Yazar "Korkmaz, İlayda" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 4 / 4
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Amniyon membran ekstraktının hazırlanması, içeriğinin biyokimyasal analizi ve hayvan deneyinde etkinliğinin gösterilmesi(Ege Üniversitesi, Tıp Fakültesi, 2022) Korkmaz, İlayda; Palamar Onay, Melis; Barut Selver, ÖzlemAMAÇ: Liyofilizasyon ve gama sterilizasyon uygulanmış amniyon membran ekstraktı (AME) elde edilmesi, büyüme faktörleri açısından biyokimyasal analizinin gerçekleştirilmesi ve AME’nin etkinliğinin deneysel kornea epitel defekti hayvan modelinde gösterilmesidir. GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalışma Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı’nda gerçekleştirildi. Elektif sezaryen ile term doğum yapmış, serolojik tarama testleri negatif 5 sağlıklı gebeye ait 5 amniyon membrandan bir havuz oluşturuldu. Amniyon membranlar yıkama solüsyonu ile yıkanarak küçük parçalara ayrıldı. Homojenizasyon, santrifüj ve liyofilizasyon işlemlerine tabi tutulduktan sonra gama radyasyon ile sterilize edildi. PBS ile sulandırılarak AME damla elde edildi. AME’nin total protein miktarı ve büyüme faktörlerinin (EGF, FGF, HGF, KGF, NGF ve TGF-b) konsantrasyonu analiz edildi. Transplantasyon için ise kriyoprezerve amniyon membran kullanıldı. Çalışmanın hayvan deneyi aşamasına 15 adet Yeni Zelanda tavşanı dahil edildi. Tüm tavşanların bir gözünde merkezi kornea epiteli 6,5 mm çapında debride edildi. Tavşanlar, 4’er tavşandan oluşan 3 çalışma ve 3 tavşandan oluşan 1 kontrol grubu olacak şekilde gruplandırıldı. Tüm gruplara topikal antibiyotik verildi. Buna ek olarak Grup 1’deki tavşanlara AME damlası, Grup 2’dekilere amniyon membran transplantasyonu (AMT), Grup 3’tekilere prezervansız suni göz yaşı damlası uygulandı. Kontrol grubu olan Grup 4’teki denekler ise topikal antibiyotik dışında tedavisiz bırakıldı. Tüm damlalar günde 4 kez damlatıldı. Altı gün süresince her gün, tüm grupların ön segmentleri fotoğraflandı. Farklı gruplardaki tedavi etkinliği; korneal reepitelizasyonun süresi ve günlük re-epitelizasyon hızı ile değerlendirildi. Yedinci günde tavşanlar sakrifiye edildi ve ışık mikroskobisi altında yara iyileşmesi açısından histopatolojik olarak incelendi. BULGULAR: AME’nin total protein içeriği 0,149 mg/ml olarak bulundu. Büyüme faktörlerinin konsantrasyonu EGF, FGF, HGF, KGF, NGF ve TGF-b için sırasıyla 274,8; 287,6; 1358,9; 2188,8; 1387,4; 3382,5 pg büyüme faktörü/mg total protein idi. Epitel defekti modelinin oluşturulmasını takiben, kornea re-epitelizasyonu Grup 1’de ortalama 2,75±0,50 (2-3); Grup 3’te 3,5±1 (3-5) ve Grup 4’te 3,33±1,52 (2-5) günde tamamlandı. Grup 2’deki 3 tavşanın 7. günde amniyon membranların eksplante edilmesi sonrası epitel defektinin tamamen kapandığı görüldü. Grup 2’deki 1 tavşanda ise 3. günde amniyon membran dislokasyonu izlendi, bu deneğin epitelinde tamamen iyileşme 6. günde tamamlandı. Histopatolojik incelemede en yüksek epitel tabakası sayısı (5 tabaka) Grup 1’de saptandı. Grup 1, diğer gruplara kıyasla daha organize kollajen ve daha düzenli epitel hücre yapısına sahipti, bu grupta inflamasyon belirteçlerine rastlanmadı. Grup 2, Grup 3 ve Grup 4’e göre daha düzenli epitel hücre yapısına sahip iken, kollajen organizasyonu ve epitel tabakası sayısı Grup 3 ve 4 ile neredeyse benzer düzeydi. Fakat yangısal hücre infiltrasyonu gibi inflamatuar belirteçlerin Grup 2’de diğer üç gruba göre daha belirgin olduğu izlendi. SONUÇ: Amniyon membranın oftalmoloji alanında en sık kullanım şekli olan AMT’nin cerrahi gerektirmesi ve yarı-opak yapısı nedeniyle postoperatif dönemde ön segmentin objektif klinik gözleminin yapılmasını engellemesi gibi dezavantajları bulunmaktadır. Liyofilize ve sterilize AME, yüksek protein ve büyüme faktörü içeriği ile AMT’nin kısıtlılıklarını ortadan kaldıran potansiyel bir tedavi seçeneğidir. Bu çalışmada AME’nin kornea epitel iyileşmesinde suni gözyaşından ve AMT’den daha etkili olduğu bulunmuştur. Bu öncü çalışma, AME’nin AMT’ye alternatif bir tedavi ürünü potansiyeli taşıdığını vurgulaması açısından önemlidir.