Yazar "Taşbakan, Mehmet Sezai" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 13 / 13
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Antibiotic treatment outcomes in community-acquired pneumonia(2018) Çilli, Aykut; Sayıner, Abdullah; Çelenk, Burcu; Coşkun, Ayşın Şakar; Kılınç, Oğuz; Hazar, Armağan; Taşbakan, Mehmet SezaiBackground/aim: the optimal empiric antibiotic regimen for patients with community-acquired pneumonia (CAP) remains unclear. This study aimed to evaluate the clinical cure rate, mortality, and length of stay among patients hospitalized with communityacquired pneumonia in nonintensive care unit (ICU) wards and treated with a ?-lactam, ?-lactam and macrolide combination, or a fluoroquinolone. Materials and methods: This prospective cohort study was performed using standardized web-based database sheets from January 2009 to September 2013 in nine tertiary care hospitals in Turkey. Results: Six hundred and twenty-one consecutive patients were enrolled. A pathogen was identified in 78 (12.6%) patients. the most frequently isolated bacteria were S. pneumoniae (21.8%) and P. aeruginosa (19.2%). the clinical cure rate and length of stay were not different among patients treated with ?-lactam, ?-lactam and macrolide combination, and fluoroquinolone. Forty-seven patients (9.2%) died during the hospitalization period. There was no difference in survival among the three treatment groups. Conclusion: in patients admitted to non-ICU hospital wards for CAP, there was no difference in clinical outcomes between ?-lactam, ?-lactam and macrolide combination, and fluoroquinolone regimens.Öğe Clinical characteristics and outcome of healthcare associated pneumonia in Turkey(Turkish Assoc Tuberculosis & Thorax, 2016) Gündüz, Canan; Taşbakan, Mehmet Sezai; Sayıner, Abdullah; Çilli, Aykut; Kılınç, Oğuz; Sakar Coşkun, AyşınIntroduction: Pneumonia in cases with preceding hospitalization, hemodialysis, intravenous therapy, wound care, or chemotherapy within the prior 30 days and residence in nursing homes are defined as healthcare associated pneumonia (HCAP). The aim of this study was to compare the demographic and laboratory data, isolated causative agents and prognosis of patients with community-acquired pneumonia (CAP) and HCAP in a large population in Turkey. Materials and Methods: The data of 785 cases (average age 65.3 +/- 16.4, 530 male) registered to Turkish Thoracic Society Respiratory Infections Study Group CAP database (TURCAP) were examined. The demographic data, clinical history, pneumonia severity scores (PSI), laboratory and radiologic findings of the CAP and HCAP patients were compared. Results: Out of 785 cases, 207 (26.4%) were diagnosed with HCAP and 578 (73.6%) with CAP. Among HCAP cases, 140/207 (67.6%) had preceding hospitalization in the last 90 days, 28/207 (13.5%) were on a hemodialysis program during the previous 30 days and 22/207 (10.6%) were staying in nursing homes. Patients with HCAP more frequently had comorbidities (93.2% vs. 81.6%; p= 0.001) and higher PSI scores (103.9 +/- 37.2 vs. 94.6 +/- 35.4; p= 0.002) compared to patients with CAP. A causative microorganism was isolated in only 12.1% (70/578) of CAP and 14.5% (30/207) of HCAP patients. The length of stay in hospital was higher in HCAP than CAP (8.6 +/- 5.5 vs. 7.5 +/- 6.1 days, p= 0.03); however the rates of treatment failure, intensive care unit admission and mortality were similar. Conclusion: In comparison to CAP, HCAP patients tend to have more severe disease, despite have no difference in mortality. The current criteria for HCAP do not predict worse clinical outcomes. Further work is required to define local risk factors for multidrug-resistant pathogens.