Yazar "Kabaroğlu, Ceyda" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 7 / 7
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe C-reaktif protein ile glukoz ve yaş ilişkisi(2007) Kocabaş, Rabia Nur; Bozdemir, A Erkin; Başol, Güneş; Barutçuoğlu, Burcu; Parıldar, Zuhal; Kabaroğlu, Ceyda; Bayındır, Oya…Öğe Çekirdekli eritrositlerin hastane ölümlerinde risk belirleyici rolü(2010) Bozdemir, A Erkin; Barutçuoğlu, Burcu; Kabaroğlu, Ceyda; Demirel, Saygın; Habif, Sara; Uyar, Mehmet; Özmen, Dilek…Öğe Glukoz intoleranslı hastalarda kemik ile yağ dokusu arasındaki ilişki(Ege Üniversitesi, 2015) Kabaroğlu, CeydaOsteokalsin, osteoblastlardan sentezlenen bir kemik yapım belirtecidir. Hayvan çalışmalarında [3 hücre proliferasyonu, insülin sekresyonu ve insülin duyarlılığını uyarıcı etkisi gösterilmiştir. Karboksilasyon durumuna göre iki tip osteokalsin bulunmaktadır: ankarboksile (undercarboxylated) osteokalsin ve karboksile osteokalsin. Diğer faktörlerin yanı sıra adipoz dokudan salgılanan leptin ve adiponektin sekresyonu osteokalsin sentezini etkilemektedir. Bu çalışmamızda, farklı glukoz toleranslı olgularda serum osteokalsin seviyelerinin insülin duyarlılığı ve adipokinlerle ilişkisini araştırmayı amaçladık. Çalışmamıza dahil edilen 75 olguya 75 gr oral glukoz tolerans testi (OGTT) yapılmış ve venöz kan örneklerinde osteokalsin (intakt ve ankarboksile), glukoz, insülin, adiponektin ve leptin seviyeleri ölçülmüştür. Karboksile osteokalsin düzeyi hesaplanmıştır. İnsülin duyarlılığı, homeostasis model assessment (HOMA) modeli ile belirlenmiştir. Olgular OGTT sonuçlarına göre normal glukoz toleranslı (n=25), prediyabetik (n=25, bozulmuş açlık glukozu (BAG) ve bozulmuş glukoz toleransı (BGT) olgularını kapsar) ve diyabetik (n=25) olarak ayrılmıştır. İlk aşamada olgular intakt ve ankarboksile osteokalsin seviyelerine göre tertillere ayrılmıştır. Istatistiksel olarak anlamlı olmamakla birlikte yüksek ankarboksile osteokalsin tertilinde normal glukoz toleranslı olguların, düşük ankarboksile osteokalsin tertilinde ise diyabetik olguların daha fazla sayıda olduğu dikkati çekmiştir. Aynı şekilde yüksek intakt osteokalsin tertilinde de normal glukoz toleranslı olguların daha fazla sayıda olduğu saptanmıştır. İkinci aşamada olgular OGTT sonuçlarına göre gruplandırılmıştır. Prediyabetik grupta karboksile osteokalsin değerlerinin normal glukoz toleranslı ve diyabetik gruba göre anlamlı olarak daha düşük olduğu saptanmıştır. Üçüncü aşamada, olgular HOMA-IR kestirim noktası 2.7 alınarak insülin direncine göre gruplandırılmıştır. Dirençli grupta leptin düzeyleri anlamlı daha yüksek, adiponektin düzeyleri ise anlamlı daha düşük saptanmıştır. Sonuç olarak, çalışma sonuçlarımız düşük karboksile osteokalsin konsantrasyonları ile glukoz homeostazı arasında bir ilişki olduğunu düşündürtmektedir. İnsan glukoz homeostazı ve insülin direnci üzerine farklı osteokalsin formlarının etki mekanizmalarını gösterebilmek için prospektif çalışmalara öncelik verilmelidir.;Prediabetes, Osteocalcin, Leptin, Adiponectin.;Prediyabet, Osteokalsin, Leptin, Adiponektin.