Turhan, TuncerSipahi, Oğuz ReşatMermer, Sinan2024-08-212024-08-212016http://155.223.63.101/tez3/2016tip020.pdfhttps://hdl.handle.net/11454/95932Araştırma Projesi -- Ege Üniversitesi, 2016Amaç: Bu çalışmada tavşanda metisiline dirençli S. aureus kökeni ile (MRSA) oluşturulmuş deneysel menenjit modelinde seftarolin ve vankomisinin antibakteriyel etkinliklerinin karşılaştırılması amaçlandı. Yöntem: Menenjit, standart ATCC 43300 MRSA kökeninin Yeni Zelanda tavşanlarının sisterna magnaları içine doğrudan inokülasyonu ile oluşturuldu. Tavşanlar 28 saatlik enkübasyon süresinin ardından kontrol, seftarolin ve vankomisin olmak üzere üç gruba ayrıldı. Seftarolin grubuna 10 mg/kg seftarolin (Astra Zeneca, Cambridge, Britanya) günde iki kez, vankomisin grubuna 20 mg/kg vankomisin (Koçak Farma, İstanbul, Türkiye) günde iki kez verildi, kontrol grubuna ilaç verilmedi. Tedaviye başlandıktan sonra sıfırıncı, 24. ve 73. saatlerde alınan BOS örneklerinden kantitatif kültür yapıldı. Yirmidördüncü ve 73. saatte alınan serum ve BOS örneklerinde biyolojik yöntemle ilaç seviyesi ölçümü yapıldı. Seftarolin ilaç düzeyi için, K. rhizophilia ATCC 9341 kökeni, vankomisin ilaç düzeyi için ise B. subtilis ATCC 6633 kökeni kullanıldı. Steril insan serumunda 0,2,4,6,8,12 ve 24. saatlerde in vitro zamana karşı öldürme verileri araştırıldı. Bulgular: Yirmisekiz saatlik enkübasyon süresinin sonunda 47 tavşandan 30'u menenjit kriterlerini sağlıyordu. Alınan BOS örneklerindeki bakteri miktarları logaritma 10 cinsinden hesaplandığında enkübasyon süresinin sonunda kontrol grubunda 3,968+0,521 kob/mL, seftarolin grubunda 3,974+0,603 kob/mL, vankomisin grubunda 3,967+0,527 kob/mL bakteri vardı (p>0,05). Deney sırasında 24. saatte sağ kalan tavşanlar açısından gruplar arasında anlamlı fark yoktu (p>0,05). Deney sonunda seftarolin ve vankomisin grupları ile kontrol grubu arasında sağkalım açısından anlamlı fark varken (p<0.05), iki tedavi grubu arasında anlamlı fark yoktu (p>0,05). Tedavinin 24. saatinde BOS'daki bakteri miktarı tedavi gruplarında kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde düştü (kontrol: 3,682+3,543 kob/mL, seftarolin: -2,608±3,279kob/mL, vankomisin: -2,167+3,612 kob/mL). Seftarolin ve vankomisin grupları arasında anlamlı fark yoktu. BOS'da saptanabilir düzeyin üzerinde seftarolin (>0,12 mg/L) saptanan tavşanlarda, seftarolinin BOS'a geçiş oranı %38.3 ile %70 arasında değişmekteydi (ortalama %51±15). Vankomisin (saptanabilir düzey: >0,5 mg/L) grubunda BOS'a geçiş oranı ise, ölçülebilen iki tavşanda %14,7 ve %35,5 idi. İn vitro zamana karşı öldürme verilerinde seftarolin vankomisine kıyasla daha kuvvetli bakterisidal etki göstermiş olsa da 24. saatin sonunda aradaki farkın nispeten kapandığı ve vankomisinin de en azından x10 MIC düzeyinde insan serumunu steril hale getirmeyi başardığı saptandı. Sonuç: Bu bulgular MRSA ile oluşturulmuş tavşan menenjiti modelinde seftarolinin antibakteriyel etkinliğinin en az vankomisin kadar olduğunu düşündürmektedir.;Menenjit, metisiline dirençli Staphylococcus aureus, MRSA, seftarolin, vankomisin, hayvan modeli, tavşan, bioassay.;Meningitis, methicillin resistant Staphylococcus aureus, MRSA, ceftaroline, vancomycin, animal model, rabbit, bioassay.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessProject1XI, 101