Yazar "Eronat, Cemal" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 20 / 23
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Associations of interleukin (IL)-1 beta, IL-1 receptor antagonist, and IL-10 with dental caries
    (Nihon Univ, School Dentistry, 2015) Cogulu, Dilsah; Onay, Huseyin; Ozdemir, Yasemin; Aslan, Gulcin I.; Özkınay, Ferda; Kutukculer, Necil; Eronat, Cemal
    Streptococcus mutans is important in dental caries. Although the role of cytokines in the pathogenesis of dental caries is not clear, components of Streptococcus mutans were found to stimulate production of pro-inflammatory cytokines. We examined the associations of interleukin (IL)-1 beta, IL-1 receptor antagonist (IL-1ra), and IL-10 with dental caries. Unstimulated whole saliva and blood samples were obtained from 108 children aged 6-12 years with high caries (decayed, missing, or filled teeth [dmft/DMFT] index >4, n = 37), moderate caries (dmft/DMFT = 1-4, n = 37), or caries-free (dmft/DMFT = 0, n = 34). Streptococcus mutans level was classified as low (<10(5) colony-forming units [CFU]/mL) or high (>= 10(5) CFU/mL). Saliva and serum concentrations of IL-1 beta, IL-1ra, and IL-10 were determined by ELISA. IL-1 beta, IL-1ra and IL-10 gene polymorphisms were genotyped using PCR and restriction fragment length polymorphism analysis. The chi-square, Mann-Whitney U, one-way ANOVA, posthoc, Fisher's exact, and t tests were used in statistical analysis. Dental caries was not correlated with salivary or serum concentrations of the studied cytokines. Streptococcus mutans level positively correlated with saliva IL-1 beta concentration and inversely correlated with saliva IL-1ra concentration. There was no correlation of IL-1 beta, IL-1ra, or IL-10 gene polymorphisms with dental caries. Streptococcus mutans is important in stimulating saliva IL-1 beta and inhibiting IL-1ra. Future studies of associations between cytokines and dental caries should investigate additional cytokines and enroll a larger number of participants.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Associations of interleukin (IL)-1 beta, IL-1 receptor antagonist, and IL-10 with dental caries
    (Nihon Univ, School Dentistry, 2015) Cogulu, Dilsah; Onay, Huseyin; Ozdemir, Yasemin; Aslan, Gulcin I.; Özkınay, Ferda; Kutukculer, Necil; Eronat, Cemal
    Streptococcus mutans is important in dental caries. Although the role of cytokines in the pathogenesis of dental caries is not clear, components of Streptococcus mutans were found to stimulate production of pro-inflammatory cytokines. We examined the associations of interleukin (IL)-1 beta, IL-1 receptor antagonist (IL-1ra), and IL-10 with dental caries. Unstimulated whole saliva and blood samples were obtained from 108 children aged 6-12 years with high caries (decayed, missing, or filled teeth [dmft/DMFT] index >4, n = 37), moderate caries (dmft/DMFT = 1-4, n = 37), or caries-free (dmft/DMFT = 0, n = 34). Streptococcus mutans level was classified as low (<10(5) colony-forming units [CFU]/mL) or high (>= 10(5) CFU/mL). Saliva and serum concentrations of IL-1 beta, IL-1ra, and IL-10 were determined by ELISA. IL-1 beta, IL-1ra and IL-10 gene polymorphisms were genotyped using PCR and restriction fragment length polymorphism analysis. The chi-square, Mann-Whitney U, one-way ANOVA, posthoc, Fisher's exact, and t tests were used in statistical analysis. Dental caries was not correlated with salivary or serum concentrations of the studied cytokines. Streptococcus mutans level positively correlated with saliva IL-1 beta concentration and inversely correlated with saliva IL-1ra concentration. There was no correlation of IL-1 beta, IL-1ra, or IL-10 gene polymorphisms with dental caries. Streptococcus mutans is important in stimulating saliva IL-1 beta and inhibiting IL-1ra. Future studies of associations between cytokines and dental caries should investigate additional cytokines and enroll a larger number of participants.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Associations of interleukin (IL)-1 beta, IL-1 receptor antagonist, and IL-10 with dental caries
    (Nihon Univ, School Dentistry, 2015) Cogulu, Dilsah; Onay, Huseyin; Ozdemir, Yasemin; Aslan, Gulcin I.; Özkınay, Ferda; Kutukculer, Necil; Eronat, Cemal
