Yazar "Cura, Cenk" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 7 / 7
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Akrilik plaklı ve metal plaklı üst tam protezlerin klinik ve deneysel olarak karşılaştırılması
    (Ege Üniversitesi, 1995) Cura, Cenk; Yılmaz, Gökhan
    ÖZET Ülkemizde dişhekimliğinin hızlı gelişimi ve ona paralel olarak konservatif tedavi yöntemlerinde izlenen gelişme, tam dişsiz bireylerin sayısını pek az etkilemiştir. Gündelik uygulamada yaygın olarak kullanılan protez kaide plağı yapımı için önerilen ürünler sürekli bir gelişim içindedir. Çok yaygın kullanım alanı bulan akrilin çeşitli yetersizlikleri (bakteri retansiyonu, sağlamlık..) bilinmektedir. Akrile alternatif olarak önerilen çeşitli döküm metal kaidelerle yapılan üst tam protezlerin de (besleme güçlüğü, ağırlığı, maliyeti..) birçok sorunu yazılmıştır. Tam protez hastalarının uyum yakınmaları dışında en güçlü beklentileri ısırma etkinliğinde yoğunlaşır. Boyutsal hassaslığın yüksek değer taşıdığı bu durumlarda boyutsal stabilite dişhekimi için önemli sorundur. Bu çalışmada protez kaidesi yapımında sık kullanılan üç ürün (SR-lvocap, IQ-15, Cr-Co) klink ve laborotuvar koşullarında gösterebilecekleri boyutsal değişikler açısından değerlendirildi. Üç farklı kaide maddesi için 10 hastalık üç grup oluşturuldu. I. gruba konvansiyonel yöntemle, II. gruba enjeksiyon yöntemi ile, III. gruba ise döküm metal plaklı tam protezler yapıldı. Protez kaidelerinin boyutsal değişimleri değerlendirilirken; birinci ölçümler alçı modellerde, ikinci ölçümler protezler hasta ağızma takılmadan önce protez kaidesine aktarılmış ölçüm üniteleri üzerinde yapıldı.52 Alçı modeller üzerinde ölçüm noktalan aşağıdaki şekilde belirlendi: Kret tepelerinde seçilen üç nokta ile bir üçgen oluşturuldu. Papilla incisivuma uyan üçgenin tepe noktası (A), üçgenin tabanını oluşturan sağ arka ölçüm noktası (B), sol arka ise (C), olarak tanımlandı. BC arasındaki en derin noktaya (D), aynı doğru üzerindeki sağ ve sol vestibul fomiks noktalarına (D1) ve (D2) tanımları verildi. Böylece alçı modeller üzerinde 6 ölçüm noktasına dayalı 5 ayrı ölçüm ünitesi oluşturuldu. Üç değişik zaman diliminde yapılan ölçümlerinin, alçı modele göre farkları alınarak incelendi. Yapım aşamalarında ve sonrasındaki klinik kullanım döneminde, her üç kaide maddesinin, boyutsal değişimleri arasında istatistiksel açıdan önemli fark saptanmadı. Polimerizasyon işleminin ölçüm ünitelerindeki boyutsal değişim tarzı büzülme olarak ortaya çıkmıştır. Sadece AD ölçüm ünitesinde genişleme gözlenmiştir. Metal kaidelere ait ölçüm ünitelerinde, alçı model ölçümlerine göre herhangi bir fark saptanamazken, CB ölçüm ünitesinde, diğer ölçüm ünitelerinden daha farklı olarak, görülen boyutsal değişimin nedeni olumsuz laboratuvar işlemlerine bağlanmıştır. Çalışmamızın invitro kısmında, onbeş kilogramlık kuvvet altında, standart üst çene dişsiz modellerine uygun hazırlanmış protezlerde, oluşan şekilsel değişim, gerilim ölçerlerle, hesaplanmak istenmiştir. 0.5 ±0.1 mm kalınlığındaki Cr-Co kaideli protezler, diğer akrilik kaidelere oranla daha az şekil değişimine uğramıştır. 2.0 ± 0.2 mm kalınlığındaki SR-lvocap enjeksiyon yöntemiyle yapılan protezler, aynı kalınlıktaki IQ-15 akrili kullanılarak yapılan protezlerden daha az şekil değişimi göstermiştir
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    An alternative method of fabricating a custom tray for direct implant impressions
    (2011) Cura, Cenk; Işık, Fatma Gül; Çömlekoğlu, Mine Dündar
    …
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Comparison of Alternative Adhesive Cementation Concepts for Zirconia Ceramic: Glaze Layer vs Zirconia Primer
    (Quintessence Publishing Co Inc, 2012) Cura, Cenk; Oezcan, Mutlu; Isik, Guel; Saracoglu, Ahmet