Öğe Effect of intravitreal dexamethasone implant (Ozurdex®) injections on corneal biomechanical properties measured using ocular response analyzer(2023) Korkmaz, İlayda; Degirmenci, Cumali; Akkin, Cezmi; Palamar, Melis; Nalcaci, Serhad; Afrashi, FilizPurpose: The purpose of the study was to evaluate Ocular Response Analyzer (ORA) measurements and endothelial cell density (ECD) in patients who received intravitreal dexamethasone implant (Ozurdex®) injection for diabetic macular edema. Methods: Twenty-three eyes of 13 patients who receive intravitreal dexamethasone implant injection (Group 1) for diabetic macular edema and 33 eyes of 33 healthy individuals (Group 2) were included in the study. All participants underwent a complete ophthalmologic examination including intraocular pressure measurement with Goldmann applanation tonome- ter (IOP-GAT), ORA measurements, and specular microscopy. Results: The mean age of the patients was 65.43±8.20 (49–75) in Group 1 and 61.94±4.52 (56–71) in Group 2 (p=0.114). The mean IOP-GAT was significantly higher in Group 1 (18.22±3.41; range 12–28 mmHg) than in Group 2 (15.41±3.07; range 8–21 mmHg) (p=0.02). The mean ECD was 2632.4±209.6 (2232–3067) cell/mm 2 in Group 1 and 2567±206.37 (2140–2854) cell/mm2 in Group 2 (p=0.60). The mean corneal resistance factor (CRF) was 12.16±2.35 (7.4–15.3) mmHg in Group 1 and 10.18±1.83 (6.7–14.2) mmHg in Group 2 (p=0.02). Mean corneal hysteresis (CH) in Groups 1 and 2 was 8.87±2.45 (4.1–13.4) mmHg and 10.47±1.43 (6.9–13.2) mmHg, respectively (p=0.001). Mean corneal compensated IOP and Goldman correlated IOP (IOPg) were higher in Group 1 (24.72±7.12; range 12.1–36.4 mmHg and 23.21±7.01; range 14.2–36.2 mmHg) than in Group 2 (14.95±3.6; range 8.3–22.9 mmHg and 14.33±3.84; range 6.3–21.7 mmHg) (p<0.001). IOP-GAT was correlated with IOPg (p=0.01). Conclusion: Intravitreal Ozurdex® injection effects IOP, while it has no significant effect on ECD. Ozurdex® injections changed corneal biomechanical properties such as CH and CRF. Thus, ORA may be a useful to avoid underestimating the IOP and missing the alteration of elastic properties of the cornea.Öğe Fuchs Endotelyal Distrofisinde Descemet MembranKalınlığının Ön Segment Optik Koherens Tomografi ileDeğerlendirilmesi ve Santral Korneal Kalınlık ÖlçümlerininFarklı Cihazlarda Karşılaştırılması(2021) Selver, Özlem Barut; Korkmaz, İlayda; Palamar, MelisAmaç: Fuchs endotelyal distrofili hastaların speküler mikroskopi, Scheimpflug kamera ve ön segment optik koherens tomografi (ÖS-OKT) ile ölçülen kornea parametrelerinin incelenmesi. Gereç ve Yöntemler: Fuchs endotelyal distrofili, 20 hastanın 20 gözü (Grup 1) ile 19 sağlıklı bi-reyin sağ gözleri (Grup 2) çalışmaya dâhil edildi. Tüm gönüllülere, detaylı oftalmolojik muayenenin yanı sıra Scheimpflug kamera, ÖS-OKT ve spe-küler mikroskopi incelemeleri yapıldı. Bulgular: Scheimpflug kamera, spe-küler mikroskopi, ÖS-OKT ile ölçülen ortalama santral kornea kalınlığı (SKK) değerleri sırasıyla; Grup 1 için 618±32 (555-659), 580±41 (528-700), 592±30 (541-648) µm; Grup 2 için 531±37 (464-613), 537±38 (470-641), 533±35 (475-635) µm olup, gruplar arası fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0,001). SKK açısından Grup 1’de cihazlar arası uyum zayıf [Sınıf içi ko-relasyon katsayısı (ICC)=0,391] iken; Grup 2’de cihazlar arası uyum mü-kemmel (ICC=0,961) olarak saptandı. OKT’de ölçülen ortalama Descemet membran kalınlığı (DMK), Grup 1’de 29,7±7 (19-37) µm, Grup 2’de 13,8±2 (10-18) µm olup, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0,001). DMK/SKK oranı, Grup 1’de 0,05±0,012, Grup 2’de 0,026±0,004 olup, ara-daki fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0,001). Yaşın DMK’ye oranı, Grup 1’de 2,43± 0,61; Grup 2’de 4,87±1,10 olup, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0,001). Sonuç: Fuchs endotelyal distrofisinde SKK ölçümleri cihazlar arasında farklılık gösterebildiğinden; bu hastalarda SKK’nin, kontrollerde aynı cihaz ile ölçülmesi hastalık progresyon taki-binde daha doğru sonuçlar elde edilmesine olanak sağlayacaktır. ÖS-OKT, Fuchs endotelyal distrofisinde, kornea parametrelerinin değerlendirilme-sinde DMK ölçümüne de izin vererek, hastalık yönetiminde önemli bir araç olma potansiyeline sahiptir.Öğe Orbital rhabdomyosarcoma: Review(2023) Palamar, Melis; Korkmaz, İlayda; Yaman, Banu; Ceylan, Naim; Kantar, Mehmet; Kamer, SerraOrbital rhabdomyosarcoma is the most common malignant orbital tumor of child-hood originating from mesenchymal cells. The presenting symptom is usually acute onset unilateral proptosis. The rapidly progressive course of the findings may resemble infectious and inflammatory orbital diseases. Radiological imaging and histopathological examinations are crucial for differential diagnosis. The main goal of treatment with a multidisciplinary approach is to control both local and distant spread of the tumor and to prevent further damage. With the introduction of chemotherapy and radiotherapy in the treatment, the overall survival rate has in-creased. Thus, aggressive surgical approach for complete removal of the tumor has been abandoned.