    Streptococcus mutans is important in dental caries. Although the role of cytokines in the pathogenesis of dental caries is not clear, components of Streptococcus mutans were found to stimulate production of pro-inflammatory cytokines. We examined the associations of interleukin (IL)-1 beta, IL-1 receptor antagonist (IL-1ra), and IL-10 with dental caries. Unstimulated whole saliva and blood samples were obtained from 108 children aged 6-12 years with high caries (decayed, missing, or filled teeth [dmft/DMFT] index >4, n = 37), moderate caries (dmft/DMFT = 1-4, n = 37), or caries-free (dmft/DMFT = 0, n = 34). Streptococcus mutans level was classified as low (<10(5) colony-forming units [CFU]/mL) or high (>= 10(5) CFU/mL). Saliva and serum concentrations of IL-1 beta, IL-1ra, and IL-10 were determined by ELISA. IL-1 beta, IL-1ra and IL-10 gene polymorphisms were genotyped using PCR and restriction fragment length polymorphism analysis. The chi-square, Mann-Whitney U, one-way ANOVA, posthoc, Fisher's exact, and t tests were used in statistical analysis. Dental caries was not correlated with salivary or serum concentrations of the studied cytokines. Streptococcus mutans level positively correlated with saliva IL-1 beta concentration and inversely correlated with saliva IL-1ra concentration. There was no correlation of IL-1 beta, IL-1ra, or IL-10 gene polymorphisms with dental caries. Streptococcus mutans is important in stimulating saliva IL-1 beta and inhibiting IL-1ra. Future studies of associations between cytokines and dental caries should investigate additional cytokines and enroll a larger number of participants.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Cam iyonomer simanların plak mikroflorasındaki mutans streptokoklar üzerine etkisinin amalgam ile karşılaştırılmalı olarak incelenmesi
    (Ege Üniversitesi, 1996) Ertuğrul, Fahinur; Eltem, Rengin; Eronat, Cemal
    Bu çalışmada, günümüzde yaygın olarak kullanılan restoratif materyaller olan amalgam ve cam iyonomer simanlardan alınan interproksimal plaktaki mutans streptokokların sayısı karşılaştırmalı olarak araştırılmıştır. Çalışmamızda birinci veya ikinci süt molarlarında iki çürük lezyonu bulunan 6-11 yaşları arasında 20 çocuk yer almıştır. Çürük lezyonlarından birisi sağ diğeri ise sol kadranda yer almaktadır. Her bir denekteki çürük lezyonları klinik ve radyolojik incelemeye tabi tutulmuşlardır. Lezyonlardan birine Class II konservatif amalgam, diğerine ise Class II cam iyomoner siman dolgu maddesi uygulanmıştır. Tükürük örnekleri dolgu yapılmadan önce ve tedaviden 40 gün sonra toplanmıştır. İnterproksimal plak örnekleri de 40 günlük dolgulardan alınmıştır. Bütün örneklerdeki mutans streptokok ve toplam bakteri sayıları "MSB Agar" ve "Kan Agar" üzerinde, dökme plaka yöntemiyle %95 N2 ve %5 CO2 gazı altında 48 saat inkübasyon sonucunda belirlenmiştir. Sonuç olarak, cam iyonomer dolgulardan alınan plak örneklerindeki mutans streptokokların sayısı amalgam dolgulardan alınan örneklerden daha düşük bulunmuştur. Bu çalışma cam iyonomer siman dolgu maddelerinin amalgam dolgulara göre mutans streptokokları daha fazla inhibe ettiğini göstermiştir.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    A clinical evaluation of resin-based. composite and glass ionomer cement restorations placed in primary teeth using the ART approach - Results at 24 months
    (Amer Dental Assoc, 2006) Ersin, Nazan Kocatas; Candan, Umit; Aykut, Arzu; Oncag, Ozant; Eronat, Cemal; Kose, Timur
    Background. The authors evaluated the 24-month performance of a packable resin-based opposite/dentin bonding system and a high-viscosity glass ionomer cement (GIC) in restorations placed in primary molars with the atraumatic restorative treatment (ART), approach. Methods. Three dentists placed 419 restorations in 219 children aged 6 through 10 years who had bilateral matched pairs of carious posterior Class I and II primary teeth. They used a split-mouth design to place the two materials, which were assigned randomly to contralateral sides. The authors evaluated the restorations, according to U.S. Public Health Service Ryge criteria. Results. After 24 months, 96.7 percent of the Class I GIC restorations and 91 percent of the resin-based composite restorations survived, while the success rates for the Class II restoration were 76.1 percent and 82 percent for the GIC and resin-based composite restorations, respectively. The survival rate of the Class II resin-based composite restorations was 5.9 percent higher than that of the GIC restorations at the 24-month evaluation, but this difference was not statistically significant. However, the study results showed a statistically significant difference in survival rates between Class I and II restorations for both materials. Conclusion and Clinical implications. The two-year clinical performance of both materials was satisfactory for the restoration of Class I and II primary molars using the ART approach.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Çocuk dişhekimliğinde azot protoksit oksijen sedasyonunun etkinliğinin değerlendirilmesi