    Purpose: Zirconia-based ceramics offer strong restorations in dentistry, but the adhesive bond strength of resin cements to such ceramics is not optimal. This study evaluated the bond strength of silane/adhesive/resin cement and zirconia primer/resin cement combinations on non-glazed and glazed zirconia surfaces before and after aging. Materials and Methods: Disk-shaped zirconia ceramic specimens (diameter: 8 mm; thickness: 2 mm) (N = 80, n = 10 per group) were randomly divided into 2 groups. While half of the specimens received one coat of glaze and were later finished by grinding, the other half was only ground using 1200-grit silicone carbide abrasives under water. The glazed specimens were then conditioned with 9.5% HF acid gel for 60 s, rinsed with water for 90 s, and neutralized. The glazed and non-glazed specimens were further divided into two groups. Two resin cements, namely, Variolink II and Multi link Automix were adhered onto the zirconia surfaces with their corresponding adhesive systems. In the Variolink II group, zirconia surfaces were silanized (Monobond-S), and adhesive resin (Heliobond) was applied and photopolymerized. In the Multi link Automix group, one coat of Metal/Zirconia Primer was applied with a microbrush, left to react for 180 s, and dried using oil-free air. Half of the specimens in each cement group were subjected to 5000 thernnocycles (5 degrees C to 55 degrees C) and the other half was kept in the dark for 24 h at 37 degrees C prior to testing. Specimens were mounted in the jig of the universal testing machine, and force was applied to the ceramic/cement interface until failure occurred (1 mm/min). After evaluating all debonded specimens under SEM, the failure types were defined as either "adhesive" with no cement left on the zirconia (score 0) or "mixed" with less than half of the cement left on the surface with no cohesive failure of the substrate (score 1). Data were analyzed using three-way ANOVA and Dunnett-T3 post-hoc tests. Results: Application of a glaze layer significantly improved the bond strength in the silane/adhesive/Variolink II group (p < 0.05), but no significant effect was found in the zirconia primer/Multilink Automix group (p > 0.05) (three-way ANOVA). Interaction terms were also significant (p < 0.05) (Dunnett-T3). Thermocycling did not decrease the results significantly in any of the groups (p > 0.05). Failure analysis revealed exclusively adhesive failures (score 0: 40 out of 40) in the non-glazed groups, but predominantly mixed failures (score 1: 34 out of 40) in the glazed groups. Conclusion: The silane (Monobond S)/adhesive (Heliobond)/Variolink II resin cement combination benefitted from glazing the zirconia surface, but the zirconia primer/Multilink Automix resin cement combination alone also provided sufficient bond strength to zirconia.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Early bond strength of two resin cements to Y-TZP ceramic using MPS or MPS/4-META silanes
    (Springer, 2011) Oezcan, Mutlu; Cura, Cenk; Valandro, Luiz Felipe
    For cementation of yttrium-stabilized tetragonal zirconium polycrystal (Y-TZP) ceramic frameworks, protocols of surface-conditioning methods and available cements vary, resulting in confusion among clinicians regarding selection and effects of different conditioning methods on cement adhesion. This study evaluated the effect of two silanes (3-trimethoxysilylpropylmethacrylate (MPS) and 3-trimethoxysilylpropylmethacrylate/4-methacryloyloxyethyl trimellitate anhydride methyl methacrylate (MPS/4-META) on the adhesion of two resin-based cements (SuperBond and Panavia F 2.0) to Y-TZP ceramic and compared several protocols