Kızılay, FuatÖzdemir, Turan SenemAliyev, BayramŞimşir, AdnanKalemci, SerdarÖzyurt, Ceyhun2021-05-032021-05-0320202148-9580https://doi.org/10.4274/jus.galenos.2020.3182https://hdl.handle.net/11454/71818https://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/384673Objective: To compare the abdominal and transvaginal techniques in the surgical treatment of vesicovaginal fistula (VVF) and analyze the factors affecting its recurrence rate. Materials and Methods: Patients were divided into two groups according to the operation technique used (abdominal-transvaginal) and the recurrence status (recurrent and non-recurrent). The primary endpoint of the study was the comparison of the factors related to fistula and surgical techniques. Results: The number of cases with radiotherapy history was found to be higher in the recurrent group (68.2% vs 11.5%, p<0.001). Although fistulas were more subtrigonally located in the transvaginal repair group, the supratrigonal localization was more frequent in those operated with abdominal technique (p=0.019). While the rates of first and second recurrences were more in the cases managed by the transvaginal technique (p=0.041), the length of hospitalization and the mean operation time were longer in women managed by abdominal technique (p=0.025 and p=0.019, respectively). Conclusion: The abdominal technique provides more favorable outcomes by allowing extensive tissue exposure and omental tissue flep in the surgical treatment of VVF. Patients with a history of radiotherapy are more likely to have a recurrence after the surgery and repetitive treatment may be needed.Amaç: Vezikovajinal fistül (VVF) onarımında abdominal ve transvajinal tekniklerin karşılaştırılması ve nükse etki eden faktörlerin analizini yapmaktır. Gereç ve Yöntem: Hastalar operasyon tekniğine göre (abdominal-transvajinal) ve nüks durumuna göre (nüks edenler-nüks etmeyenler) gruplara ayrıldı. Fistül ve cerrahi yöntemlerle ilişkili faktörlerin karşılaştırılması, çalışmanın birincil sonlanım noktasıydı. Bulgular: Radyoterapi öyküsü olan olgu sayısı rekürren grupta daha fazlaydı (%68,2 vs %11,5, p<0,001). Transvajinal onarım yapılan grupta fistüller sıklıkla subtrigonal yerleşimli iken, abdominal teknikle ameliyat edilenlerde supratrigonal yerleşim daha sık görüldü (p=0,019). Transvajinal teknikle tedavi edilen olgularda hem birinci hem de ikinci rekürrens oranı daha fazlaydı (p=0,041). Hem hastanede kalış süresi hem de ortalama operasyon süresi abdominal teknikle ameliyat edilenlerde daha uzundu (sırasıyla, p=0,025 ve p=0,019). Sonuç: Abdominal teknik, VVF’nin cerrahi tedavisinde geniş doku ekspojuruna ve omental doku flepine olanak sağlayarak daha olumlu sonuçlar sağlar. Radyoterapi öyküsü olan hastalarda ameliyat sonrası nüks riski daha yüksektir ve tekrarlayan tedaviler gerekebilir.en10.4274/jus.galenos.2020.3182info:eu-repo/semantics/openAccess[No Keywords]Article73238244384673