Öğe Clinical characteristics and outcome of healthcare associated pneumonia in Turkey(2016) Gündüz, Canan; Taşbakan, Mehmet Sezai; Sayıner, Abdullah; Çilli, Aykut; Kılınç, Oğuz; Coşkun, Ayşın ŞakarGiriş: Hastaneye yatış, hemodiyaliz programında bulunma, sağlık bakım evlerinde yaşama, önceki 30 günde evde yara bakımı öyküsü, ayaktan intravenöz tedavi ve kemoterapi öyküsü olan olgularda toplumda gelişen pnömoniler, sağlık bakımı ilişkili pnömoni (SBİP) olarak adlandırılmaktadır. Türkiye'de geniş bir popülasyonu kapsayan çalışmamızda, hastanede yatan toplumda gelişen pnömoni (TGP) ve SBİP olgularının başvuru özelliklerinin, laboratuvar verilerinin, etken dağılımlarının ve prognozlarının karşılaştırılması amaçlanmıştır.Materyal ve Metod: Türk Toraks Derneği Solunum Sistemi İnfeksiyonları Çalışma Grubu Pnömoni Veri Tabanı (TURCAP)'na yedi merkez tarafından kayıt edilmiş olan 785 (ortalama yaş 65.3 ± 16.4, 530 erkek) TGP ve SBİP olguları değerlendirilmiştir. Demografik özellikler, klinik öykü, pnömoni ağırlık skorları, laboratuvar ve radyolojik bulgular karşılaştırılmıştır.Bulgular: 785 olguda 207 (%26.4)'si SBİP ve 578 (%73.6)'i TGP tanısı almıştır. 207 SBİP olgusunun 140 (%67.6)'ının son 90 günde hastaneye yatış öyküsü olduğu, 28 (%3.6)'inin son 30 günde hemodiyaliz programına alındığı ve 22 (%10.6)'sinin sağlık bakım evinde kaldığı saptanmıştır. SBİP olgularında TGP'ye kıyasla komorbidite sıklığı artmış (%93.2'ye karşın %81.6; p= 0.001); PSI skoru yüksek (103.9 ± 37.2'ye karşın 94.6 ± 35.4; p= 0.002) saptanmıştır. Etken izolasyonu TGP'de %12.1 (70/578), SBİP'te %14.5 (30/207) oranında sağlanabilmiştir. Hastanede yatış süresi SBİP olgularında daha yüksek bulunmakla beraber (sırasıyla 8.6 ± 5.5'e karşın 7.5 ± 6.1 gün, p= 0.03); tedavi başarısı, yoğun bakımda kalış ve mortalite oranları açısından farklılık saptanmamıştır.Sonuç: TGP'ye kıyasla SBİP olgularında hastalık daha ağır seyretmekle beraber mortalitede fark izlenmemektedir. SBİP için mevcut kriterler olumsuz klinik sonuçları tahmin etmemektedir. Çok ilaca dirençli patojenlere yönelik lokal risk faktörleri tanımlayabilecek çalışmalara gereksinim vardır.Öğe Çok İlaca Dirençli Kemik-Eklem Tüberkülozu: Tanı ve Tedavide Zorlu Süreç(2019) Taşbakan, Meltem Işıkgöz; Mermer, Sinan; Çavuşoğlu, Cengiz; Taşbakan, Mehmet Sezai; Mermut, Gülşen; Pullukçu, HüsnüTüberküloz, dünyada bilinen en eski hastalıklardan birisi olup, özellikle ülkemizde halen önemli bir mortalite ve morbidite nedenidir. Tanı ve tedavideki gelişmelere rağmen anti-tüberküloz ilaçlara karşı oluşan direnç günümüzde de ciddi bir sorun olmaya devam etmektedir. Bu bildiride çok ilaca dirençli bir kemik-eklem tüberkülozu olgusu sunulmuştur.Öğe Evaluation of Traffic Accident Risk in In-City Bus Drivers: the Use of Berlin Questionnaire(2018) Taşbakan, Mehmet Sezai; Ekren, Pervin Korkmaz; Uysal, Funda Elmas; Başoğlu, Özen K.OBJECTIVES: Traffic accidents associated with high mortality rate may produce serious problems especially in highways. Obstructive sleep apnea (OSA) has been associated with a high risk for traffic accidents due to excessive daytime sleepiness even in in-city drivers. in the present study, it was aimed to evaluate the rate of OSA symptoms and to identify risk factors associated with traffic accidents in in-city bus drivers. MATERIAL AND METHODS: A self-administered questionnaire including demographic