Yazar "Dağdeviren, Melih" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 5 / 5
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Çeşitli hücre hatlarında paklitakselin hücre canlılığına ve glutatyon-s-transferaz enzim aktivitelerine etkilerinin incelenmesi(Ege Üniversitesi, 2017) Dağdeviren, Melih; Dağdeviren, MelihBu çalışmanın amacı, A549 ve HEK293 hücre hatlarına paklitakselin (PTX) uygulamasının glutatyon-s-transferaz (GST) aktiviteleri üzerindeki etkilerini araştırmaktır. Hücreler, 96 kuyucuklu mikroplakalara cm2 başına 10000 olarak ekildi. Taşıyıcı DMSO kontrol olarak uygulanırken PTX, 1,25-2,50-5,00-10,00 ug/ml konsantrasyonlarda uygulanmıştır. Hücreler 24, 48 ve 72 saat inkübe edilmiştir. Hücre % canlılığı, WST-1 reaksiyonu ile, protein tayini ve GST aktiviteleri ELISA plaka okuyucusunda çalışıldı. Tüm inkübasyon süreleri için 2,5-5,00-10,00 ug/ml dozlarında A549 hücreleri için hücre canlılığı yüzdeleri anlamlı ölçüde azalmıştır. Ayrıca, tüm inkübasyon süreleri için 2,5-5,00-10,00 ug/ml dozları ile HEK293 hücreleri için hücre canlılığı yüzdesi anlamlı ölçüde azalmış, ancak 72 saat süreyle ekstra 1,25 ug/ml dozu HEK293'u etkilemiştir. GST aktivite tahlillerinden ilginç bir sonuç elde edilmiştir. GST aktiviteleri A549 hücreleri için tüm inkübasyon sürelerinde 2,5-5,00-10,00 ug/ml dozlar için anlamlı ölçüde düşmüştür. HEK293 hücreleri için GST aktiviteleri, tüm inkübasyon süreleri için 2,5-5,00-10,00 ug/ml dozlar için anlamlı ölçüde artmıştır. PTX uygulamasından sonra bir kanser hücre hattı (A549) ve sağlıklı hücre hattı (HEK293) için GST aktivitesinde zıt bir reaksiyon tipi vardır. Bu, kanser tedavisi stratejilerini değiştirebilir.;Paklitaksel, A549, HEK293, GST, Toksisite.;Paclitaxel, A549, HEK293, GST, Toxicity.Öğe Mid-dose losartan mitigates diabetes-induced hepatic damage by regulating iNOS, eNOS, VEGF, and NF-?B expressions(2019) Oltulu, Fatih; Buhur, Aylin; Gürel, Çevik; Kuşçu, Gökçe Ceren; Dağdeviren, Melih; Yavaşoğlu, Nefise Ülkü Karabay; Yavaşoğlu, AltuğBackground/aim: Losartan, an antihypertensive drug, is highly preferred in patients with diabetes mellitus (DM) and hypertension because of its retarding effect on diabetic nephropathy. in this study, we investigated the potential therapeutic effect of different doses of losartan on hepatic damage in a streptozotocin (STZ, 50 mg/kg)-induced DM model in rats. Materials and methods: in this study, five different groups were formed: control, DM, low-dose losartan (5 mg/kg), mid-dose losartan (20 mg/kg), and high-dose losartan (80 mg/kg). Liver tissues of experimental groups were evaluated immunohistochemically for TUNEL, iNOS, eNOS, VEGF, and NF-?B pathways. in addition to immunohistochemical analysis, analyses of SOD and MDA, which are oxidative stress markers, were also performed and the results were evaluated together. Results: When biochemical and immunohistochemical findings were evaluated together, it was found that the results obtained from the mid-dose losartan group were closer to those of the control than the other groups. Conclusion: This study indicated that mid-dose losartan administration may have a therapeutic effect by inhibiting apoptosis and regulating iNOS, eNOS, VEGF, and NF-?B protein expressions in DM-induced hepatic damage.