    (1998) Önçağ, Özant; Eronat, Cemal
    Çalışmamız azot protoksit oksijen sedasyonunun, yoğun anksieteli çocuk hastalar üzerindeki etkisini değerlendirmek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Uygulamamızda azot protoksit oksijen çocuklara Quintiflex MDM marka cihaz ile yavaş indüksiyon yöntemiyle verilmiştir. Çalışmamızda yer alan 14' ü kız, sekizi erkek toplam 22 çocuğun sedasyon ve analjezi düzeyleri değişik skalalarla değerlendirilmiştir. Tüm prosedür süresince bir pals oksimetre aracılığıyla kan oksijen doygunlukları ve kalp atım hızları izlenmiştir. Tüm değerlerin ortalamaları Microsoft Excel 4.0 alandaki descriptive statistics, kalp atim hızı ve kan oksijen doygunluğu değerlerinin ortalamalarının farkları ise tesadüf blokları modeli ve varyans analizi uygulanarak Ege Üniversitesi Bilgisayar Araştırma ve Uygulama Merkezinde hesaplanmıştır. Beş nokta sedasyon testine göre çocuklar en yüksek sedasyon düzeyine 15. ile 25. dk' lar arası ulaşmışlardır. Venham'ın klinik anksiete değerleri dental müdahalenin gerçekleştirildiği 15. ve 25. dk' lar arası 1.76 ± 1. 81 ile 2.18 ± 1.79, Venham' ın kooperatif davranış skalası değerleri ise 1.71 ± 1.90 ve 2.27 ± 1.88 olarak saptanmıştır. Lokal anestezi yapılan 15 çocuktan altısı orta, sekizi az ve biri hiç tepki göstermemişlerdir. Kalp atim hızı ve kan oksijen doygunluğu değerleri stabil seyretmiştir. Ortalama kalp atim hızı değerleri arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Sonuç olarak çocuk diş hekimliğinde anksieteli zor hasta grubunda azot protoksit oksijen ile sedasyon güvenilir olduğu kadar özellikle diş çekimi gibi kısa süreli dental müdahaleler için oldukça etkilidir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Çocuklarda sitokinlerin diş çürükleri üzerine etkisinin incelenmesi
    (Ege Üniversitesi, 2010) Çoğulu, Dilşah; Eronat, Cemal
    Dental caries, Streptococcus mutans, 1 , IL-1ra, IL-10.;Dis çürügü, Streptococcus mutans, IL-1 , IL-1ra, IL-10.;S.mutans'ın çürük olusumunda önemli rol oynadıgı bilinmektedir. Dis çürügü ile sitokinler arasındaki etkilesim henüz açıklık kazanmamıs olsa da, S.mutans'ın komponentlerinin proenflamatuar sitokinlerin üretimini stimüle ettigi gösterilmistir. Bu çalısmanın amacı; serum ve tükürük IL-1 , IL-1ra ve IL-10 seviyeleri ile IL-1 , IL-1ra ve IL- 10 gen polimorfizmlerinin aktif çürüklü (yüksek-orta) ve çürüksüz bireylerdeki iliskisinin degerlendirilmesi ve tükürük S.mutans kolonizasyonu ile arasındaki iliskinin arastırılmasıdır. Hastalar yüksek çürüklü (dmft/DMFT>5, n=37), orta düzeyde çürüklü (dmft/DMFT=1-5, n=37) ve çürüksüz (dmft/DMFT=0, n=34) olmak üzere üç gruba ayrıldı. S.mutans seviyesi düsük (<104CFU/ml), orta (104106CFU/ml) olarak sınıflandırıldı. Serum ve tükürük IL-1 , IL-1ra ve IL-10 seviyeleri ELISA yöntemi ile tespit edildi. IL-1 , IL-1ra ve IL-10 gen polimorfizleri PCR ve restriksiyon fragment uzunluk polimorfizmi yöntemleri ile genotiplendirildi. Tüm veriler ki-kare testi, tek yönlü varyans analizi, Posthoc ve t testleri ile degerlendirildi. Dis çürügü ile tükürük S.mutans seviyesi, serum ve tükürük IL-1 , IL-1ra ve IL-10 seviyeleri arasında anlamlı bir iliski gözlenmedi. Tükürük S.mutans seviyesi ile tükürük IL-1 seviyesi arasında pozitif, tükürük IL-1ra seviyesi arasında negatif korelasyon tespit edildi. Çalısılan sitokin polimorfizmleri ile dis çürügü veya tükürük S.mutans seviyesi arasında anlamlı bir korelasyon saptanmadı. Sonuç olarak, S.mutans'ın tükürük IL-1 seviyesinin stimüle edilmesinde, IL-1ra seviyesinin de inhibe edilmesinde önemli rol oynadıgı düsünülmektedir.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Comparative evaluation of pro-inflammatory cytokine levels in pulpotomized primary molars
    (Nihon Univ, School Dentistry, 2015) Ozdemir, Yasemin; Kutukculer, Necil; Topaloglu-Ak, Asli; Kose, Timur; Eronat, Cemal