and anthropometric features, sleep and work schedules, Berlin questionnaire, Epworth sleepiness score (ESS), and history of traffic accidents was used. RESULTS: the questionnaire was conducted for 1400 male bus drivers (mean age, 38.0±6.4 y, body mass index, 27.8±3.9 kg/m 2 ). A total of 1058 (75.6%) drivers had one or more accidents while driving bus. According to the Berlin questionnaire, 176 (12.6%) drivers were found to have high OSA risk and the accident rate was 83.0% in high-risk group, whereas 74.5% of low-risk drivers had accidents (p=0.043). the drivers with a history of traffic accident were older (p=0.030), had higher ESS (p=0.019), and were more in the high-risk OSA group according to the Berlin questionnaire (p=0.015). in multivariate linear regression analysis, traffic accident was associated with only Berlin questionnaire (p=0.015). CONCLUSION: the present results support that city bus drivers with high OSA risk according to Berlin questionnaire have increased accident rates. Therefore, we suggest using Berlin questionnaire for screening sleep apnea not only in highway drivers but also in in-city bus drivers.Öğe Factors affecting treatment success in community-acquired pneumonia(2016) Gündüz, Canan; Taşbakan, Mehmet Sezai; Sayıner, Abdullah; Çilli, Aykut; Kılınç, Oğuz; Coşkun, Ayşın ŞakarBackground/aim: Treatment failure in hospitalized patients with community-acquired pneumonia is a major cause of mortality. the aim of this study was to evaluate the factors affecting treatment success in community-acquired pneumonia. Materials and methods: A total of 537 patients (mean age: 66.1 ± 15.8 years, 365 males) registered to the Turkish Thoracic Society Pneumonia Database were analyzed. of these, clinical improvement or cure, defined as treatment success, was achieved in 477, whereas 60 patients had treatment failure and/or died. Results: Lower numbers of neutrophils (5989.9 ± 6237.3 vs. 8495.6 ± 7279.5/mm3 ), higher blood urea levels (66.1 ± 42.1 vs. 51.2 ± 38.2 mg/dL), higher Pneumonia Severity Index (PSI) scores (123.3 ± 42.6 vs. 96.3 ± 32.9), higher CURB-65 scores (2.7 ± 1.2 vs. 2.2 ± 0.9), lower PaO2 /FiO2 ratios (216.3 ± 86.8 vs. 269.9 ± 65.6), and the presence of multilobar (33.3% vs. 16.4%) and bilateral (41.7% vs. 18.9%) radiologic infiltrates were related to treatment failure. the PSI score and PaO2 /FiO2 ratio were independent parameters affecting treatment results in multivariate linear regression analysis (P < 0.001). Conclusion: the risk of treatment failure is high in patients with severe pneumonia and with respiratory failure. Effective treatment and close monitoring are required for these cases.Öğe Geç dönemde hastanede gelişen pnömoni etkenlerinin hızlı moleküler biyolojik yöntemlerle saptanması(Ege Üniversitesi, 2017) Taşbakan, Mehmet Sezai; Uysal, AhmetGiriş ve Amaç: Hastaneye yatışı takip eden 5. günden sonra ortaya çıkan geç dönemde hastanede gelişen pnömonilere (HGP) genellikle çok ilaca dirençli bakteriler neden olmaktadır. Etkenlerin geç saptanması, uygun antibiyotiğin zamanında başlanamaması HGP prognozunu olumsuz olarak etkilemektedir. Son yıllarda enfeksiyon etkeni mikroorganizmalann hızlı moleküler yöntemlerle kısa sürede izole edilmesi, tedavinin daha erken ve etkin olarak başlanmasını sağlamaktadır. Bu durumun prognozu olumlu yönde etkileyeceği düşünülmektedir. Bu çalışmada, HGP'de etkenlerin hızlı moleküler yöntemlerle saptanması ve sonuçlann konvansiyonel yöntemlerle karşılaştınlması amaçlanmıştır. Gereç-Yöntem: Ocak 2014 ile Ocak 2016 