Yazar "Recen, Duygu" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 7 / 7
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Bond strength of metal brackets to feldspathic ceramic treated with different surface conditioning methods: an in vitro study
    (Istanbul Univ Press, Istanbul Univ Rectorate, 2021) Recen, Duygu; Yildirim, Bengisu; Othman, Eman; Comlekoglu, Erhan; Aras, Isil
    Purpose To compare MEP which is originally manufactured for increasing bond strength between organic resins and ceramic with conventional surface treatment methods in preparation of leucite-reinforced FC surfaces regarding shear bond strength (SBS) of stainless steel brackets and the mode of bond failure. Materials and Methods Forty specimens that were fabricated from FC material and glazed were randomly assigned to four surface conditioning methods: (1) CoJet Sand; (2) MEP; (3) HF acid etching followed by silane coupling agent; (4) Diamond bur followed by silane coupling agent. The SBS was determined using universal testing machine. Bond failure sites were classified according to Adhesive Remnant Index (ARI). Results No statistically significant difference (p>0.05) was found in SBS between the groups while significant intergroup differences were detected concerning ARI scores (p<0.001). Group 1 had ARI score 1 and 2 indicating mode of failure at the adhesive interface with greater percentage of the adhesive left on bracket base. The other groups had higher frequency of ARI score 3 and 2. The quantity of the ARI retained on the ceramic surface was highest in Group 3, followed by Group 4 and Group 2. Conclusion MEP can be a suitable alternative for bonding metal brackets to FC surface.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Bond strength of metal brackets to feldspathic ceramic treated with different surface conditioning methods: an in vitro study
    (2021) Çömlekoğlu, M. Erhan; Aras, Işıl; Recen, Duygu; Yıldırım, Bengisu; Othman, Eman
    PurposeTo compare MEP which is originally manufactured for increasing bond strengthbetween organic resins and ceramic with conventional surface treatment methodsin preparation of leucite-reinforced FC surfaces regarding shear bond strength (SBS)of stainless steel brackets and the mode of bond failure.Materials and MethodsForty specimens that were fabricated from FC material and glazed were randomlyassigned to four surface conditioning methods: (1) CoJet Sand; (2) MEP; (3) HF acidetching followed by silane coupling agent; (4) Diamond bur followed by silanecoupling agent. The SBS was determined using universal testing machine. Bondfailure sites were classified according to Adhesive Remnant Index (ARI).ResultsNo statistically significant difference (p>0.05) was found in SBS between the groupswhile significant intergroup differences were detected concerning ARI scores(p<0.001). Group 1 had ARI score 1 and 2 indicating mode of failure at the adhesiveinterface with greater percentage of the adhesive left on bracket base. The othergroups had higher frequency of ARI score 3 and 2. The quantity of the ARI retainedon the ceramic surface was highest in Group 3, followed by Group 4 and Group 2.ConclusionMEP can be a suitable alternative for bonding metal brackets to FC surface.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Direkt ve indirekt yöntemle yapılan kompozit lamina vener restorasyonların klinik olarak bir spektrofotometre aracılığı ile değerlendirilmesi
    (Ege Üniversitesi, 2015) Recen, Duygu; Önal, Banu
    Çalışmanın amacı farklı tekniklerle yapılan kompozit rezin lamina vener restorasyonların 1 yıllık klinik takibinin karşılaştırmasını yapmaktı. Katılımcılar Ege Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi'ne başvuran, sağlıklı, herhangibi bir periodontal problemi bulunmayan, hastalar arasından seçildi. İlk 15 diş indirekt kompozit rezin lamina vener restorasyonlarla; sonraki 15 diş ise direkt kompozit rezin lamina vener restorasyonlarla Esthet-X HD (Dentsply DeTrey, ABD) ve Ceram-X Duo (Dentsply DeTrey, ABD) kullanılarak restore edildi. Tedavi öncesinde diş renkleri SpectroShade Micro (MHT Optic