Öğe İnflamasyonda Yeni Bir Belirteç Olan Prokalsitonin ve Böbrek Disfonksiyonu ile İlişkisi(2008) Barutçuoğlu, Burcu; Bozdemir, A Erkin; Başol, Güneş; Parıldar, Zuhal; Kabaroğlu, Ceyda; Mutaf, Mehmet Işıl; Bayındır, Hatice Oya…Öğe Prostat Kanseri Değerlendirmesinde İnflamasyon Göstergeleri ve Fibrin Yıkım Ürünlerinin Rolü(2006) Bozdemir, A Erkin; Barutçuoğlu, Burcu; Ekren, Fatih; Kabaroğlu, Ceyda; Günaydın, Gürhan; Habif, Sara; Çal, Ahmet Çağ…Öğe Serum laktat dehidrogenaz izoenzimlerinin hematopoetik kök hücre mobilizasyonu üzerine etkisi(Ege Üniversitesi, 2016) Dönmez, Ayhan; Kabaroğlu, CeydaHematopoetik kök hücre, mobilizasyon, laktat dehidrogenaz izoenzim aktiviteleri.;Hematopoietic stem cell, mobilization, lactate dehydrogenase isoenzyme activity.;Mobilizasyonu sırasında serum laktat dehidrogenaz (sLDH) enzim aktivitesinde artış izlenmesine karşın izoenzim LDH (iLDH) aktivite değişiklikleri hakkında bilgi yoktur. Çalışmamızda mobilizasyon sürecinde iLDH aktivitelerindeki olası değişiklikleri saptamayı ve belirlediğimiz değerlerin mobilizasyon üzerinde etkisi olup olmadığını araştırdık. Büyüme faktörü ile mobilize edilen 35 olgunun mobilizasyon öncesi, sırası ve sonrası sLDH ve iLDH aktiviteleri ile mobilizasyon öncesi ve sonrası çevresel kan CD34+ hücre düzeylerini belirledik. İstatiksel değerlendirmelerde Shapiro-Wilk normallik ve tekrarlı ölçümlerde varyant analiz testini kullandık. Vericilerde başarısız mobilizasyon saptamamıza rağmen hastaların ikisinde (% 12.5) mobilizasyon gerçekleşmedi. Mobilizasyon süresince iLDH1 aktivitesinde önemli değişiklik izlemezken (1.2 kat) iLDH2, sLDH ve iLDH3 aktivitelerinde ılımlı (1.5, 2.29 ve 2.4 kat, sırasıyla) ve iLDH4 ile iLDH5 aktivitelerinde belirgin (4.1 ve 4.5 kat, sırasıyla) artış saptadık. iLDH aktivite düzeyleri ile kök hücre mobilizasyon başarısı arasında bir ilişki saptamadık (p > 0.05). Başarısız mobile olan 2 hasta diğer hastalar ile karşılaştırıldığında, sLDH, iLDH4 ve iLDH5 aktiviteleri sınırda anlamlı bulundu (p= 0.051, p= 0.054 ve p= 0.054, sırasıyla). Sonuç olarak, mobilizasyon süresince iLDH1 aktivitelerinde önemli değişiklik olmaz iken iLDH4 ve iLDH5 aktivitelerinde belirgin artışlar olduğunu ve iLDH aktivite değişikliklerinin mobilizasyon başarısını öngöremediğini ortaya koyduk.Öğe Yüksek duyarlıklı C- reaktif proteini akılcı kullanıyor muyuz?(2007) Isıklar, Ozben O.; Başol, Güneş; Barutçuoğlu, Burcu; Bozdemir, A Erkin; Kabaroğlu, Ceyda; Parıldar, Zuhal; Mutaf, Mehmet Işıl…