tarihleri arasında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları ile Anestezi ve Reanimasyon yoğun bakım ünitelerinde izlenen ve 2005 yılında yayınlanan ATS-IDSA kriterlerine göre HGP tanısı alan 62 hasta çalışmaya alınmıştır. HGP tanısı konulduğu anda hastalardan bronkoskopik (BAL, BASP) ve nonbronkoskopik (mini-BAL) yöntemlerle alt solunum yolu örnekleri alınmıştır. Alınan örnekler hem konvansiyonel yöntemler ve hem de hızlı moleküler yöntemlerle bakteriyolojik etkenler açısından incelenmiştir. Bulgular: Hasanede gelişen pnömoni tanısı alan 62 hasta (42 erkek, yaş ortalaması 69.7±15.6) alınmıştır. Hastaların %95.2'sinde ek hastalık olup, 33 hastaya invaziv mekanik vetilasyon (İMV), 28 hastaya İMV + noninvaziv mekanik ventilasyon (NİV) uygulanmıştır. Hastanede gelişen pnömoni tanısı anında 59 hastanın 39'inin akciğer grafisinde tek taraflı infiltrasyon, 20'sinde çift taraflı infiltrasyon saptanmıştır. Üç hastanın akciğer grafisinde ise tek taraflı infiltrasyon yanısıra plevral efüzyon uyumlu dansite artışı izlenmiştir. Konvansiyonel yöntem ile 62 hastanın 40'ında (%64.5) bakteriyel etken saptanırken, polimeraz zincir reaksiyon (PCR) ile 62 hastanın 57'sinde (%91.9) bakteriyel etken izole edilmiştir. Etken saptanması açısından konvansiyonel yöntem ile PCR yönteminin birbiriyle uyumlu olduğu gözlenmiştir (kappa:0.797). Ayrıca, PCR ile etken saptanma oranının anlamlı olarak yüksek olduğu görülmüştür (p=0.0004). Her iki yöntem ile en sık Acinetobacter baumannii saptanmıştır. İzlemde 62 hastanın 45'inde (% 72.6) mortalite izlenmiştir. Sonuç: Geç dönemde ortaya çıkan HGP etkenlerinin saptanmasında konvansiyonel yöntemler ile PCR arasında uyumun iyi olduğu ve PCR ile daha fazla hastada etken saptanabileceği bu çalışmada gösterilmiştir. Bakteriyel etkenlerin hızlı moleküler yöntemlerle saptanmaya başlanmasının, hastanede gelişen pnömoni etkenlerinin hızla belirlenmesi sonucu, etkin bir şekilde tedavi edilmesinin yolunu açabileceği düşünülmüştür.;Hastanede gelişen pnömoni, bakteriyel etkenler, hızlı moleküler yöntemler.;Hospital acquired pneumonia, bacterial agents, rapid molecular methods.Öğe Kronik obstrüktif akciğer hastalığı infektif alevlenmeleri(Ege Üniversitesi, 2000) Taşbakan, Mehmet Sezai; Sayıner, AbdullahÖZET Bu prospektif çalışma, KOAH alevlenmelerinde tipik ve atipik bakteriyel etkenlerin sıklığım araştırmak, saptanan etkenlerle olguların demografik ve klinik özellikleri arasındaki ilişkiyi belirlemek ve atipik bakterilerin alevlenme prognozundaki rollerini incelemek amacıyla planlanmıştır. Alman 70 hastadan 43 'ü hastaneye yatırılarak, 27 'si ayaktan izlenmiştir. Olguların %32.9'unda H. influenzae başta olmak üzere, tipik bakteriler soyutlanmıştır. S. pneumoniae ve M. catarrhalis ikinci ve üçüncü sıklıkla izole edilen bakteriler olmuştur. Gram (-) bakteriler dört olguda soyutlanmıştır ve bu olgularda havayolu obstrüksiyonunun ve solunum yetmezliğinin daha ciddi olduğu görülmüştür. Hastaların % 37.1 'inde serolojik testlerle, atipik bakterilere bağlı akut infeksiyon bulguları saptanmıştır. En sık saptanan atipik bakteri C. pneumoniae olmuştur. Atipik bakteri serolojisi pozitif olan olguların yaş ortalamasının daha düşük olduğu, havayolu obstrüksiyonunun daha hafif düzeyde olduğu görülmüştür. Saptanan etken gruplarında, tedaviye yanıtın farklılık göstermediği saptanmıştır. Bu çalışmada, alevlenme öncesi dönemde sistemik steroid kullanan ve kullanmayan olgularda benzer bakterilerin etken olduğu gözlenmiştir. Buna karşılık, alevlenme döneminde sistemik steroid