    The present in vivo study was performed to investigate the levels of the pro-inflammatory cytokines, interleukin (IL)-1 alpha, IL-6, and IL-8, in primary molars for which pulpotomy was clinically indicated, and to evaluate the success rates of three different pulpotomy agents employed for cariously (CExp) or mechanically exposed (MExp) primary molars. Forty-seven primary molars were classified as MExp or CExp according to the type of pulpal exposure. Pulp tissue was harvested and analyzed using enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA). Subsequently, three pulpotomy agents calcium hydroxide (CH), mineral trioxide aggregate (MTA), and formocresol (FC)-were applied randomly, and the outcome was observed radiographically for 18 months. Levels of IL-6 and IL-8 were significantly higher in CExp pulp than in MExp pulp (P < 0.05). In the CH pulpotomy group, MExp teeth showed a higher success rate than CExp teeth. There was no significant difference in success rate between MExp and CExp teeth in both the FC and MTA groups. The levels of IL-6 and IL-8 have the potential to become indicators of pulp status and can be monitored by researchers to make the prognosis of vital pulp therapies less uncertain. As MTA and FC yielded higher rates of success than CH in CExp teeth, the choice of pulpotomy agent appears to be important in this context.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Comparative evaluation of pro-inflammatory cytokine levels in pulpotomized primary molars
    (Nihon Univ, School Dentistry, 2015) Ozdemir, Yasemin; Kutukculer, Necil; Topaloglu-Ak, Asli; Kose, Timur; Eronat, Cemal
    The present in vivo study was performed to investigate the levels of the pro-inflammatory cytokines, interleukin (IL)-1 alpha, IL-6, and IL-8, in primary molars for which pulpotomy was clinically indicated, and to evaluate the success rates of three different pulpotomy agents employed for cariously (CExp) or mechanically exposed (MExp) primary molars. Forty-seven primary molars were classified as MExp or CExp according to the type of pulpal exposure. Pulp tissue was harvested and analyzed using enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA). Subsequently, three pulpotomy agents calcium hydroxide (CH), mineral trioxide aggregate (MTA), and formocresol (FC)-were applied randomly, and the outcome was observed radiographically for 18 months. Levels of IL-6 and IL-8 were significantly higher in CExp pulp than in MExp pulp (P < 0.05). In the CH pulpotomy group, MExp teeth showed a higher success rate than CExp teeth. There was no significant difference in success rate between MExp and CExp teeth in both the FC and MTA groups. The levels of IL-6 and IL-8 have the potential to become indicators of pulp status and can be monitored by researchers to make the prognosis of vital pulp therapies less uncertain. As MTA and FC yielded higher rates of success than CH in CExp teeth, the choice of pulpotomy agent appears to be important in this context.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Comparative evaluation of pro-inflammatory cytokine levels in pulpotomized primary molars
    (Nihon Univ, School Dentistry, 2015) Ozdemir, Yasemin; Kutukculer, Necil; Topaloglu-Ak, Asli; Kose, Timur; Eronat, Cemal
    The present in vivo study was performed to investigate the levels of the pro-inflammatory cytokines, interleukin (IL)-1 alpha, IL-6, and IL-8, in primary molars for which pulpotomy was clinically indicated, and to evaluate the success rates of three different pulpotomy agents employed for cariously (CExp) or mechanically exposed (MExp) primary molars. Forty-seven primary molars were classified as MExp or CExp according to the type of pulpal exposure. Pulp tissue was harvested and analyzed using enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA). Subsequently, three pulpotomy agents calcium hydroxide (CH), mineral trioxide aggregate (MTA), and formocresol (FC)-were applied randomly, and the outcome was observed radiographically for 18 months. Levels of IL-6 and IL-8 were significantly higher in CExp pulp than in MExp pulp (P < 0.05). In the CH pulpotomy group, MExp teeth showed a higher success rate than CExp teeth. There was no significant difference in success rate between MExp and CExp teeth in both the FC and MTA groups. The levels of IL-6 and IL-8 have the potential to become indicators of pulp status and can be monitored by researchers to make the prognosis of vital pulp therapies less uncertain. As MTA and FC yielded higher rates of success than CH in CExp teeth, the choice of pulpotomy agent appears to be important in this context.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    The correlation between serum immunoglobulin A and immunoglobulin G levels and the presence of Treponema denticola in human periapical lesions