with those indicated by the manufacturer of each of these cements. Disks of Y-TZP ceramic (LAVA, 3M ESPE) (n = 60) were divided into six experimental groups (n = 10 per group) and treated as follows: (1) silica coating (SC) + MPS silane + SuperBond; (2) SC + MPS/4-META + silane + SuperBond); (3) SC + MPS silane + Panavia F 2.0); (4) SC + MPS/4-META silane + Panavia F 2.0); (5) no conditioning + MPS/4-META silane + Super-Bond (SuperBond instructions); and (6) 50-mu m Al(2)O(3) conditioning + Panavia F 2.0 (Panavia F 2.0 instructions). The specimens were subjected to shear-bond testing after water storage at 37A degrees C for 3 months in the dark. Data were analyzed by analysis of variance and Tukey's HSD (alpha = 0.05). After silica coating, the mean bond strength of SuperBond cement was not significantly different between MPS and MPS/4-META silanes (20.2 +/- 3.7 and 20.9 +/- 1.6 MPa, respectively), but the mean bond strength of Panavia F 2.0 was significantly higher with MPS silane (24.4 +/- 5.3 MPa) than with MPS/4-META (12.3 +/- 1.4 MPa) (P < 0.001). The SuperBond manufacturer's instructions alone resulted in significantly higher bond strength (9.7 +/- 3.1 MPa) than the Panavia F 2.0 manufacturer's instruction (0 MPa) (P < 0.001). When silica coating and silanization were used, both SuperBond and Panavia F 2.0 cements demonstrated higher bond strengths they did when the manufacturers' instructions were followed. With SuperBond, use of MPS or MPS/4-META silane resulted in no significant difference when the ceramic surface was silica coated, but with Panavia F 2.0, use of MPS silane resulted in a significantly higher bond strength than use of MPS/4-META. Use of chairside silica coating and silanization to condition the zirconia surface improved adhesion compared with the manufacturers' cementation protocols for SuperBond and Panavia F 2.0 resin cements.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Effect Aging Conditions on the Repair Bond Strength of a Microhybrid and a Nanohybrid Resin Composite
    (Quintessence Publishing Co Inc, 2010) Ozcan, Mutlu; Cura, Cenk; Brendeke, Johannes
    Purpose This study evaluated the effect of different aging methods on the repair bond strength and failure types of a microhybrid and a nanohybrid composite Materials and Methods Disk shaped microhybrid (Quadrant Anterior Shine-QA) and nanohybrid (Tetric EvoCeram TE) resin composite specimens (N = 192, n = 12/per group) were photopolymerized and randomly assigned to one of the three aging conditions (1) immersion in deionized water (37 degrees C 2 months) (2) thermocycling (5000 times 5 to 55 degrees C) (3) immersion in citric acid (pH 30 1 week) The control group was stored dry for 24 h at 37 degrees C After aging procedures, the specimens were silica coated (30 mu m SiO2) (CoJet Sand) using an intraoral air abrasion device, silanized (ESPE Sil) and an intermediate adhesive resin was applied (Vivo Bond 3M ESPE) Resin composites, once of the same kind as the substrate (QA QA, TE TE) and once other than the substrate material (QA TE TE-QA) were adhered onto the con damned substrates Shear force was applied to the adhesive interface in a universal testing machine (cross head speed 1 mm/min) Results A significant influence of the aging method was observed (p < 0 05) but the composite type did not affect the repair bond strength (p = 0 755) (2 way ANOVA Tukey s test) Interaction terms were significant (p < 0 05) Thermocycling showed lower results (10 +/- 2 6 to 14 4 +/- 4 4 MPa) than those of other aging methods (12 7 +/- 5 2 to 28 +/- 5 3 MPa) Using the substrate and the adherend interchangeably (QA TE, TE QA) did not show significant differences in the control group but the