates within the lower district of the extreme exercise domain have an important potential to improve peripheral component of V? O2, while the P@V? O2max seems the most appropriate intensity for aerobic endurance development as it maximizes the central component of V ? O2max.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Egzersiz Sırasında Enerji Tüketiminin Hesaplanmasında Yaygın Olarak Kullanılan Endirekt Yöntemlerin Karşılaştırılması
    (2018) As, Hakan; Özkaya, Özgür; Güreş, Ali; Çolakoğlu, Bekir Muzaffer
    Bu çalışmanın amacı, Dünya Sağlık Örgütü (World Health Organization; WHO) ve Amerikan Spor Hekimleri Derneği (American College of Sports Medicine; ACSM) tarafından önerilen formüle dayalı pratik enerji tüketimi hesaplamalarının istirahat metabolizma hızı ve egzersize ait sonuçlarını solunumsal parametrelerle elde edilen enerji tüketimi düzeyleriyle karşılaştırmaktır. Çalışmaya 23,9±6,7 yaş ortalamasına sahip 35 sedanter kadın gönüllü katıldı (Boy: 166,6±6,10 cm; Vücut kütlesi (VK): 66,7±11,6 kg; Beden Kütle İndeksi (BKİ): 23,97±3,4 kg·m–2). İstirahat analizlerinin ardından tüm grup BKİ ölçüm sonuçlarına göre normal (n=20) ve fazla kilolular (n=15) olmak üzere ikiye ayrıldı (BKİ sırasıyla 21,41±1,53 kg·m–2 ve 27,39±1,76 kg·m–2). Her katılımcı için istirahat ve 30 dakikalık 8 MET’lik egzersize ait toplam enerji tüketimi düzeyleri; hem O2 tüketimi değeri, solunum değişim oranına ait enerji eşitliği ve zaman üzerinden, hem de WHO ve ACSM eşitlikleri kullanılarak hesaplandı. İkili karşılaştırmalarda ilişkili guruplar t-testi kullanıldı. Yalnızca fazla kilolu kadınlarda ACSM (1928,64±256,61 kkal) eşitliğiyle tahmin edilen istirahat metabolizma hızlarıyla solunumsal parametrelere dayalı olarak hesaplanan değerler (1868,99±223,17 kkal) arasındaki farklar anlamlı değildi (p=0,342). Normal kilolu kadınlarda WHO ve ACSM eşitlikleriyle hesaplanan istirahat metabolizma hızı değerleri, laboratuvar ölçümlerine kıyasla oldukça düşük bulundu (p=0.001). Otuz dakikalık egzersizlere ait toplam enerji tüketimi düzeyleri için ne WHO ne de ACSM eşitlikleriyle hesaplanan değerler, ne normal ne de fazla kilolu kadınlar için toplam enerji tüketimlerini doğru tahmin edemedi (p?0,019). Çalışmanın sonuçlarına göre, fazla kilolu kadınların istirahat metabolizma hızlarını değerlendirmede (MET x 3,5 x VK (kg)) 1000 x 5 xt (dk) eşitliğinin kullanılabileceği, ancak egzersizlere ait enerji tüketimi düzeylerinin belirlenmesinde solunumsal parametrelere dayalı analizlerin yapılmasının gerekli olduğu değerlendirildi.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Propriyosepsiyon ve dayanıklılık gelişimleri açısından dağ koşusu ile pist koşusunun karşılaştırılması
    (Ege Üniversitesi, 2011) Güreş, Ali; Özçaldıran, Bahtiyar
    Amaç: Bu araştırma özel parkurda ve pistte antrenman yapan atletlerin, antrenmana yanıt olarak ayak bileği inversiyon ve eversiyon açılarını hissetme hassasiyeti ile 5000m pist koşusunun performans farklılıkları ile etkilerini ortaya koyabilmek için yapılmıştır. Yöntem: Çalışmaya bir yıllık spor geçmişi olan erkek dağ koşucusu atletler (n=10; 22 yaş; 170cm boy; 60kg) ile pist mesafe koşucusu atletler (n=10; 22yaş; 176cm boy; 64kg ) katılmıştır. Bu deneysel uygulamada ayak bileği ekleminde açısal değişimlerin algılanma düzeyi ile pistte 5000m koşu performansı ölçüldü. Sekiz haftalık antrenman dönemi öncesi ve sonrasında testler tekrarlandı. Pist grubu sekiz hafta süresince sadece pist antrenmanları yaparken, dağ koşucuları özel parkurda koşu antrenmanlarını gerçekleştirmişlerdir. Ayak bileğini algılamaya yönelik ölçümler ise Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Fizik Tedavi Rehabilitasyon Merkezinde izokinetik aletinde yapıldı. Denekler yatar pozisyonda ve görsel etki olmadan diz eklemine 80º–110º’de açı verilerek, diz ve kalça eklemleri sabitlendi, sadece ayak bileği hareket edebilecek şekilde beşer kez inversiyon ve eversiyon hareketleri yaptırıldı. Ölçümleri pasif şekilde gerçekleştirilmiştir. Açısal hız 2°/sn olarak belirlendi. İzokinetik aleti tarafından yaptırılan inversiyon hareketinden sonra 5sn 20°’de bekledi ve süre geçtikten sonra 0°’ye getirildiğin inandığında sözlü olarak ifade etti. Aynı şekilde eversiyon hareketi uygulandı 15°’de 5 sn bekledi tekrar 0°’yi bulması istendi. Her harekette deneğin 0°’ye ne kadar yaklaştığı bilgisayar ekranından not edildi. Bulgular: Özel parkurda ve pistte antrenman yapan atletlerin antrenmana yanıt olarak 5000m pist koşusu performans gelişimleri, öntest ölçüm ile son test ölçüm derecesi (sn) arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıdır (p<0.05). Özel parkurda antrenman yapan atletlerin, sağ-sol ayak bileği inversiyon ve eversiyon açılarını hissetme hassasiyet farklılıkları öntest ölçüm ile son test ölçüm derecesi istatistiksel olarak anlamlıdır (p<0.05). Pistte antrenman yapanlarda ise sağ ayak bileği inversiyon ölçümünde anlamlıdır(p<0.05).Sağ ayak bileği eversiyon ile sol ayak bileği inversiyon ölçümünde ise farklılığa rastlanmamıştır (p>0.05). Sol ayak bileği eversiyon ölçümünde sonuç anlamlıdır (p<0.05). Sonuç: Dayanıklılığa yönelik yapılan antrenmanların özel parkurda yapılması halinde dayanıklılığı ve ayak bileği inversiyon ve eversiyon açılarını hissetme hassasiyetlerini daha fazla geliştirdiğini söyleyebiliriz.