kullanımının, alevlenme rekürrensini azalttığı belirlenmiştir. KOAH alevlenmesinde, İdiniğimizde en sık tercih edilen ampirik antibiyotikler; ampisilin/sulbaktam, amoksisilin/klavulanik asit ve ikinci kuşak sefalosporinler olmuştur. Üçüncü ve dördüncü kuşak sefalosporinlerin Gram (-) basillerin etken olmadığı alevlenmelerde de kullanıldığı saptanmıştır. Bu antibiyotiklerin, yüksek riskli bir hasta grubu dışında, ampirik olarak başlanmaması, mikrobiyolojik kanıtın beklenmesi gerektiği düşünülmüştür. Sözü edilen bu yüksek riskli grup, son bir yılda sık alevlenme (> 4) geçiren, sık hospitalizasyon ( ve daha önemlisi entübasyon ve mekanik ventilasyon öyküsü olan ) olgular olarak tanımlanabilir. Bu olgularda da ampirik olarak başlanan tedavi, kültür sonuçlarına göre modifiye edilmelidir. Özellikle genç yaşta ve havayolu obstrüksiyonu hafif olan KOAH alevlenmesi olgularında, C. pneumoniae başta olmak üzere, atipik bakteriyel etkenler daha sık olarak saptanmıştır. 38Dolayısıyla, bu hasta grubunda, hem S.pneumoniae ve H. influenzae' ye, hem de atipik bakterilere etkili antibiyotiklerin (azitromisin, levofloksasin gibi) kullanılması gündeme gelmektedir. Buna karşılık, hasta sayısı sınırlı olmakla birlikte, atipik bakterilerin alevlenmenin prognozunu etkilemedikleri, spesifik antibiyotik verilmeyen olgularda da iyileşme sağlandığı gözlenmiştir. Bu bulgular, Mycoplasma ve Chlamydia 'mn KOAH alevlenmelerindeki yangısal süreçte çok belirleyici olmadıklarını göstermektedir. Ancak, bu konuda kesin yargıya varabilmek için, spesifik antibiyotik (makrolid, kinolon) etkinliğini araştıran ve alevlenme seyrini (semptomların düzelme süresi ve rekürrens gelişme hızı) izleyen daha kapsamlı araştırmalara gerek vardır. 39Öğe Kültür ile kanıtlanmış akciğer dışı tüberküloz: ilaç duyarlılığı ve genetik profil analizi(2018) Taşbakan, Mehmet Sezai; Akdağ, Damla; Kahraman, Hasip; Akyol, Deniz; Taşbakan, Meltem; Çavuşoğlu, CengizGiriş: Tüberküloz genel olarak akciğerlerde görülmekle birlikte tüm organları etkileyebilmektedir. Ancak akciğer dışı tutulum olduğunda tanı koymak, akciğer tutulumundan daha zordur. Mycobacterium tuberculosis’in izole edilmesi, ekstrapulmoner tüberküloz (EPTB) tanısında altın standart olmasına karşın, özellikle EPTB’de bakteriyolojik izolasyon oranı düşüktür. Eğer M. tuberculosis elde edilebilirse, hastalığın epidemiyolojik özellikleri ve ilaç duyarlılığı hakkında bilgi vermektedir. Materyal ve Metod: Bu çalışmada, 2009-2016 yılları arasında mikobakteriyoloji laboratuvarında M. tuberculosis izole edilen ekstra pulmoner örnekler değerlendirilmiştir. İzole edilen bakterilerin genotiplerin belirlenme işlemi ve ilaç duyarlılık testleri yapılmıştır. Spoligotipleme, daha önce tarif edilen standart bir teknik kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Bulgular: Çalışma süresince 165 hastaya ait 171 ekstrapulmoner örnekte M. tuberculosis (75 erkek, 90 kadın, ortalama yaş: 53.35 ± 19.92) kültürde üretilmiştir. Birden fazla ekstrapulmoner organ tutulumu 6 hastada mevcuttur. En yaygın EPTB şekli 60 hastada lenf nodu, 32 hastada plevral tüberküloz ve 25 hastada kemik tüberkülozdur. Yedi hasta insan immün yetmezlik virüsüyle infekte olmak üzere 44 hastada immün yetmezlik saptanmıştır. Tüberküloz ilaç direnci 175 örneğin 21’inde tespit edilmiştir. Rifampisin direnci 7 örnekte, yüksek düzeyde izoniazid direnci 11 örnekte ve rifampisin ve izoniazid direnci (çoklu ilaç direnci) 6 örnekte gösterilmiştir. Tüberküloz hastalarının farklı örneklerinden elde edilen 135 klinik izolatın genetik profili Spoligotyping kullanılarak belirlenmiştir. Majör Spoligotipler, T (n= 62; %45.9), LAM7-TUR (ST41) (n= 11; %8.1) ve H1 (n= 9; %6) genotipleridir. Sonuç: En yaygın EPTB şekli, kültürle kanıtlanmış hastalarda lenf nodu tüberkülozudur. Bu hasta grubunda, çoklu ilaç direnci oranı düşüktür (%3.6). Spoligotip T (%45.9) en sık görülen genetik profil olarak tespit edilmiştir.