Yazar "Çolakoğlu, Muzaffer" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 3 / 3
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe 10-12 yaş yüzücülerde Detraining ve Retraining'in oksidatif stres ve antioksidan savunma sistemi üzerine etkisi(Ege Üniversitesi, 2010) Ongun, M. Armağan; Çolakoğlu, Muzaffer; Turgay, FarukAmaç: Bu çalısmada; erkek çocuk yüzücülerde; bir sezonluk yüzme antrenmanının, antrenmansızlık ve yeniden antrenmana baslama dönemlerinin kan oksidan ve antioksidan savunma sistemi üzerine etkilerini bir bütün olarak incelemeyi amaçlandı. Yöntem: Çalısmaya 10-12 yas arası saglıklı toplam 19 antrene sporcu katıldı. Sporculara ardısık olarak 3 kez fiziksel (boy, vücut kütlesi;VK, vücut kütle indeksi; VK ) ve (KH) ölçümlerinin yanısıra, açlık venöz kanlarından; oksidan stresin göstergeleri olarak; total oksidan statüsü (OS )= TOS/TAS(anti oksidan statüsü) oranı, antioksidan sistemin göstergeleri olarak; TAS, paraoksonaz (PON1) ve bu enzimin aril esteraz aktivitesi (AREST), nitrik oksit (total nitrit olarak) (NO) düzeyleri, yanısıra, saglık düzeyinin belirlenmesi amacıyla bazı hematolojik ve diger biyokimyasal ölçümler yapıldı. lk ölçüm, 2007-2008 yüzme sezonu sonundaki Türkiye yüzme sampiyonası{ndan 4 gün sonra, ikinci ölçüm, ilkinden iki aylık inaktif dinlenme (antrenmansızlık) dönemi sonunda, üçüncüsü ise, yeni sezonun baslangıcından itibaren 8 haftalık bir antrenman (yeniden antrenmana baslama) sonunda yapılmıstır. statistiksel analizlar SPSS programı ile yapılmıs olup anlamlılık için (p<0,05) degeri kriter alınmıstır. Bulgular: Sporcuların kritik hız ve boy degerleri her üç dönem sonunda da artmıs olup bu iki parametre arasında anlamlı korelasyonlar bulunmustur. kinci ölçüm yani antrenmansızlık dönemi sonundaki; kan TOS ve OS degerlerinin, ilk ölçüm degerlerine göre anlamlı olarak daha düsük (p<0,01), TAS degerinin ise daha büyük oldugu saptanmıstır (p<0,05). Bu parametreler yeniden antrenman sonrasında anlamlı bir degisiklik göstermemistir. Ancak TOS ve OS 'nin yeniden antrenman sonrası (3.ölçüm) degerleri, ilk ölçüm degerlerinden anlamlı olarak daha düsük (p<0,01) bulunmustur. lk ölçümler sporcuların 3 günlük üst düzey ulusal bir müsabakadan 4 gün sonra yapılmıstır. 1.ölçüm TOS degeri ile 2. ve 3. ölçüm degerleri arasında dramatik bir farklılık gözlenmistir. Kas hasarının ve yangılanmanın bir göstergesi olarak kullanılan kan alanin aminotranferaz (ALT) ve lökosit parametrelerinin 2.ölçüm degerleri, 1. ölçüm degerlerine göre anlamlı olarak daha düsük bulunmustur (p<0,01). Bu iki parametrenin, yeniden antrenman sonunda herhangi bir anlamlı artıs göstermemesi ve bu dönem sonrası ölçüm degerlerinin ilk ölçümünkilerden daha küçük bulunması, bir yıllık antrenman sonrasındaki müsabakaların mevcut olan yüksek oksidatif stres üzerinde ilave bir etkisinin varlıgını gösterir. Kan NO degerleri, ilk ve ikinci ölçüm degerleri arasında anlamlı olmayan, yeniden antrenman sonrasında is anlamlı düzeyde bir artıs göstermistir (p<0,01). Bu dönem sonrası kan NO degeri ise ilk ölçüm degerinden de büyük bulunmustur (p<0,01). Her üç ölçüm arasında da anlamlı bir farklılık göstermeyen PON1 enziminin AREST aktivitesi, antrenmana ara verildigi antrenmansız dönemde anlamlı olarak düserken (p<0,01), yeniden antrenman sonrası HDL kolesterolden bagımsız olarak artdı (p<0,01). lk ve son ölçüm degerleri arasında ise anlamlı bir farklılık bulunamamıstır. Her üç ölçüm sonunda da TAS ve TOS parametreleri ile NO, PON1 ve AREST arasında anlamlı bir iliski bulunmadı. Sonuçlar: 10-12 yas erkek çocuklarda; 1-) Bir yıllık yüzme antrenmanlarının erkek çocuklarda oksidatif stresi arttırdıgı ve antioksidan sistemi baskıladıgı, bu dönem sonunda yer alan ulusal müsabakaların mevcut strese ilave bir etkisi oldugu, iki aylık antrenmansızlıgın antioksidan savunma sisteminin oksidan stresi karsılama kapasitesini yükselttigi gözlenmis olup, yeniden antrenmanın ise antioksidan kapasite üzerinde etkisizdi. Yogun müsabakalardan sonra verilen 3-4 günlük dinlenmenin çocukların toparlanması için yeterli olamayacagı saptandı. 2-) Bir yıllık antrenman döneminde olusan oksidatif stresin kan NO düzeyleri üzerinde negatif, yeniden antrenmanın ise iyilestirici bir etkisi tespit edildi. 