    (Elsevier Science Inc, 2007) Cogulu, Dilsah; Oncag, Ozant; Kutukculer, Necil; Uzel, Atac; Eronat, Cemal
    The aim of this study was to compare the serum immunoglobulin A (IgA) and immunoglobulin G (IgG) levels and the presence of Treponema denticola in the root canals in a group of teeth with/without periapical lesion. A total of 66 children aged 8 to 13 years old were involved in this study. Five milliliters of blood samples were taken to detect the serum IgA and IgG levels. Sixty-six endodontic samplings were also obtained to determine the presence of T. denticola by polymerase chain reaction. The presence of T. denticola between the groups with/without periapical lesion was statistically significant (p = 0.026). A significant negative correlation was found between serum IgG and IgA levels and the presence of T. denticola (p = 0.023 and 0.038, respectively). This study may support the hypothesis that the presence of T. denticola in the root canals is mainly related to the periapical lesions, and the higher levels of serum IgG and IgA levels may protect against T. denticola.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Diş hekimliğinde çürükten korunma fissür örtücü ve topikal flor uygulama yöntemlerinin incelenerek karşılaştırılması
    (Ege Üniversitesi, 1993) Eronat, Cemal; Ataman, A. Bora; Eronat, Nesrin
    Diş çürüğünün önlenmesine yönelik çeşitli uygulamalar içinde Flor'un tropikal uygulaması ve fissür örtücü uygulamalarının önemli bir yeri vardır. Bu nedenle, her iki yöntemin çürük önleyici etkisinin ayrı ayrı incelendiği araştırmamızın ilk bölümünde Flor preparatlarından APF jeli, %2 lik nötral NaF jeli ile flor verniklerinden Durafat ve F Protectör, F-uygulamaları için kullanıldı. İn vitro yapılan çalışmada asitle biopsi alma yöntemi kullanılarak sözü edilen preparatların etkinlikleri karşılaştırılmıştır. Uygulanan F- preparatlarından mineye geçen F- un değerlendirilmesi için 60 daimi ve 20 adet sağlam süt dişi kullanılmıştır. Dişlerin mezio distal yönde ayrılarak yarısı kontrol için ayrılmış diğer yarılarına (vestibül) uygulamalar yapılmıştır. Kontrol için ayrılan diş yarılarında ölçülen F- değerleri istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık gösterememiştir. 30 sn. asitleme ile alınan mine biopsilerinde süt dişlerinde en fazla, F- alınımının APF jelinden olduğu saptanmış, diğer üç preparat arasında istatistiksel bir fark gözlenememiştir. Aynı süre asitleme ile daimi dişlere kazanılan F-tüm preparatlarda benzerlik göstermiş. Ancak Durafat'la F-Protectör arasında, Durafatın lehine farklılık olduğu belirlenmiştir, 60 sn. asitleme süresi ile alınan mine biopsilerinde süt dişlerine geçen F- tüm preparatlarda istatistiksel olarak farklılık göstermezken, daimi dişlerde istatistiksel farklılıklar olduğu belirlenmiş; bu sürede mineye en fazla F- kazanılımının APF jeli ve Durafattan olduğu görülmüştür. Araştırmanın ikinci bölümünde; fissür örtücü olarak mikrofil partiküllü (Helioseal) silant materyalini kullandık. 6-14 yaşları arasındaki 200 hastanın 1. daimi azı dişlerine, 401 adet fissür örtücü, öğrenci ve öğretim elemanları tarafından uygulandı. Kontrol olarak simetrik aynı no'lu dişler kullanıldı. 6, 12, 18, 24 aylık kontrollerde fissür örtücü uygulamaları; sağlam, yarısı düşmüş, tümüyle düşmüş, çürük oluşmuş şeklinde değerlendirildi. Bulgular tablolar halinde verilmiştir. Bunlara göre; 6 aylık kontrollerde tutuculuk %69,58, 1 yılda 60,12 ve 2 yılda 54,17 olarak bulunmuştur. Diğer bazı çalışmalara göre bu değerler nispeten düşüktür. Alt molar dişlerin fissür örtücü uygulamalarından daha büyük yarar sağlayacağı gözlenen bir bulgu olmuştur. Fissür silantın koşullara uygun yapılması ve her basamağın yeterli uygulanması, yeterli beceriye sahip kişilerce uygulama yapılmasının başarıyı etkilediği belirtilmiştir. Sonuç olarak çalışmamızda her iki çürük önleyici yöntemin dişler üzerinde etkili olduğu belirlenmiş ve fissür örtücülerin yaygın kullanımının yararlı olacağı gözlenmiştir, düzenli topical flor uygulamalarının fissür örtücülerle birlikte kombine kullanıldığında, klinikte tek olarak kullanılmalarından daha başarılı neticeler alınacağı saptanmıştır.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Effect of 2% chlorhexidine gluconate cavity disinfectant on microtensile bond strength of tooth-coloured restorative materials to sound and caries-affected dentin