results were significant after aging (p = 0 007) (2 way ANOVA Tukey s test) Interaction terms were not significant (p = 0 124) The incidence of score A (cohesive failures in the substrate) was not significant between the composite combinations in the control groups (exclusively 100%) and water storage aged groups (92% to 100%) (p > 0 05) (chi square) Citric acid aging yielded significantly less incidence of score A (8 75%) compared to the control group in all composite combinations (p < 0 05) Conclusion Both microhybrid and nanohybrid composites could be used either as a substrate or as relayering composites in early repairs Aging factors may diminish the repair quality
  • Küçük Resim
    Öğe
    Farklı protetik uygulamaların çene hareketleri ve çiğneme döngüsünde oluşturduğu değişimlerin komputerize mandibular tarayıcı yardımıyla saptanması
    (Ege Üniversitesi, 2007) Cura, Cenk; Hatipoğlu, Hüseyin Anıl; Saraçoğlu, Ahmet
    Bu çalismanin amaci, farkli türde protezler tasiyan ve protez tasimayan bireylerde mandibular hareketlerde olusacak degisimleri ve çigneme etkinliklerini gözlemlemektir. Çalisma için dentisyona sahip, sabit protez tasiyan, hareketli bölümlü protez ve tam protez kullanan 10?ar gruptan olusan 40 hasta seçilmistir. Ölçümler komputerize alt çene tarayicisi ile alinmistir. Çigneme etkinligi ölçmek ve çigneme döngüsü kayitlari almak için bireylere 15 çigneme darbesi ile jelatin küp ve 10 çigneme darbesi ile sakiz çignetilmis ve analiz edilmistir. Çalismamizin sonucunda standartize edilmis jelatin partiküllerini en iyi dogal disli ve sabit protez tasiyan bireyler parçalayabilmis en düsük verimlilik ise tam protez kullanan bireylerde bulunmustur. Eksik disleri bulunmayan dogal disli bireyler çignemeyi belirli bir düzen içinde gerçeklestirdigi görülmüstür. Az sayida dis çekimine bagli olarak yapilmis olan küçük boyutlu sabit protezlerin mevcut oldugu agizlarda çigneme düzeni aynen dogal disli bireylerdeki gibi oldugu fakat hareketli bölümlü ve tam protez kullanan hastalarda çigneme düzeninde bazi degisiklikler oldugu gözlenmistir. Sabit protezlerde çigneme potansiyel degerleri hareketli bölümlü ve tam protez kullanan bireylere göre daha yüksek bulunmustur. Ayrica çigneme sirasinda sagital düzlemde dogal disli bireylerin, tam protez kullanan bireylere göre çigneme sirasinda dislerini tekrarlanabilir sekilde sentrik oklüzyona getirdikleri saptanmistir.;Çigneme etkinligi, çigneme döngüsü, komputerize alt çene tarayicisi, çene hareketleri, protez.;Masticatory efficiency, chewing pattern, mandibular kinesiograph, chewing movement, prosthesis.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Masticatory Performance and Mandibular Movement Patterns of Patients with Natural Dentitions, Complete Dentures, and Implant-Supported Overdentures
    (Quintessence Publishing Co Inc, 2012) Toman, Muhittin; Toksavul, Suna; Saracoglu, Ahmet; Cura, Cenk; Hatipoglu, Anil
    The aim of this study was to compare quantitatively the masticatory performance of patients with overdentures supported by two implants, conventional complete dentures, and natural dentitions. Each patient was asked to chew a gelatin cube. The collected remains of the test food (gelatine cube) were fractioned by a sieving procedure and weighed. Maximum mouth opening and masticatory area were measured using kinesiography. There were statistically significant differences among groups with respect to masticatory performance using a 3.15-mm-diameter sieve (P < .001) and 0.5-mm-diameter sieve (P < .001), masticatory area (P = .019), and maximum mouth opening (P < .001). Increasing retention of a mandibular complete denture with two implants improved masticatory performance. lot J Prosthodont 2012:25:135-137