Research, Niederhasli, İsviçre) spektrofotometresi ile tespit edildi. Variolink II (Ivoclar, Vivadent, Schaan, Liechtenstein) yapıştırma simanı; PoGo + Enhance (Dentsply DeTrey, ABD) ise polisaj seti olarak kullanıldı. Modifiye Ryge kriterleri, cep derinliği ölçümü, gingival kanama ve plak indeksi 6. ve 12. aylarda farklı 2 araştırmacı tarafından değerlendirildi. İstatistiksel analizler SPSS 15.0., t testi ve tekrarlayan ölçümlerde varyans analizi ile p?0.05 olacak şekilde yapıldı. Sadece kenar renklenmesi kriterinde meydana gelen değişiklik istatistiksel olarak anlamlıydı. Kenar renklenmesi kriteri değerlendirildiğinde direkt tekniğin, indirekt teknikten üstün olduğu saptandı (p?0.05). Bu çalışmanın sonuçlarına göre direkt tekniğin ön bölge estetik problemlerde başarılı olduğu; indirekt tekniğin ise erken dönem kenar renklenmesi problemi sonucu ikinci seçenek olarak değerlendirilmesi gerektiği saptanmıştır
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Direkt ve indirekt yöntemle yapılan kompozit laminate veneer restorasyonların klinik olarak bir spektrofotometre aracılığı ile değerlendirilmesi
    (Ege Üniversitesi, 2015) Recen, Duygu; Kemaloğlu, Hande; Önal, Banu; Peşkersoy, Cem
    Laminate veneers; composite; indirect technique.;Çalışmanın amacı farkli tekniklerle yapılan rezin laminate veneer restorasyonların 1 yıllık klinik takibinin karşılaştırmasını yapmaktı. Katılımcılar Ege Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi'ne başvuran, sağlıklı, herhangibi bir periodontal problemi bulunmayan hastalar arasından seçildi. İlk 15 diş indirekt rezin laminate veneer restorasyonlarla; sonraki 15 diş ise direkt rezin laminate veneer restorasyonlarla EsthetX HD (Dentsply DeTrey, USA) ve Ceram-X Duo (Dentsply DeTrey, USA) kullanılarak restore edildi. Tedavi öncesinde diş renkleri SpectroShade Micro (MHT Optic Research, Niederhasli, Switzerland) spektrofotometresi ile tespit edildi. Variolink II (Ivoclar, Vivadent, Schaan, Liechtenstein) yapıştırma simanı; PoGo + Enhance (Dentsply DeTrey, USA) ise polisaj seti olarak kullanıldı. Modifiye Ryge kriterleri 6. ve 12. aylarda farklı 2 araştırmacı tarafından değerlendirildi. İstatistiksel analizler SPSS 15.0., t testi ve tekrarlayan ölçümlerde varyans analizi ile p{600}0.05 olacak şekilde yapıldı. Sadece kenar renklenmesi kriterinde meydana gelen değişiklik istatistiksel olarak anlamlıydı. Kenar renklenmesi kriteri değerlendirildiğinde direkt tekniğin, indirekt teknikten üstün olduğu saptandı (p{600}0.05). Bu çalışmanın sonuçlarına göre direkt tekniğin ön bölge estetik problemlerde başarılı olduğu; indirekt tekniğin ise erken dönem kenar renklenmesi problemi sonucu ikinci seçenek olarak değerlendirilmesi gerektiği saptanmıştır.;Laminate veneer; kompozit; indirekt yöntem.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Direkt ve indirekt yöntemle yapılan kompozit rezin laminate veneer restorasyonların klinik değerlendirilmesi: 1 yıllık kontrol
    (2019) Recen, Duygu; Önal, Banu; Turkun, L. Sebnem
    GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, farklı tekniklerle uygulanan kompozit rezin laminate veneer (RLV) restorasyonların bir yıllık klinik performansını değerlendirmektir. YÖNTEM ve GEREÇLER: İlk 15 diş, Esthet•X HD (Dentsply DeTrey, Konstanz, Almanya) ile indirekt kompozit RLV restorasyonlarla; sonraki 15 diş Ceram•X Duo (Dentsply DeTrey) ile direkt kompozit RLV restorasyonlarla restore edildi. Başlangıç, 6 ve 12 ayda restorasyonlar modifiye Ryge kriterleri, cep derinliği, plak indeksi ve diş eti indeksi kullanılarak değerlendirildi. Klinik kriterlerin değerlendirilmesinde Mann Whitney U testi kullanıldı. Cep derinliği ölçümleri için Friedman testi kullanıldı. Plak ve diş eti indeksindeki farklılıklar Fisher’in kesin testi ve Oran karşılaştırmaları testi ile analiz edildi. BULGULAR: Mann Whitney U testi sonucunda, gruplar arasında sadece kenar renklenmesi kriterinde istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p?0.05). İndirekt grupta 6. ay kontrolünde cep derinliği ve gingival indeks skorları arttı, bu artış istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p?0.05). Bu kriterlere göre direkt tekniğin indirekt teknikten istatistiksel olarak anlamlı ölçüde daha iyi olduğu tespit edildi (p?0.05). TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmanın bulgularına dayanarak, her iki teknikle yapılmış kompozit RLV restorasyonlar anterior dişlerde estetik problemi olan hastalarda iyi birer tedavi seçeneği olabilir. Ancak erken dönem kenar renklenmesi, preparasyon, ölçü ve yapıştırma aşamasındaki zorluklar indirekt tekniğin dezavantajları olarak karşımıza çıkmaktadır.