Öğe Nokardiyoz: 16 Hastanın Değerlendirilmesi(2016) Guliyeva, Günel; Pullukçu, Hüsnü; Taşbakan, Mehmet Sezai; Metin, Dilek Yeşim; Sipahi, Oğuz Reşat; Yamazhan, Tansu; Taşbakan, MeltemGiriş: Nocardia türleri, gram-pozitif, ince filamentöz yapıda, boncuk şeklinde dallanan, aerobik Actinomycetales ailesinden, zayıf asit direnci olan bir bakteri türüdür. Patogenezi tam olarak anlaşılmamış ve karmaşık olmasına rağmen konağın sayısız mikrobisidal aktivitelerini etkisiz hale getirmek kapasitesine sahiptir. Nocardia spp. insanlarda ve hayvanlarda lokal ve sistemik infeksiyonlara neden olur.Nokardiyoz tipik olarak fırsatçı infeksiyon olarak kabul edilmektedir, fakat olguların üçte biri immünkompetan olgulardır. Bu çalışmada Nocardia spp.'nin infeksiyon etkeni olarak izole edildiği hastalar altta yatan hastalıklar, klinik, laboratuvar bulguları ve tedavi yanıtları açısından değerlendirilmiştir.Materyal ve Metod: Hastanemizde Ocak 2008-Eylül 2015 tarihleri arasında herhangi bir mikrobiyolojik örneğinde infeksiyon etkeni olarak Nocardia spp. saptanan hastalar retrospektif olarak hastane kayıtları incelenerek değerlendirilmiştir. Bulgular: Nocardia spp. üremesi görülen 16 hasta [4 kadın, 12 erkek, yaş ortalaması 52.5 ± 18.0 yıl] çalışmaya dahil edilmiştir.On üç hastada akciğer, bir hastada deri, bir hastada kemik ve bir hastada beyin apsesi tanısı konulmuştur. Yedi hastanın balgam, üç hastanın bronşiyal aspirasyon, iki hastanın derin trakeal aspirasyon, iki hastanın doku, bir hastanın apse ve bronkoalveoler lavaj kültüründe üreme olmuştur. Altta yatan hastalıklar dört hastada malignite, iki hastada kronik obstrüktif akciğer hastalığı, üç hastada sistemik bağ doku hastalığı, iki hastada interstisyel akciğer hastalığı, bir hastada kalp nakli, bir hastada karaciğer sirozu, bir hastada Cushing hastalığı, bir hastada Down sendromu ve bir hastada Fahr sendromudur. Hastalarda en sık ateş, öksürük ve balgam şikayetleri görülmüştür. Sekiz hastanın toraks bilgisayarlı tomografisinde konsolidasyon, on hastada C-reaktif protein yüksekliği, yedi hastada lökositoz, on hastada sedimentasyon yüksekliği mevcuttu. Hastaların sekizi trimetoprim-sülfametoksazol (TMP-SMZ), ikisi karbapenem, biri TMP-SMZ ve imipenem kombinasyonu, biri piperasilin-tazobaktam, biri klaritromisin, biri imipenem ve linezolid kombinasyon tedavisi almıştır. Biri kalp nakli yapılan ve kültür sonucu çıktığında kaybedilen, diğeri ise eşlik eden aspergillus infeksiyonuna bağlı olmak üzere iki hasta eksitus olmuştur.Sonuç: Nocardia spp.'nin özellikle immünsüpresif hastalarda fırsatçı infeksiyon yapabileceği, klinik örneklerde bakterinin üremesi 2-7 gün olabileceğinden inkübasyon süresinin uzatılarak gözden kaçmaması ve erken tedavi başlaması açısından çok önemlidir. Geç tedavi başlanan olgularda mortal seyredeceği akılda tutulmalıdırÖğe Sağlık bakımı ile ilişkili pnömoni ve toplum kökenli pnömoni tanıları ile hastanede yatan olguların karşılaştırılması(2011) Taşbakan, Mehmet Sezai; Bacakoğlu, Feza; Başoğlu, Özen Kaçmaz; Gürgün, Alev; Başarık, Burcu; Tuncel, Şenay Çitim; Sayıner, AbdullahHastaneye yatış, hemodiyaliz programında bulunma, sağlık bakımevlerinde yaşama, ayaktan intravenöz tedavi ve evde bası yarası tedavisi öyküsü bulunan kişilerde gelişen pnömoniler, sağlık bakımı ile ilişkili pnömoni (SBİP) olarak adlandırılmaktadır. Bu çalışmada; hastanede yatan SBİP ve toplum kökenli pnömoni (TKP) olgularının başvuru özelliklerinin, etken dağılımlarının ve prognozlarının karşılaştırılması amaçlanmıştır. 