    (Taylor & Francis Ltd, 2015) Aykut-Yetkiner, Arzu; Candan, Umit; Ersin, Nazan; Eronat, Cemal; Belli, Sema; Ozcan, Mutlu
    This study evaluated the effect of 2% chlorhexidine gluconate-based cavity disinfectant (CHX) on the microtensile bond strength (mu TBS) of glass ionomer, resin-modified glass ionomer and packable resin composite to sound and caries-affected dentin. Sound and occlusal caries-affected human third molars (N = 36, n = 3 per group) were randomly divided into three experimental groups to receive one of the following restorative materials. (a) Glass ionomer (Ketac Molar, 3M ESPE; GI), (b) resin-modified glass ionomer (Vitremer, 3M ESPE; RMGI) and (c) packable resin composite (Surefil, Dentsply; PRC) with a bonding agent (Prime Bond NT, Dentsply De Trey). Caries was removed using a caries-detecting dye (Caries Detector, Kuraray Medical Ltd.) and flat dentin surfaces were achieved by finishing up to 1200-grit silicon carbide abrasive. Half of the teeth in each group received 2% CHX (Consepsis, Ultradent). Dentin surfaces were built-up with the respective materials incrementally and were sectioned with a slow-speed saw into multiple beams. The beams were subjected to mu TBS test (0.5mm/min) in a Universal Testing Machine. The data were analysed using two-way analysis of variance and Tukey's tests. For each restorative material, mu TBS results were not affected by the application of CHX (p > 0.05) on both sound and caries-affected dentin (p > 0.05). PRC in combination with the corresponding bonding agent showed significantly higher results (p < 0.05) than those of GI and RMGI, on sound and caries-affected teeth, respectively. Cohesive failure in dentin was not observed in any of the groups. The use of 2% chlorhexidine-based cavity disinfectant did not impair the adhesion of the restorative materials tested to either sound or caries-affected dentin.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Effect of 2% chlorhexidine gluconate cavity disinfectant on microtensile bond strength of tooth-coloured restorative materials to sound and caries-affected dentin
    (Taylor & Francis Ltd, 2015) Aykut-Yetkiner, Arzu; Candan, Umit; Ersin, Nazan; Eronat, Cemal; Belli, Sema; Ozcan, Mutlu
    This study evaluated the effect of 2% chlorhexidine gluconate-based cavity disinfectant (CHX) on the microtensile bond strength (mu TBS) of glass ionomer, resin-modified glass ionomer and packable resin composite to sound and caries-affected dentin. Sound and occlusal caries-affected human third molars (N = 36, n = 3 per group) were randomly divided into three experimental groups to receive one of the following restorative materials. (a) Glass ionomer (Ketac Molar, 3M ESPE; GI), (b) resin-modified glass ionomer (Vitremer, 3M ESPE; RMGI) and (c) packable resin composite (Surefil, Dentsply; PRC) with a bonding agent (Prime Bond NT, Dentsply De Trey). Caries was removed using a caries-detecting dye (Caries Detector, Kuraray Medical Ltd.) and flat dentin surfaces were achieved by finishing up to 1200-grit silicon carbide abrasive. Half of the teeth in each group received 2% CHX (Consepsis, Ultradent). Dentin surfaces were built-up with the respective materials incrementally and were sectioned with a slow-speed saw into multiple beams. The beams were subjected to mu TBS test (0.5mm/min) in a Universal Testing Machine. The data were analysed using two-way analysis of variance and Tukey's tests. For each restorative material, mu TBS results were not affected by the application of CHX (p > 0.05) on both sound and caries-affected dentin (p > 0.05). PRC in combination with the corresponding bonding agent showed significantly higher results (p < 0.05) than those of GI and RMGI, on sound and caries-affected teeth, respectively. Cohesive failure in dentin was not observed in any of the groups. The use of 2% chlorhexidine-based cavity disinfectant did not impair the adhesion of the restorative materials tested to either sound or caries-affected dentin.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Effect of 2% chlorhexidine gluconate cavity disinfectant on microtensile bond strength of tooth-coloured restorative materials to sound and caries-affected dentin
    (Taylor & Francis Ltd, 2015) Aykut-Yetkiner, Arzu; Candan, Umit; Ersin, Nazan; Eronat, Cemal; Belli, Sema; Ozcan, Mutlu