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    The effect of composite placement technique on the internal adaptation, gap formation and microshear bond strength
    (Istanbul Univ Press, Istanbul Univ Rectorate, 2022) Peskersoy, Cem; Recen, Duygu; Kemaloglu, Hande
    Purpose This study aimed to compare the efficiency of placement technique on internal adaptation, gap formation and microshear bond strength (#SBS) of bulk-fill composite resin materials. Materials and Methods Standardized class V cavities were prepared for microcomputed tomography (mCT) test and divided into four groups (n=12) as follows: Group SDR: Smart Dentin Replacement system/bulk fill; Group SF2: Sonic-Fill system/bulk fill sonic-activated composite placement system; Group CHU: Herculite-XRV-Ultra composite resin inserted with Compothixo/sonic-vibrated composite resin placement system; Group HIT: Herculite-XRV-Ultra composite resin applied with incremental technique. Self-etch adhesive (Optibond-XTR) was used for bonding in all groups. After 10000 thermocycling, mCT scans were taken to reveal gap formation at the tooth restoration interface and universal testing machine was used to test microshear bond strength (#SBS) values (n=10). ANOVA, post-hoc Bonferroni and Tukey HSD tests were used for evaluating the gap formation and #SBS values (p=0.05). Results SF2 and CHU showed the best adaptability compared with both SDR and HIT. The difference between groups SDR and HIT was statistically significant (p<0.05). #SBS values were found to be the highest for SF2, and the lowest for HIT groups (p>0.05). Conclusion Bulk-fill composite resins placed either with sonic-activated or sonic-vibrated instrument demonstrated better adaptability, less gap formation and higher bond strength than both the bulk-fill flowable composite and conventional incremental techniques.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    The effect of different energy levels of the Er: YAG laser on the repair bond strength of a nanohybrid composite resin
    (Sage Publications Ltd, 2022) Celiksoz, Ozge; Recen, Duygu; Peskersoy, Cem
    This study evaluates the durability of repair microshear bond strength (mu SBS) of nanohybrid composite resins which surfaces are treated with different laser parameters and bur. A total of 240 nanohybrid composite resin disk shaped specimens were prepared. Then, specimens were divided into eight test groups as regards to surface treatment types (Erbium (Er:YAG) laser with seven different parameters and bur). Half of the specimens in each group were subjected to 5000 thermal cycling (TC) and the other half to 20,000 TC. Universal testing machine was used for mu SBS test. The data were analyzed with a two-way analysis of variance and Tukey test. Among the specimens treated with ER:YAG laser+5000 TC, we detected the highest mean mu SBS test values in the subgroups L200 and L250. Among the specimens treated with ER:YAG laser+20,000 TC, the highest mean mu SBS test values were seen in the L200 subgroup. The mu SBS values after the 20,000 TC were significantly lower than those after 5000 TC for all different treatment types. Thermal cycling and laser energy levels have effects on repair mu SBS. Considering the bond strength and durability it seems more effective to use Er:YAG laser at 200 mJ. To repair an aged nanohybrid composite resin, Er:YAG laser surface treatments may provide some benefits by acquiring a reliable bond strength with durability. This study may give information on which parameters are more suitable to use Er:YAG laser for the repair of nanohybrid composite resins.