01 Eylül 2008-01 Eylül 2009 tarihleri arasında kliniğimize yatan SBİP ve TKP olguları retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Bir yıllık dönemde izlenen 187 olgudan (131'i erkek, yaş ortalaması 66.3 ± 14.3 yıl) 98'i SBİP ve 89'u TKP tanısı almıştır. SBİP olgularının; 64 (%65.3)'ünün son 90 günde hastaneye yatış öyküsü olduğu, 26 (%26.5)'sının ayaktan intravenöz tedavi aldığı, 17 (%17.3)'sine evde bası yarası tedavisi uygulandığı, 6 (%6.1)'sının son 30 günde hemodiyaliz programına alındığı ve 4 (%4.1)'ünün bakımevinde kaldığı saptanmıştır. Otuz dokuz (%39.8) SBİP ve 8 (%9.0) TGP olgusunda etken patojen saptanmıştır. En sık izole edilen etken mikroorganizmalar; SBİP'de Pseudomonas aeruginosa ve Acinetobacter baumannii iken, TKP'de Streptococcus pneumoniae ve Haemophilus influenzae olmuştur. Etken izole edilen SBİP olgularının 8 (%25.8)'inde uygunsuz ampirik antibiyotik kullanılırken, TKP olgularının hepsine uygun antibiyotik başlanmıştır. Hastanede yatış süresi (14.4 ± 11.4'e karşı 10.7 ± 7.9 gün, p= 0.011) ve mortalite oranı (%34.7'ye karşı %9.0, p< 0.001), SBİP olgularında TKP grubundan daha yüksek bulunmuştur. SBİP; hasta özellikleri ve etken mikroorganizmalar açısından TKP'den farklıdır ve daha yüksek mortaliteye neden olmaktadır. Bu nedenle, TKP tanısıyla yatan tüm olgularda SBİP risk faktörleri sorgulanmalı, bu olguların ampirik antibiyotik tedavisinde, potansiyel olarak dirençli mikroorganizmalar göz önünde bulundurulmalıdır.Öğe Sağlık bakımı ile ilişkili pnömoni ve toplum kökenli pnömoni tanıları ile hastanede yatan olguların karşılaştırılması(2011) Taşbakan, Mehmet Sezai; Bacakoğlu, Feza; Başoğlu, Özen Kaçmaz; Gürgün, Alev; Başarık, Burcu; Sayıner, Abdullah…Öğe Serum procalcitonin and C-reactive protein kinetics as indicators of treatmentoutcome in hospitalized patients with community-acquired pneumonia(2016) Taşbakan, Mehmet Sezai; Gündüz, Canan; Sayıner, Abdullah; Çilli, Aykut; Karaboğa, Burcu Çelenk; Coşkun, Ayşın Şakar; Kılınç, OğuzBackground/aim: There has been growing interest in the use of serum procalcitonin (PCT) and C-reactive protein (CRP) in patients with community-acquired pneumonia (CAP). the aim of this study was to investigate whether an assessment of fever, leukocyte count, and serum CRP and PCT levels on admission and during follow-up (day 3) provides any information about the clinical outcome in hospitalized patients with CAP. Materials and methods: Patients with a diagnosis of CAP who were admitted to and followed at four university hospitals were evaluated retrospectively using the Turkish Thoracic Society Pneumonia Database. Results: A total of 103 hospitalized CAP patients (57 males, mean age: 61.5 ± 16.7 years) were enrolled in the study. Treatment failure (TF) was observed in 20 patients (19.4%). Pneumonia Severity Index scores, serum CRP levels, and PCT levels on admission were significantly higher in the TF group. There were significant decreases in CRP and PCT levels between admission day and day 3 in the treatment success group. Conclusion: in patients with CAP, the body temperature and leukocyte count on admission do not predict outcome. Monitoring levels of CRP and PCT may be useful as a predictor of treatment outcome.