    This study evaluated the effect of 2% chlorhexidine gluconate-based cavity disinfectant (CHX) on the microtensile bond strength (mu TBS) of glass ionomer, resin-modified glass ionomer and packable resin composite to sound and caries-affected dentin. Sound and occlusal caries-affected human third molars (N = 36, n = 3 per group) were randomly divided into three experimental groups to receive one of the following restorative materials. (a) Glass ionomer (Ketac Molar, 3M ESPE; GI), (b) resin-modified glass ionomer (Vitremer, 3M ESPE; RMGI) and (c) packable resin composite (Surefil, Dentsply; PRC) with a bonding agent (Prime Bond NT, Dentsply De Trey). Caries was removed using a caries-detecting dye (Caries Detector, Kuraray Medical Ltd.) and flat dentin surfaces were achieved by finishing up to 1200-grit silicon carbide abrasive. Half of the teeth in each group received 2% CHX (Consepsis, Ultradent). Dentin surfaces were built-up with the respective materials incrementally and were sectioned with a slow-speed saw into multiple beams. The beams were subjected to mu TBS test (0.5mm/min) in a Universal Testing Machine. The data were analysed using two-way analysis of variance and Tukey's tests. For each restorative material, mu TBS results were not affected by the application of CHX (p > 0.05) on both sound and caries-affected dentin (p > 0.05). PRC in combination with the corresponding bonding agent showed significantly higher results (p < 0.05) than those of GI and RMGI, on sound and caries-affected teeth, respectively. Cohesive failure in dentin was not observed in any of the groups. The use of 2% chlorhexidine-based cavity disinfectant did not impair the adhesion of the restorative materials tested to either sound or caries-affected dentin.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    The effect of a chlorhexidine containing cavity disinfectant on the clinical performance of high-viscosity glass-ionomer cement following ART: 24-month results
    (Mosher & Linder, Inc, 2008) Ersin, Nazan Kocatas; Aykut, Arzu; Candan, Umit; Oencag, Oezant; Eronat, Cemal; Kose, Timur
    Purpose: To evaluate the effect of a chlorhexidine-gluconate-based cavity disinfectant on the clinical performance of high viscosity glass-ionomer cement following the ART approach under field conditions after 24 months. Methods: 126 school children 6-8 years old who had bilateral matched pairs of carious Class I and II primary molars were included. A split mouth design was used in which Ketac Molar was randomly placed with or without the use of chlorhexidine-gluconate-based cavity disinfectant on contralateral sides by three dentists. The restorations were evaluated after 6, 12 and 24 months by two experienced examiners using USPHS-Ryge criteria. Results: The 24-month mean cumulative survival rates of Ketac Molar without the use of disinfectant were 97.7% and 69.4% while in the disinfectant group, the survival rates were 95.2% and 63.9% in Class I and II restorations, respectively with no significant difference between the groups in both class types. In the non-disinfected group, large Class II cavities had significantly better survival rates than did small Class II cavities (P= 0.023). In the disinfected group, the failure rates in mean cumulative survivals from 6 to 12 months and 12 to 24 months significantly increased with time (P= 0.004 and P= 0.016 respectively).
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    The Role of Vitamin D Receptor Polymorphisms on Dental Caries
    (Journal Pedodontics Inc, 2016) Cogulu, Dilsah; Onay, Huseyin; Ozdemir, Yasemin; Aslan, Gulcin Itirli; Özkınay, Ferda; Eronat, Cemal
    Objective: To determine the association between the ApaI, FokI, Cdx2 and TaqI polymorphisms of vitamin D receptor (VDR) gene in caries-active (high-moderate) and caries-free children. Study design: A hundred and fifty children (75 males, 75 females, mean age: 10.19 +/- 1.61 years) were included in the study. The subjects were divided into three groups as high caries risk group (DMFT, dft>4)(n=55), moderate caries risk group (DMFT, dft=1-4)(n=57) and caries-free group (n=38). From each individual, blood samples were collected and DNA was extracted. The VDR gene was genotyped for the polymorphisms ApaI, FokI, Cdx2 and TaqI using polymerase chain reaction and restriction fragment length polymorphism methods. All data were analyzed by chi-square test, Fisher's exact test and t test. Results: There was statistically sign cant difference in the frequency of TaqI genotypes (tt) between caries-active and caries-free children (p=0.029). No statistically significant differences were detected between ApaI, FokI, Cdx2 genotypes and dental caries. Conclusion: In the future, VDR gene polymorphisms may be used as a marker for the identification of patients with high caries risk.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Sosyo-ekonomik düzeyi düşük çok çürüklü çocuklarda atravmatik restoratif tedavinin yeri
