Yazar "Atilla G. Alpbaz" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Çipura (Sparus aurata L., 1758) larva yetiştiriciliğinde mikrokapsül yemler kullanılarak artemia (Artemia salina L., 1758) kullanımının azaltılması
    (2006) Kutsal Gamsız; Atilla G. Alpbaz
    Bu çalışmada, çipura larvaları 21-35. günler arasında farklı oranda artemia ve mikrokapsül yemler kullanılarak beslenmiş, larvaların bu günler arasındaki gelişme ve yaşama oranları tespit edilerek, artemia kullanım oranlarının azaltılmasına çalışılmıştır. Çalışmada deneme grupları %100 artemia, %25 Mikrokapsül + %75 artemia, %50 mikrokapsül + %50 artemia, %100 mikrokapsül olacak şekilde beslenmişlerdir. Artemia kullanım oranlarının azaltılması üzerine yapılan çalışmada, %25 mikrokapsül + %75 artemia besleme rejimi uygulanan gruptaki yaşama ve gelişme oranlarının kontrol grubu olan artemia grubu ile istatistiki olarak farklılık göstermediği tespit edilmiştir. Bu sonuca göre 21-35. günler arasında mikrokapsül yem kullanılarak, çipura larvası yetiştiriciliğinde yem giderleri içinde büyük bir pay tutan artemia kullanım oranlarının %25 azaltılabileceği, bunun larvaların gelişme ve yaşama oranı üzerinde olumsuz bir etkisi olmadığı tespit edilmiştir.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Türkiye sularındaki Avrupa istiridyesi (Ostrea edulis L., 1758)’nin iki ayrı populasyonuna ait genetik varyasyon
    (2010) Emel Ö. Gökçek; Atilla G. Alpbaz; Güldehen Bilgen; Bilge Karahan
    Bu çalışmada, Çanakkale Boğazı ve İzmir Körfezinde bulunan istiridye populasyonlarında genetik varyasyonun belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla nişasta jel elektroforezinden yararlanılmıştır. Her iki bölgeye ait istiridye populasyonları arasında Est, Mdh, Pgm ve Genel Protein (Prot) lokuslarındaki genetik benzerlik ve farklılıkların araştırılmıştır. İncelenen iki populasyonda da Mdh, Pgm ve Prot lokusları polimorfik, Est allozim lokusu ise monomorfik bulunmuştur. Ayrıca Pgm allozim sisteminde 2 lokus belirlenmiştir (Pgm-1 ve Pgm-2). İncelenen istiridye populasyonlarına ait heterozigotluk değerleri; Mdh, Pgm-1 Pgm-2 ve Prot için sırasıyla, 0.20, 0.58, 0.32 ve 0.55 bulunmuştur. Çalışmada İzmir ve Çanakkale istiridye populasyonları arasındaki genetik benzerlik değerleri Mdh, Pgm-1, Pgm-2 ve Prot lokusları için sırasıyla 1.000, 0.999, 0.996 ve 0.888 olarak bulunmuştur. Bu sonuçlara göre her iki populasyonun genetik olarak birbirine yakın olduğu gözlenmiştir.