Yazar "Özbek, Mustafa" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Plasma thrombin-activatable fibrinolysis inhibitor (TAFI) antigen levels in acromegaly patients in remission
    (2019) Erdoğan, Mehmet; Özbek, Mustafa; Akbal, Erdem; Üreten, Kemal
    Background/aim: Acromegaly is associated with increased morbidity andmortality, mostly due to cardiovascular complications. Plasma thrombin-activatable fibrinolysis inhibitor (TAFI) antigen levels are associated with coagulation/fibrinolysis and inflammation. Plasma TAFI may play a role in arterial thrombosis in cardiovascular diseases. in this study, it was aimed to evaluate the thrombin-activatable fibrinolysis inhibitor (TAFI) antigen and homocysteine levels in patients with acromegaly and healthy control subjects. Materials and methods: Plasma TAFI antigen and homocysteine levels in 29 consecutive patients with acromegaly and 26 age-matched healthy control subjects were measured. All patients included in the study were in remission. the TAFIa/ai antigen in the plasma samples was measured using a commercially available ELISA kit. Results: Routine biochemical parameters, fasting blood glucose, prolactin, thyroid stimulating hormone, total-cholesterol, low density lipoprotein cholesterol, triglyceride, and homocysteine levels were similar in the 2 groups (P > 0.05), whereas the plasma TAFI antigen levels were significantly elevated in the acromegalic patients (154.7 ± 94.0%) when compared with the control subjects (107.2 ± 61.6%) (P = 0.033). No significant correlation was identified by Pearson’s correlation test between the plasma TAFI antigen and homocysteine levels (r = 0.320, P = 0.250). Conclusion: A significant alteration in the plasma TAFI antigen levels was detected in acromegaly. Increased plasma TAFI antigen levels might aggravate prothrombotic and thrombotic events in patients with acromegaly.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Yeni tanı almış tip 2 diabetes mellituslu olgularda beta hücre disfonksiyonunun mixed-meal tolerans testi ve oral L-arginin ile değerlendirilmesi
    (Ege Üniversitesi, 2003) Özbek, Mustafa; Tüzün, Mehmet
    ÖZET Tip 2 Diabetes Mellitus, mortalite ve morbiditesi yüksek, komplikasyonlan tüm doku ve organlarda görülebilen, insulin hormon sekresyonunun ve/veya etkisinin mutlak veya göreceli azlığı sonucu oluşan karbonhidrat, protein ve yağ metabolizmasında bozukluklara sebep olan genetik, çevresel ve etnik gibi değişik etyolojilere bağlı, çeşitli komplikasyonlarla progresyon gösteren kronik hiperglisemik bir metabolizma hastalığıdır. Tip 2 Diabetes Mellitus tüm dünyadaki diyabetli olguların %90'nını oluşturur. 2025 yılında tüm dünyadaki tip 2 diyabetli sayısının 300 milyon civarında olacağı tahmin edilmektedir. Tip 2 diabetes mellitus'un etyopatogenezinde başlangıçta insülin direnci belirgin olmasına rağmen, p hücre yetmezliği ve endojen glukoz üretiminin suprese edilememesi sonucunda tip 2 diabetes mellitus klinik olarak aşikar hale gelmektedir. Normal glukoz toleransından IGT'ye daha sonra belirgin diyabete gidişte başlangıçta insülin rezistansı daha belirgindir. Kompansatuvar hiperinsülinemi ve sonuçta p hücre yetmezliği gelişmektedir. Bazı çalışmalarda gösterildiği gibi, tip 2 diyabet'li bireylerin birinci derece akrabalarında ve monozigot ikiz kardeşlerinde başlangıçta insülin rezistansı olmadan p hücre yetmezliği olduğu bilinmektedir. Yine bazı çalışmalarda insülin rezistansı sabit kalmasına rağmen aşikar tip 2 diyabet durumlarında progresif p hücre yetmezliği gelişebilmektedir. Yapılan çalışmalarda, tip 2 diyabetli olgularda arginin gibi non-glukoz sekretagoglara karşı artan derecelerde p hücresi sekretuvar yanıtları elde edilmiştir. Bu çalışmalar özellikle tip 2 diyabetin etyopatogenezinde p hücre yetmezliğinin genetik temelini araştırmak için yapılmıştır. Bizim çalışmamızda da literatürdeki çalışmalarda görüldüğü üzere arginin verilen grupta p hücresi sekretuvar yanıtlarında anlamlı derecede artışlar elde edilmiştir. Literatürdeki çalışmalarda da belirtildiği üzere MMTT ve arginin'in bu olumlu etkisi üzerine majör inkretinlerin olumlu etkilerini gözardı etmemek gerekir. MMTT gibi fizyolojik bir test ile oral L-arginin kombinasyonunun, yeni tanı almış tip 2 diyabetli olgularda p hücre disfonksiyonunu değerlendirmek için daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır. 34