Öğe Mid-dose losartan mitigates diabetes-induced hepatic damage by regulating iNOS, eNOS, VEGF, and NF-?B expressions(2019) Oltulu, Fatih; Buhur, Aylin; Gürel, Çevik; Kuşçu, Gökçe Ceren; Dağdeviren, Melih; Yavaşoğlu, Nefise Ülkü Karabay; Yavaşoğlu, AltuğBackground/aim: Losartan, an antihypertensive drug, is highly preferred in patients with diabetes mellitus (DM) and hypertension because of its retarding effect on diabetic nephropathy. In this study, we investigated the potential therapeutic effect of different doses of losartan on hepatic damage in a streptozotocin (STZ, 50 mg/kg)-induced DM model in rats. Materials and methods: In this study, five different groups were formed: control, DM, low-dose losartan (5 mg/kg), mid-dose losartan (20 mg/kg), and high-dose losartan (80 mg/kg). Liver tissues of experimental groups were evaluated immunohistochemically for TUNEL, iNOS, eNOS, VEGF, and NF-?B pathways. In addition to immunohistochemical analysis, analyses of SOD and MDA, which are oxidative stress markers, were also performed and the results were evaluated together. Results: When biochemical and immunohistochemical findings were evaluated together, it was found that the results obtained from the mid-dose losartan group were closer to those of the control than the other groups. Conclusion: This study indicated that mid-dose losartan administration may have a therapeutic effect by inhibiting apoptosis and regulating iNOS, eNOS, VEGF, and NF-?B protein expressions in DM-induced hepatic damage.Öğe Paklitaksel'in in vitro ve in vivo nörotoksik etkileri(Ege Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2016) Dağdeviren, Melih; Karabay Yavaşoğlu, Nefise ÜlküPaklitaksel (PTX) sıklıkla kullanılan bir antikanser ajandır. Bu çalışmada PTX'in in vitro ve in vivo nörotoksik etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır. In vitro nörotoksik etkileri araştırmak için normal insan astrosit hücre hattı kullanılmıştır. Bu çalışmada insan astrosit hücrelerinin farklı dozlarda PTX ile 24 ve 48 saat inkübasyonu sonucu IC50 değerleri sırasıyla 31,68 µg/ml, ve 15,71 µg/ml olarak belirlenmiştir. In vivo nörotoksik etkilerin incelenmesi için ise 27 adet erişkin erkek BALB/c fare kullanılmıştır. Hayvanlar her gün tartılmıştır ve rastgele olacak şekilde üç gruba ayrılmışlardır: kontrol (Saline, n=11), paklitaksel (PTX, n=8), taşıyıcı (Vehicle, n=8). PTX grubuna 0., 4., 8. ve 9. günlerde toplam 4 kere intraperitoneal (i.p.) PTX enjeksiyonu yapılmıştır. Kontrol ve taşıyıcı gruplarına aynı hacimde serum fizyolojik veya taşıyıcı i.p. uygulanmıştır. Davranış deneyleri olan sıcak plaka ve kuyruk çekme testleri enjeksiyonlardan bir gün önce, 0'ıncı, 1'inci, 4'üncü, 5'inci, 8'inci ve 9'uncu günlerde yapılmıştır. Son gün, davranış testlerinden sonra fareler anestezi altında servikal dislokasyon ile sakrifiye edilmiştir. Hayvanlardan siyatik sinir dokusu ve beyin korteks dokusu alınmıştır. Sağ siyatik sinirler ve beyin korteks dokuları immünohistolojik deneylerde kullanılmıştır. Bu dokularda apoptoz TUNEL yöntemi ile NFκB, iNOS ve VEGF protein ekspresyonlarıyla birlikte histolojik olarak incelenmiştir. Sol siyatik sinirler ve beyin korteks dokuları da qRT-PCR ve mikroarray deneylerinde kullanılmıştır, kaspaz-3, -8 ve -9 mRNA ekspresyonları ve total mRNA ekspresyon seviyeleri, adı geçen moleküler genetik deneylerle incelenmiştir. Deney süresince PTX uygulaması, hayvanların vücut ağırlığında diğer gruplara göre anlamlı bir değişiklik ortaya çıkarmamıştır. Davranış deneyleri sonuçlarına göre; sıcak plaka testinde PTX alan hayvanların tepki süresi oranları 8'inci günde Vehicle grubuna göre, 9'uncu günde hem Vehicle hem de Saline grubuna göre anlamlı azalmıştır. PTX uygulaması hayvanların periferik sinir sisteminde hassasiyet yaratmıştır. Kuyruk çekme testi sonuçlarına göre günler boyunca gruplar arasında anlamlı bir davranış farkı ortaya çıkmamıştır. qRT-PCR sonuçlarına göre; siyatik sinir