    (Ege Üniversitesi, 2006) Kocataş Ersin, Nazan; Aykut, Arzu; Candan, Ümit; Eronat, Cemal
    Atraumatic Restorative Treatment (ART), high viscosity glass ionomer cement, packable composite.;Atravmatik Restoratif Tedavi (ART), yüksek viskoziteli cam iyonomer siman, sıkıstırılabilir kompozit.;Çalışmamızın amacı, saha koşulları altında atravmatik restoratif tedavi tekniğini takiben uygulanan yüksek viskoziteli cam iyonomer siman ile kompozit rezinin 2 yıllık bir süre ile klinik performanslarını karşılaştırmaktır. Çalışmaya ağızlarında çift taraflı süt veya daimi azı dişinde çürük olan yaşları 7-14 arasında değişen 276 ilkoköğretim çocuğu dahil edildi. Bu çalışmada, yüksek viskoziteli cam iyonomer siman Fuji IX ile kompozit rezin materyali olarak Surefil kullanıldı. Restorasyonlar dolguların uygulama aşamasında yer almayan iki deneyimli dişhekimi tarafından 6, 12 ve 24 ay sonra USPHS-Ryge kriterleri kullanılarak değerlendirildi. İki yüz on dokuz çocuğun süt ve 57 çocuğun daimi azı dişlerine toplam 523 restorasyon yapıldı. Bir yılın sonunda Fuji IX ve Surefil uygulanan sınıf I restorasyonların süt dişlerindeki başarı oranları sırasıyla %100 ve %98, sınıf II restorasyonlarda ise bu oran %83.1 ve %87.5 olarak bulundu. Daimi dişlerde ise sadece sınıf I restorasyon yapıldı ve başarısı Fuji IX için % 100 ve Surefil için %97.7 olarak saptandı. İkinci yıl sonunda Fuji IX ve Surefil sınıf I restorasyonların süt dişlerindeki başarısı sırasıyla %96.7 ve %91.0, sınıf II restorasyonlarda ise %76.1 ve %82 olarak bulundu. Daimi dişlerde ise elde edilen kümülatif başarı oranları Fuji IX için %97.7 ve Surefil için %94.9 olarak saptandı. Uygulanan restorasyonlarda 2 yılın sonunda esas başarısızlık nedeni dolgunun düşmesi olarak gözlendi. Çocuklardan alınan bilgiye göre, ART tekniğinin acı vermeyen bir tedavi yöntemi olduğu ve % 73.5'inin bu yöntemle tekrar tedavi olabileceği öğrenildi. Sonuç olarak bu çalışmada değerlendirilen cam iyonomer ve rezin kompozit materyalin klinik başarıları iki yılın sonunda birbirine benzer bulunurken özellikle ART tekniği uygulanmış sınıf I kavitelerde süt ve daimi dişlerdeki başarı her iki dolgu materyali için yüksek bulundu.
  • Küçük Resim
    Öğe
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Süt dişlerinin kanal boylarının saptanmasında, film, fosfor plak ve elektronik apeks bulucu etkinliklerinin karşılaştırılması
    (Ege Üniversitesi, 2012) Baksı Şen, Güniz; Eronat, Cemal
    Apex locator, root canal measurement, digital radiography.;Çalısmanın amacı, süt azı dislerinde elektronik apeks bulucu ve dijital radyografiyle yapılan kanal boyu ölçümlerinin güvenilirliginin karsılastırmalı degerlendirmesidir. Yirmi adet çekilmis süt azı disi giris kaviteleri hazırlandıktan sonra aljinat bloklara gömüldü. Endodontik egeler kanal içine yerlestirildi ve kanal boyları ProPex-II (Dentsply, Maillefer) ile ölçüldü. Ölçülen deger 5 saniye boyunca sabit kaldıgı sırada kanal boyu lastik sabitleyici ile isaretlenerek sabitlendi. Egelerin sabitlenen boyları mikrometre ile ölçüldü. Gerçek kanal boyu, stereomikroskop altında egenin ucu apikal foramenden görülene kadar ilerletilerek belirlendi. Her örnegin radyografik görüntüleri Digora-SPPs (Soredex, Orion Corporation, Helsinki, Finland) sistemi kullanılarak elde edildi. Radyografik kanal boyları Digora windows yazılımı ölçüm aracı kullanılarak belirlendi. Her üç yöntemle ölçülen ortalama degerlerin çift yönlü karılastırmaları Bonferroni testi ile tekrarlayan ANOVA analizi uygulanarak yapıldı (p= 0.05). Elektronik apeks bulucuyla belirlenen degerlerle (14.06±1.89 mm) , SPP ile belirlenen degerler (14.24±1.99 mm) anlamlı olarak farklı bulunurken gerçek kanal boyu sonuçlarıyla diger iki yöntem arasında ise anlamlı bir fark bulunamamıstır. Ancak gerçek kanal boyu sınırı asılmaması gereken sınır olması dolayısıyla süt azı dislerinde kanal boyu belirlemede elektronik apeks bulucuların kullanılmasının, dijital radyografik yönteme göre daha güvenilir oldugu söylenebilir.;Elektronik apeks bulucu, kanal boyu ölçüm, dijital radyografi.