3-) Bir yıllık antrenman sezonu, antrenmansızlık ve yeniden antrenman periyotlarının PON1 enzim aktiviteleri üzerinde anlamlı bir etkisi bulunamazken, bu enzimin AREST enzim aktivitesi ise antrenmanlardan olumlu, antrenmansızlıkdan ise olumsuz yönde etkilendi. 4-) Antrenmanların KH ve boy üzerinde olumlu etkileri görülmüstür. Deantrenmanın ise bunlar üzerinde olumsuz bir etkisi gözlenmedi.;Oksidan stres, antrenman, deantrenman, reantrenman, paraoksonaz, arilesteraz, nitrik oksit, yüzme.;Oxidant stress, training, antrenmansızlık, retraining, paraoxonase, arilesterase, nitric oxid, swimming.Öğe ACE, AGT VE AT1 genlerinin polimorfizmlerinin, antrenmana yanıt olarak kısa süreli aerobik dayanıklılık ve kassal dayanıklılık gelişim oranlarına etkisi(Ege Üniversitesi, 2009) Cerit, Mesut; Berdeli, Afig; Çam, Sırrı; Çolakoğlu, MuzafferACE, AGT ve AT1 genlerinin polimorfizmlerinin, antrenmana yanıt olarak kısa süreli aerobik dayanıklılık ve kassal dayanıklılık gelisim oranlarına etkisinin incelendigi bu çalısmaya TSK mensubu 300 saglıklı non-elit genç erkek denek katılmıstır. Haftada ~600 dk hacime sahip 12 seanstan olusan ve 6 ay süren bir antrenman programı uygulandı. Deneklerden antrenman programı öncesi 2400 m kosu, antrenman programı sonrasında ise 2400 m kosu ve 3000m teçhizatlı kosu dereceleri alındı. SPSS 12.0 istatistik paket programı ile gruplar arası farklar için tek yönlü varyans analizi, post-hoc Bonferroni testi, t testi, 2 ve lineer trend analizleri gerçeklestirildi. 2400 m kosuda ACE geni DD genotipine sahip katılımcılar II genotipe sahip olanlara göre daha fazla gelisim gösterdiler. II genotipliler ile ID genotipli katılımcılar arasında fark bulunmadı. ACE genotipinde 2400 m gelisim düzeyinde DD>ID>II seklinde bir lineer trend saptandı. AT1 ve AGT genotiplerinin varyans analizlerinde 2400 m baslangıç degerleri ve performans gelisimi açısından bir fark saptanmadı. ACE geni DD ve non-DD, AT1 geni AA ve nonAA, AGT geni ise MM ve nonMM olarak gruplandırıldıgında varyans analizleri öntest, sontest ve dayanıklılık gelisimi degerlerinde bir fark göstermedi. ACE, AT1 ve AGT genlerinin kendi genotipleri arasında 3000m teçhizatlı kosu performansı açısından fark yoktu. ACE geni DD ve non-DD, AT1 geni AA ve nonAA, AGT geni ise MM ve nonMM olarak gruplandırıldıgında varyans analizlerinde öntest, sontest ve dayanıklılık gelisiminde gruplar arası bir fark saptanmadı. ACE geni dısında AGT ve AT1 gen polimorfizmleri ile 2400 m kosu öntest, sontest ve dayanıklılık gelisimi degerlerinde ve 3000m teçhizatlı kosu performansında bir fark saptanmadıgından intergenik bir etkilesim olmadıgı gösterildi.Öğe Effects of Long-Term Training, Periods of Detraining and Retraining on Paraoxonase 1 Activity in Child Swimmers(2018) Turgay, Faruk; Ongun, Armağan; Çolakoğlu, MuzafferObjective: Antioxidant paraoxonase 1 enzyme (PON1) is a preventive enzyme against atherosclerosis. Aerobic exercise increases, oxidative stress decreases PON1. Effects of intensive and high volume swimming training which may create oxidative stress and decrease PON1 activity in children are unknown. Therefore, aim of the study was to investigate the effects of long-term swimming training (TP), detraining (DTP) and retraining periods (RTP) on blood PON1 activity in children. Material and Methods: 10 trained healthy (11.1± 0.6) years old male swimmers joined the study. Critical speed (CS) as endurance level indicator; basal PON1 (PON1), salt-stimulated PON1 (SPON1), arylesterase (AE) activities; high density lipoprotein cholesterol (HDL-C) total oxidant status (TOS), total antioxidant status (TAS) were determined at the end of TP, DTP and RTP every two months consecutively. Oxidative stress index (OSI: TAS/TOS) calculated. Results: AE activity at TP was greater than DTP (p<0.01) despite the high OSI (p<0.01). AE activity increased at RTP (p<0.05) despite the increased TOS (P<0.05). No change in PON1 activities and HDL-C levels during periods. Changes in AE activities were independent from HDL-C, CS. Conclusion: Results suggest that TP and RTP trainings improved AE activity independently from HDL-C and aerobic fitness levels despite the oxidative stress in trained children.