dokusunda PTX ve Vehicle gruplarında kaspaz-3 ve kaspaz-9 ekspresyonu Saline grubuna göre istatistiksel anlamlı artmıştır. Kaspaz-8 ekspresyonunda ise gruplar arası anlamlı bir fark yoktur. Beyin korteks dokusunda ise, tüm gruplar arasında kaspaz-3, -8 ve -9 ekspresyonları açısından bir farklılık görülmemiştir. Bu sonuçlara göre PTX ve taşıyıcı siyatik sinirde içsel apoptotik yolları aktive etmişlerdir. Fakat PTX'in de taşıyıcının da beyin korteks dokusunda apoptotik etkisi mRNA seviyesinde gözlenmemiştir. Mikroarray sonuçlarına göre, bu bulguların yanında içsel yol ara elemanı olan sitokrom-c siyatik sinirde PTX ve taşıyıcı gruplarında Saline grubuna göre anlamlı artmıştır. Hematoksilen&Eozin (H&E) boyama sonuçlarına göre siyatik sinirde PTX grubunda epinöryumda damarlarda dolgunluk, perinöryumda fibrozise bağlı kalınlaşma, endonöryumda hafif düzeyde ödem gözlenmiştir. Vehicle ve Saline gruplarında herhangi bir histolojik değişiklik gözlenmemiştir. Beyin korteks dokusunda ise H&E boyama sonuçlarına göre PTX, Vehicle ve Saline grupları arasında histolojik bir farklılık yoktur. TUNEL boyaması sonuçlarına göre siyatik sinirde ise taşıyıcı ve PTX kontrole göre apoptozu artırmıştır, PTX alan grupta bu artış dramatiktir. iNOS boyaması sonuçlarına göre beyin dokusunda gruplar arası bir fark yoktur. Siyatik sinirde ise PTX grubunda iNOS ekspresyonu diğer gruplara göre artmıştır. NFκB ekpresyonları açısından hem beyin dokusunda hem de siyatik sinirde gruplar arasında bir farklılık gözlenmemiştir. Hem beyin dokusunda hem siyatik sinirde, -PTX daha çok olmak kaydıyla- PTX ve Vehicle uygulamaları, Saline grubuna göre VEGF ekspresyonunu artırmıştır. Bulgulara göre PTX'in kısmen de taşıyıcının sağlıklı beyin ve siyatik sinir dokusu üzerinde yıkıcı etkileri olmaktadır. Bu çalışmada PTX uygulamasının sağlıklı siyatik sinir dokusu üzerinde hem davranışsal, hem moleküler hem biyokimyasal yıkıcı etkileri ortaya konmuştur.Öğe PC-12 hücrelerinde Kollifor'un hücre canlılığına ve Kaspaz-3 enzimine etkilerinin incelenmesi(Ege Üniversitesi, 2019) Dağdeviren, MelihKollifor, Hint yağı olarak bilinen gıda ve kozmetikte de kullanılan bir yağın polietoksile halidir. Kollifor suda çözünmeyen yağda çözünebilen birçok ilaç için çözdürücü ve taşıyıcı ajan olarak kullanılmaktadır. Ayrıca kollifor'un ilaçlardan ari kendi başına toksik olduğu bilinmektedir. PC12 hücreleri, sinir hücresi toksisitesini, nöron benzeri hücreler oluşturma yetenekleriyle taklit etmek için değerli bir modeldir. PC-12 hücreleri, RPMI-1640 ve %10 HS, %5 FBS, %1 antibiyotik içeren tam ortamda yetiştirildi. Kollifor, çözeltide değişen dozlarda (% 0, 01; % 0, 02; % 0, 05 v/v) uygulandı. Bu amaçla, hücreler 96 kuyucuklu kültür plakalarında 24 ve 48 saat kültüre edildi. Hücreler kuyucuk başına 10000 hücre olarak ekilmiştir. Kontrol grubuna kimyasal ile aynı hacimde steril su uygulanmıştır. Daha sonra, ELISA plaka okuyucusunda 450 nm'de WST-1 testiyle % canlılık ortaya çıkarıldı. Aynı koşullarda pasajlanan hücrelerden total mRNA izolasyonu yapıldı ve qRT-PCR ile ?-Aktin ve kaspaz-3 genlerinin ekspresyonları incelendi. Hücre canlılığı sonuçlarına göre kollifor uygulamasından kaynaklanan ve uygulanan dozlarla artan bir toksisite gözlenmiştir. Ayrıca 48 saat %0, 05 v/v kollifor uygulamasıyla kaspaz-3 ekspresyonunda artış tespit edilmiştir. Bu sonuçlara göre kollifor uygulamasının artan dozlarının PC12 hücreleri için toksik olduğu ve 48 saat sonunda hücreleri apoptoz ile kontrollü ölüme yönlendirdiği söylenebilir.;PC12 hücreleri, Kollifor, Hücre canlılığı, Kaspaz-3.;PC12 cells, Kolliphor, Cell viability, Caspase-3.
