Yazar "Dinçkal, Çiğdem" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim
    Öğe
    Geriatrik hastalarda deliryum etiyolojisinde metabolik sorunların incelenmesi
    (Ege Üniversitesi, Tıp Fakültesi, 2018) Dinçkal, Çiğdem; Duman, Soner
    Amaç: Yaşlılıkta sık olarak karşımıza çıkan deliryum geriatrik acillerden bir tanesidir. Yaşlı hastalarda deliryum yüksek morbidite ve mortalite ile seyreder. Deliryum için risk faktörleri, presipite edici ve predispozan faktörler olmak üzere ikiye ayrılır. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi (EÜTF) Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Konsültasyon Liyezon Psikiyatrisi (KLP) Bilim Dalınca deliryum ön tanısı ile değerlendirilmiş geriatrik hastalarda deliryumun hızlandırıcı faktörlerinden olan metabolik değerlerin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: EÜTF, KLP Bilim Dalınca 2005-2013 tarihleri içerisinde Konsültasyon Liyezon Bilim Dalına yönlendirilmiş 65 yaş üzeri 1465 hastanın tanı ve tedavi kartları retrospektif olarak tarandı, sağ kalım bilgisine ve laboratuar verilerine ulaşılan 65 yaş ve üzeri tüm hastalar çalışmaya dahil edildi. İlk aşamada DSM-IV (Diagnostic Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition, Text Revision Criteria)’e göre deliryum tanısı konmuş olan hastaların demografik verileri, başvuru şekli (ayaktan başvuru, yatan hasta), kişinin yattığı klinik belirlendi. Hastaların metabolik olarak değerlendirilmesi için hemoglobin, lökosit, hematokrit, sodyum, potasyum, kalsiyum, albumin, sedimentasyon, CRP, üre, kreatinin, glukoz, vitamin B12, TSH ve T4 değerleri SPSS 20’ye kaydedildi. Sayısal değişkenlere ait tanımlayıcı sonuçlar için ortalama ± standart sapma, kategorik değişkenlerde sıklık ve yüzdelikleri verildi. Bulgular: Toplam 1435 olmak üzere sağ kalım laboratuvar bilgisine ulaşılan 1146 hasta çalışmaya dahil edildi. Deliryum tanısı alan 285 ve deliryum tanısı almayan 861 hastanın laboratuvar verilerine ulaşıldı. Deliryum sıklığı % 25. 5 saptandı. Mortalite açısından karşılaştırıldığında, deliryumu olan grupta birinci, ikinci, üçüncü, dördüncü ve beşinci yıllarda mortalitenin anlamlı olarak artış gösterdiği görüldü (p<0,0001). Albumin, sodyum, potasyum, kalsiyum, kreatinin, açlık kan şekeri ve CRP değerleri deliryum tanısı alan ve almayan hastalarda ortalama ve yüzdelik değerleri açısından karşılaştırıldı. Deliryumu olan hastaların % 63’ ünde anemi, % 33’ünde lökositoz, % 28’ inde hiponatremi, % 47’sinin serum kreatininde yükseklik, % 90’ında CRP’ de yükseklik, % 60’ ında hipoalbuminemi, % 51’ünde hipokalsemi, % 53’ünde hiperglisemi görüldü. Sonuç: Deliryum tanısının varlığı herşeyden bağımsız olarak mortaliteyi arttırmaktadır. Çalışmamızda deliryum tanısı olan ve olmayan hastalar karşılaştırıldığında hiponatremi, hipopotasemi, hipoalbuminemi, hipokalsemi, böbrek işlevlerinde bozukluk, hiperglisemi, enfeksiyon varlığı, anemi gibi metabolik durumların deliryum için hızlandırıcı faktörler arasında olduğu görüldü. Deliryum tanısında psikiyatri-geriatri işbirliği ve etiyolojide önemli metabolik sorunların doğru bir şekilde araştırılması hayat kurtarıcı olacaktır.